บทที่ 834 ขัดแย้งกันเอง

by หลิงหยุน 08:01,Mar 30,2021
ชนะเป็นพระแพ้เป็นมาร!

ไม่ว่ามึงจะเป็นคนดีแค่ไหนมึงจะถูกต้องแค่ไหนหลังจากที่มึงตายกูก็ยังไม่อยากพูดอะไรก็ได้?

มึงเป็นแค่กลุ่มมดในโลกใต้ดินเมื่อถึงเวลาฉันจะประกาศให้โลกภายนอกรู้ว่ามึงเป็นกลุ่มอันธพาลพยายามบุกเข้ามาในบ้านของฉันและปฏิบัติต่อฉันด้วยเจตนาที่ไม่ดีคุณทะเลาะกับกลุ่มอันธพาลอีกกลุ่มหนึ่งพวกมึงต่อสู้กันเองจนตายไปข้างนึงใครจะมาโทษว่าฉันผิด?

ในใจของฮัวเฉินยวีได้คิดถึงคำอธิบายให้แก่โลกภายนอกแล้วถึงตอนนั้นจะบอกว่าท่านหลานเป็นอันธพาลและบอกว่าหู่แยกับโจวหยางถูกท่านหลานฆ่าตายไม่มีความเกี่ยวของกับเขา

ภาพลักษณ์ของเขายังคงรุ่งโรจน์และผู้คนอีกนับไม่ถ้วนจะยังคงไล่ตามเขาส่วนความจริงใครจะรู้?ใครสน?

เพียงแค่พวกมึงตายทุกอย่างก็จะเป็นของกูเอง!

ฮัวเฉินยวีคิดในใจอย่างมีความสุขและปล่อยให้ท่านหลานลงมือ

ท่านหลานในตอนนี้ไม่รู้ว่าถ้าเขาจะชนะการต่อสู้เขาจะถูกฮัวเฉินยวีขายหลังจากนั้นความคิดเขาเต็มไปด้วยความอยากฆ่าหู่แยแย่งตำแหน่งหู่แยดังนั้นเขาจึงดำเนินการตามคำสั่งโดยไม่ลังเล

ในที่สุดการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้น!

ในการต่อสู้ครั้งนี้นักเลงใต้ดินสิบเจ็ดคนสู้กับคนธรรมดาสามคนดูเหมือนว่ารูปแบบจะน่าเศร้ามาก...การต่อสู้กินเวลาเพียงสิบเจ็ดวินาที

ฝั่งโจวหยางคนที่ลงมือมีเพียงหู่แยคนเดียว

เขาตบคนที่เผชิญหน้ากับท่านหลานโดยไม่มีความคลุมเครือเลย

ช่างเป็นเรื่องตลกไม่มีตำนานเกี่ยวกับปรมาจารย์การต่อสู้ในโลกใต้ดินของเมืองตงไห่!

พวกเขาไม่เข้าใจว่าปรมาจารย์การต่อสู้เป็นแบบไหนเมื่อเผชิญหน้ากับพลังที่แท้จริงของหู่แยพวกเขาไม่ใช่ศัตรูเลย

ถูกทำลายสามารถใช้คำนี้ในการอธิบายได้เท่านั้น

ท่านหลานและฮัวเฉินยวีมองเหมือนคนโง่

ห่าอะไรเนี่ย?

เมื่อกี้คืออะไร?ทำไมคนข้างกายหายไปหมด?

มายากล?หรือเวทมนตร์?

ล้อเล่นหรอรายการเรียลลิตี้โชว์ขนาดใหญ่หรอ?

ฮัวเฉินยวีบีบหน้าและคิด

และท่านหลานที่อยู่ด้านหนึ่งก็ตกตะลึงเช่นกัน

"ท่านหลานฉันเคยบอกใช่มั้ยว่าฉันไม่ต้องการให้คุณเมตตา"

หู่แยยิ้มและมองไปที่ท่านหลาน"คุณต้องการแทนที่ฉันไม่ใช่หรอ?"

"ลงมือสิฉันยืนอยู่ตรงนี้รอให้คุณมาแทนที่ได้ตลอดเวลา"

"ถ้าคุณมีคุณสมบัติและมีความสามารถที่จะมาแทนที่ฉันได้จริงไม่ต้องทำงานหนักเลยถึงตอนนั้นจะมีวิธีที่จะขับไล่ฉันออกไปเมื่อถึงเวลานั้นแม้คุณไม่ลงมือฉันจะริเริ่มที่จะหลีกทางให้คุณ"

หู่แยตบไหล่ท่านหลาน"แต่เห็นได้ชัดว่าคุณไม่มีคุณสมบัติ"

"หู่หู่แย"ท่านหลานพูดตะกุกตะกัก"คุณคุณเป็นใคร?"

"ด้วยพลังแบบนี้โลกใต้ดินทั้งหมดของเมืองตงไห่ไม่สามารถกักขังคุณไว้ได้"

ท่านหลานพูดอย่างไม่เต็มใจ

เขาถือได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโต

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหู่แยแข็งแกร่งขนาดนี้แต่เขาก็ยอมรับความจริงว่าความแข็งแกร่งของหู่แยนั้นเหนือจินตนาการ

เพื่อยอมรับความพ่ายแพ้และพ่ายแพ้ในฐานะลูกพี่ของโลกใต้ดินท่านหลานมีคุณธรรมด้านนี้อยู่

เขาเต็มใจที่จะให้หู่แยอยู่ตำแหน่งนี้แต่เขาก็ไม่เต็มใจนักแม้ว่าหู่แยต้องการจะฆ่าเขาเขาก็ไม่บ่นแต่เขาอยากรู้ว่าทำไมหู่แยถึงอยู่ในโลกใต้ดินของเมืองตงไห่

เห็นได้ชัดว่าด้วยทักษะนี้เขาควรมีขั้นตอนที่กว้างขึ้น

แต่หู่แยเพียงแต่ส่ายหัว"อาหลานมีบางอย่างที่ไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็นแบบผิวเผิน"

"พูดง่ายๆก็คือคุณต้องทำตามหัวใจของคุณเองและก้าวไปข้างหน้าทีละขั้นตอนแบบลงสู่พื้นดินวิธีนี้เท่านั้นที่จะไม่เกิดอุบัติเหตุ"

"ฉันจะไม่ทำอะไรคุณในวันนี้เริ่มตั้งแต่วันนี้คุณจะถอนตัวจากโลกใต้ดินของเมืองตงไห่เถอะ"

หู่แยกล่าวเบาๆ

น้ำเสียงสงบมากแต่ในฐานะลูกพี่ใหญ่แห่งโลกใต้ดินท่านหลานรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร

บล็อก

หู่แยให้โอกาสเขาคราวนี้เขาจะไม่ฆ่าเขา

แต่ถ้าเขากล้าที่จะปรากฏตัวในโลกใต้ดินหู่แยจะฆ่าเขาโดยตรงถึงตอนนั้นไม่มีใครในโลกใต้ดินทั้งหมดที่สามารถล้างแค้นให้เขาได้

นี่เป็นหนึ่งในกฎของโลกใต้ดินด้วย

"โอเคฉันเข้าใจ"ท่านหลานพยักหน้าอย่างว่างเปล่าวางแผนที่จะออกไปโดยตรงเพราะไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาในที่นี่

แต่ฮัวเฉินยวีรั้งเขา

"ไม่ท่านหลานอย่าไป!"เมื่อเห็นว่าท่านหลานกำลังจะจากไปฮัวเฉินยวีก็ตื่นตระหนก

"ไอ้สองตัวนี้ยังอยู่ที่นี่คุณจะออกไปโดยไม่โค่นมันได้อย่างไร?"ฮัวเฉินยวีกล่าวอย่างกังวล

ท่านหลานแอบดุฮัวเฉินยวีว่าเป็นคนโง่

เย็ดแม่ไม่เห็นหรอว่ากูแพ้แล้ว?ช่วยมึงโค่นห่าไรล่ะช่วยมึงโค่นกูรอดถือว่าโชคดีมากแล้ว!

แต่เขาสูญเสียทุกอย่างไปแล้วและไม่สะดวกที่จะทำให้ฮัวเฉินยวีขุ่นเคืองเขาจึงพูดเบาๆว่า"ขอโทษครับคุณชายฮัวตอนนี้ผมช่วยคุณไม่ได้"

"ถ้าคุณมีความสามารถหาทางเลือกที่ดีกว่านี้เถอะ"

ท่านหลานพูดอย่างมั่นใจเพราะเขาและฮัวเฉินยวีมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันในระหว่างการร่วมมือเขาอาจไม่สนใจฮัวเฉินยวีแต่ตอนนี้ความร่วมมือระหว่างทั้งสองฝ่ายสิ้นสุดลงแล้วเขาไม่ต้องการสิ่งนี้อีกต่อไป

ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่เล่าถึงผลลัพธ์ของเรื่องนี้

แต่หลังจากได้ยินประโยคนี้ฮัวเฉินยวีก็เริ่มไม่มีความสุข

ตอนนี้หู่แยหักหน้าเขาและไม่ได้จริงจังกับเขาแม้แต่โจวหยางก็ยังตบหน้าเขา

ตอนนี้ท่านหลานก็หมายความว่าอย่างไร?

ไม่สนใจตัวเองแล้ว?

เขากล้าดียังไง?

เขาเป็นแค่คนกากๆ!เขากล้าละเลยตัวเองได้ยังไง?

คนกากอย่างเขาไม่ควรต่อสู้เพื่อชีวิตและปกป้องตัวเองจากการทำร้ายไม่ให้โดนแม้แต่ผมเส้นเดียวไม่ใช่หรอ?

ฮัวเฉินยวีคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว"ท่านหลานคุณหมายความว่าไงให้หน้าไม่เอาหน้าใช่มั้ย?"

"ตอนนี้กูยังตกอยู่ในอันตรายมึงบอกจะไปก็ไปเลยหรอ?"

"กูไม่สนใจว่ามึงจะใช้อะไรหยุดมันเพื่อฉันและปล่อยให้กูค้นหาผู้ช่วยชีวิต!"

"ถ้ามึงถูกมันตีจนตายกูจะให้ตระกูลชดใช้ให้!"

ฮัวเฉินยวีกล่าว

เขาพูดคำเหล่านี้พูดหลายครั้งเกินไปทุกครั้งที่พูดมันก็ผ่อนคลายและสบายใจแน่นอนแค่พูดเมื่อคนอื่นขายชีวิตเพื่อเขาเขาจะไม่มีวันชดเชยให้กับสมาชิกในครอบครัวหรอก

นี่เป็นเพียงวิธีการที่เขาทำให้ผู้คนขายชีวิตของเขาคุ้นเคยกับกลอุบายนี้มากเกินไป

เพียงแต่ว่าครั้งนี้เขาพบคู่ค้าผิดคน

ท่านหลานไม่ใช่หนึ่งในอันธพาลระดับต่ำของเขาที่ทำงานให้เขาได้อย่างง่ายดายท่านหลานถูกมองว่าเป็นลูกพี่ได้อย่างไรถูกครอบงำได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?

"ประสาท"ท่านหลานสบถตรงๆพลางหันศีรษะและจากไป

พฤติกรรมนี้ทำให้ฮัวเฉินยวีโกรธอีกครั้ง

"ท่านหลานวันนี้มึงไปกลับไปกูจะฆ่าทั้งตระกูลมึง!"

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

1073