บทที่ 841 การกระทำที่ไม่ทราบจุดประสงค์!

ญาติทุกคนของคนขับรถต่างใช้คำพูดต่างๆด่าทอฮัวเฉินยวีและบรรพบุรุษตระกูลฮัวแต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็นคำโต้แย้งของทั้งสองคน

แต่ในทางตรงกันข้ามหญิงสาวคนนั้นเธอไม่ได้พูดคำหยาบคายใดๆเลยกลับสามารถทำให้คนอย่างฮัวเฉินยวีเอ่ยปากพูดขอโทษได้

บางทีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของทุกคนก็ต่างมีขีดจำกัดอยู่ละมั้ง

บางทีการที่คนคนนึงชั่วร้ายจนถึงระดับนึงซึ่งสาเหตุไม่ได้มาจากตัวตนของเขาทั้งหมดแต่เป็นสภาพแวดล้อมภายนอกด้วยสภาพแวดล้อมไม่ให้โอกาสเขาได้ปรับตัวเองเลย

แน่นอนว่านี่ไม่ได้จะบอกว่าพวกคนชั่วร้ายเป็นผู้บริสุทธิ์แต่อย่างใด

กระทำความผิดก็ควรจะได้รับบทลงโทษที่สมควรได้รับคนอื่นไม่ยอมให้โอกาสสำหรับการปรับปรุงตัวของคุณนั่นเป็นสิทธิเสรีภาพของคนอื่นเช่นกัน

ในทางตรงกันข้ามถ้าเกิดคนอื่นให้โอกาสสำหรับการปรับปรุงตัวของคุณงั้นเป็นบุญบารมีที่คนอื่นมีให้คุณคุณก็ควรจะรู้สึกซาบซึ้งถึงจะถูก

แต่ทว่าโลกที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้มันซับซ้อนมากเกินไปโดยเฉพาะจิตใจของคนยิ่งสามารถเปลี่ยนไปได้หลายแบบนิสัยใจคอของทุกคนไม่เหมือนกันในโลกของความเป็นจริงไม่มีความดีและความชั่วร้ายที่แน่นอนแต่ต้องแสวงหาความสมดุลที่สัมพันธ์กันโจวหยางคิด

อย่างเช่นตอนนี้เราไม่สามารถไปตัดสินว่าญาติๆของหญิงสาวได้กระทำความผิดที่มหันต์พวกเขาเป็นผู้เสียหายแต่แค่เกรงกลัวอิทธิพลอำนาจของฮัวเฉินยวี

เมื่อฮัวเฉินยวีแสดงความอ่อนแอออกมาพวกเขาก็อยากจะเข้าไปเหยียบย่ำให้เขาจมดิน

จะบอกว่าพฤติกรรมแบบนี้เป็นความผิดไม่ได้เพราะมันเป็นแค่นิสัยธรรมชาติของมนุษย์เท่านั้นเอง

ส่วนโจวหยางเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดตอนแรกเขาแค่อยากช่วยเหลือคนพวกนี้แต่หลังจากที่พบว่าคนพวกนี้ไม่สมควรที่จะได้รับความช่วยเหลือจากตัวเองเขาจึงชักมือกลับมาทันทีเลย

ทุกคนไม่มีใครผิดเลยแต่ถ้าเรื่องได้ดำเนินการต่อไปภายใต้สถานการณ์แบบนี้อีกคาดว่าเรื่องน่าจะจบไม่สงบเนื่องจากสันดานติดตัวของฮัวเฉินยวีและบรรพบุรุษตระกูลฮัวจะไม่มีทางเปลี่ยนไปแน่นอน

ในทางตรงกันข้ามมีความเป็นไปได้สูงมากกว่าพวกเขาอาจจะยิ่งยึดมั่นในความคิดที่ชั่วร้ายต่อไป

เนื่องจากพวกเขาสังเกตเห็นว่าขอแค่พวกเขาแสดงศักยภาพความแข็งแกร่งออกมาถ้างั้นไม่ว่าพวกเขาจะกระทำความดีหรือความผิดคนอื่นๆก็ต่างจะกลัวพวกเขา

นี่เป็นเส้นทางที่ไม่มีวันหวนคืนกลับมา

แต่ดีที่หญิงสาวได้ปรากฏตัว

พูดได้เลยว่าวิธีการของหญิงสาวนั้นน้อยใจมากแล้ว

ตัวเธอเป็นผู้ถูกกระทำคนนึงและเป็นคนที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดคนนึง

แต่เธอกลับไม่ได้ด่าทอฮัวเฉินยวีเลยแต่เป็นการถามฮัวเฉินยวีว่าจะเอายังไงกันแน่

ก็เหมือนกับการยืนอยู่ตรงนั้นแล้วพูดว่า"ใช่แกเก่งมากแกมีสิทธิ์ฆ่าฉันได้"

"งั้นแกก็ลงมือซะสิ!ฆ่าฉันไปแกจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆแน่นอนแกแข็งแกร่งถึงขั้นสามารถควบคุมชะตากรรมชีวิตของคนอื่นได้งั้นแกก็ฆ่าฉันซะ!"

"ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีใครกล่าวว่าถือโทษแกแกจะชั่วร้ายได้ถึงขั้นไหนเชียว?"

นี่น่าจะเป็นพฤติกรรมที่หญิงสาวได้แสดงออกมา

ซึ่งพฤติกรรมนี้กลับทำให้ฮัวเฉินยวีรู้สึกซาบซึ้ง

ดูจากท่าแล้วอันที่จริงภายใต้จิตใต้สำนึกของฮัวเฉินยวีเขายังมีความเป็นมนุษย์เล็กน้อยอยู่

แต่ทว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมที่เขาเจริญเติบโตหรืออาจจะเกี่ยวข้องกับการดูแลเอาใจใส่ที่มากเกินไปของบรรพบุรุษตระกูลฮัวเขาค่อยๆสูญเสียตัวเองท่ามกลางอำนาจอิทธิพลดังนั้นจึงทำให้เขาทำเรื่องชั่วร้ายจนเคยชินซึ่งจุดประสงค์ก็คืออยากแสวงหาความสะใจเท่านั้นเอง

โจวหยางยืนดูอยู่ข้างๆอย่าเงียบนิ่งวินาทีนี้เขาได้กลายเป็นผู้ชมคนหนึ่งอย่างสมบูรณ์ไปแล้วเมื่อมองจากมุมมองของผู้ชมเขาก็ค่อยๆเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาอยากจะดูว่าเหตุการณ์ในเรื่องนี้จะดำเนินการไปในทิศทางไหน

"แกมาขอโทษกับฉันหรอ?"

เมื่อได้ยินคำพูดของฮัวเฉินยวีหญิงสาวก็ได้ผงะไปเหมือนกัน

เห็นได้ชัดมากเลยว่านี่เป็นคำตอบที่เธอคิดไม่ถึง

หลังจากที่เธอออกมาจากห้องนอนเธอก็เห็นว่าญาติทุกคนของเธอกำลังคุกเข่าให้ฮัวเฉินยวี

อีกอย่างญาติๆเหล่านั้นก็ให้เธอขอโทษฮัวเฉินยวีด้วยเช่นกันเธอจึงเข้าใจโดยสัญชาตญาณว่าฮัวเฉินยวีเป็นคนที่มาหาเรื่องเธอ

ไม่เพียงแต่จะมาหาเรื่องเธออย่างเดียวแต่ยังได้ทำร้ายญาติของเธอนี่จึงทำให้เธอรู้สึกรับไม่ค่อยได้

เนื่องจากเรื่องของตัวเองญาติๆของตัวเองได้รับการเหยียดหยามที่มากพอแล้วเธอจะทำให้ญาติของเธอเดือดร้อนด้วยอีกครั้งไม่ได้ดังนั้นถึงได้เข้ามารนหาที่ตาย

แต่ผู้ชายคนนี้กล้าบอกว่าเขาจะมาขอโทษงั้นหรอ!

หญิงสาวยืนผงะอยู่กับที่ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี

บรรพบุรุษตระกูลฮัวก็ได้วางท่าทางในมือลงเช่นกันเมื่อฮัวเฉินยวีบอกว่าเขาจะมาขอโทษฮัวเฉินยวีก็ไม่ได้มีพฤติกรรมใดอีกเลยแค่ยืนมองอยู่ข้างๆอย่าเงียบๆ

บรรยากาศรอบข้างได้ตกลงไปในภวังค์แห่งความเงียบอย่างกระทันหัน

หญิงสาวกับริมฝีปากตัวเองพลางเขม่นไปทางฮัวเฉินยวีเหมือนกำลังวิเคราะห์บางอย่างอยู่

หลังจากที่ผ่านไปสักพักในที่สุดเธอก็ได้ค่อยๆปากพูดขึ้นมาน้ำเสียงปนไปด้วยความโกรธเกลียดอย่างมากล้น"แกบอกว่าแกจะมาขอโทษฉันงั้นแกก็คุกเข่าลงซะ"

เมื่อพูดแบบนี้ออกมาสีหน้าของทุกคนก็ได้เปลี่ยนไปมากภายในพริบตา!

โดยเฉพาะเหล่าญาติๆของหญิงสาวพวกเขาอยากลุกขึ้นไปห้ามยิงสาวแล้ว

คนเค้ามาขอโทษเธอเธอก็แค่ยอมรับคำขอโทษก็จบแล้วป่ะ!

ทำไมถึงต้องให้คนเค้าคุกเข่าลงด้วย!

นั่นมันคุณชายใหญ่ในตระกูลฮัวเลยนะ!

เธอไม่เห็นหรอว่าญาติของเธอยังคุกเข่าอยู่ตรงนี้?

สาเหตุที่พวกเราต้องคุกเข่าอยู่ตรงนี้ก็เป็นเพราะว่าได้ยื่นข้อเสนอที่เกินไปไม่ใช่หรอตอนนี้เธอยังกล้ายื่นข้อเสนออีกงั้นหรอมันเป็นการรนหาที่ตายอยู่ไม่ใช่หรือ!

ทุกคนต่างคิดว่าฮัวเฉินยวีจะโมโหโกรธกริ้วจะผิดหัวกับพวกเขาอย่างสมบูรณ์เพราะมันเคยมีเรื่องประเภทนี้ที่เป็นบทเรียนในอดีตมาก่อนแล้ว

ญาติๆของหญิงสาวต่างอยากให้ฮัวเฉินยวีชดใช้ค่าเสียหายฮัวเฉินยวีจะให้พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้นทั้งหมดเลย

พวกเขาไม่เชื่อว่าครั้งนี้ฮัวเฉินยวีจะไม่สั่งสอนบทเรียนให้หญิงสาว

แต่ทว่าฮัวเฉินยวีกลับอยู่ในสภาวะที่นิ่งเงียบ

เห็นได้ชัดเลยว่าเขาได้ตกอยู่ในภวังค์แห่งความดิ้นรนขมวดคิ้วแน่นจ้องมองไปทางอีกสาวด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอยู่นานมาก

ในระหว่างนี้หญิงสาวก็ได้สบตากับฮัวเฉินยวีโดยที่ไม่เกรงกลัวใดๆเลย

ผ่านไปสักพักฮัวเฉินยวีกลับค่อยๆพยักหน้างั้นหรอ

"ได้ผมจะคุกเข่าลงให้คุณ"

หลังจากที่พูดจบเขาก็ได้คุกเข่าลงไปกับพื้นจริงๆเลย!

ทุกคนต่างกลั้นหายใจไว้ไม่เข้าใจว่าเรื่องทำไมถึงดำเนินการมาถึงขั้นนี้ได้

หรือว่าฮัวเฉินยวีจะปรับปรุงตัวกลับมาเป็นคนดีแล้ว?

แต่เป็นเพราะอะไรกันนะ?นี่มันกระทันหันเกินไปแล้วมั้ง!ผู้หญิงคนนั้นเธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!

ข้อเสนอที่ญาติๆได้ขอคือให้ฮัวเฉินยวีชดใช้ค่าเสียหายฮัวเฉินยวีจึงเผยธาตุแท้ที่ดุร้ายออกมาทันทีเลย

แต่ข้อเสนอที่หญิงสาวได้ยื่นคือขอให้ฮัวเฉินยวีคุกเข่าลงกับพื้นนี่มันเป็นข้อเสนอที่รุนแรงกว่าไม่ใช่หรือ?ทำไมฮัวเฉินยวีถึงตอบตกลงทันทีได้เลยล่ะ!

คำถามพวกนี้ต่อให้พวกเขาจะคิดว่าสมองแตกกระจายพวกเขาก็คิดไม่ออก

และแล้วในตอนนี้เองสิ่งที่ทำให้พวกช็อคมากกว่าก็ได้เกิดขึ้น

หญิงสาวยกมือขึ้นสูงก่อนจะฟาดตบลงไปที่ใบหน้าของฮัวเฉินยวี!

การตบในครั้งนี้พูดได้เลยว่าอยากให้มันแรงเท่าไหร่มันก็แรงมากเท่านั้นเลยโจวหยางที่ยืนห่างออกไปไกลประมาณห้าเมตรสามารถได้ยินเสียงที่ดังใสของฝ่ามือนี้ได้อย่างชัดเจนเลย!

เมื่อผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุได้ยินเสียงตบหน้าดังกล่าวนี้แล้วมุมปากก็ได้เริ่มกระตุกขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับว่าตัวเองก็ถูกตบไปทีนึงยังไงยย่างนั้น

จากเหตุการณ์นี้สามารถดูออกได้เลยว่าหญิงสาวได้ใช้กำลังแรงไปมากเท่าไหร่กันแน่

นั่นอาจจะเป็นแรงที่มากที่สุดในชีวิตของเธอแล้วมั้ง

หลังจากที่ตบเสร็จหญิงสาวตะตอกไปทางฮัวเฉินยวีอย่างดุดันเจ็บแค้น"ไสหัวไปแกไปตายซะ!"

"ชาตินี้ฉันจะไม่มีทางให้อภัยแก!"

"ถึงแม้จะคุกเข่าต่อหน้าฉันทั้งชาติฉันก็จะไม่มีทางให้อภัยแก!"

หลังจากที่หญิงสาวพูดจบก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้องนอนด้วยน้ำตาที่นองหน้า

การกระทำที่ไม่ทราบจุดประสงค์นี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างอึ้งทึ่งไปเลย

นี่คืออะไรกัน?จบลงแล้วหรอ?