บทที่ 270 ปิดล้อมโจมตีนิกายมังกรฟ้า

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเฉินหยางค่อยๆตื่นขึ้น

“คุณลุง...คุณลุง….รีบตื่นเร็วสิ หึหึ….”

เมื่อลืมตาขึ้นมาเขาก็เพราะว่าตัวน้อยอยู่ตรงหน้าเขา

“ตัวน้อยร้องไห้ทำไม?” เฉินหยางลูบหลังศีรษะที่โนเป็นก้องใหญ่เขารู้สึกปวดมาก...