บทที่ 863 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!

เพียงแค่โจวหยางคนเดียวเข้ามาลานกว้างของตระกูลซู

ตระกูลซูเป็นถึงตระกูลอันดับหนึ่งตามธรรมชาติจะไม่มีทางไม่มียามมาเฝ้าเพียงแค่คนเหล่านี้รู้จักโจวหยาง

นอกจากนี้ในสองเดือนก่อนหน้าโจวหยางยังคงเป็นพันธมิตรอันดับต้นๆของตระกูลซูและคนรับใช้เหล่านี้เองก็ต้องการแจ้งให้ซูซื่อหมิงทราบแต่ว่าโจวหยางบุกเข้ามาอย่างกังวลพวกเขาก็ไม่ได้มีคำสั่งให้ขัดขวาง

"เจ้าเจ้าบ้าน....."คนรับใช้สองคนต้องการอธิบายให้ซูซื่อหมิงสักหน่อย

ซูซื่อหมิงโบกมือให้คนรับใช้ทั้งสองคนถอยลงไป

ในลานกว้างมีเพียงแค่สวี่เฟิงเทียนสวี่เฟิงจวินและซูซื่อหมิงสองพ่อลูกและยังมีโจวหยางอีกคน

โจวหยางมีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าตบมือเบาๆ"เยี่ยมมากพูดได้ดีมากจริงๆ"

"ผู้อาวุโสสวี่ไม่ได้เจอกันสองเดือนสกิลการพูดของปากเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยนะพูดพูดต่อสิ!"โจวหยางมองไปที่สวี่เฟิงเทียนด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าและพูด

หลังจากที่เห็นโจวหยางสัมผัสแห่งความเคร่งขรึมฉายบนใบหน้าของสวี่เฟิงเทียน

และสีหน้าของซูซื่อหมิงนั้นค่อนข้างซับซ้อน

ในที่สุดโจวหยางก็ปรากฏตัวแต่ว่าเขานั้นไม่รู้การปรากฏตัวของโจวหยางในตอนนี้ไม่มีความหมายเลยนอกจากนี้ตัวของเขาเองก็มาคนเดียวที่ข้างกายไม่มีปรมาจารย์การต่อสู้แม้แต่คนเดียว

ใบหน้าของซูเหว่ยเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เขาไม่สนใจว่าจะมีปรมาจารย์ด้านการต่อสู้อยู่รอบๆโจวหยางหรือไม่เขารู้เพียงแค่ว่าเพียงแค่โจวหยางปรากฏตัวจากนั้นพวกเขาจะต้องชนะ!

เพราะว่าโจวหยางไม่เคยแพ้มาก่อน!

"ลูกพี่!"ซูเหว่ยวิ่งมาที่ข้างตัวโจวหยางด้วยความตื่นเต้น

ซูซื่อหมิงอ้าปากแต่ก็ไม่ได้ขัดขวาง

สวี่เฟิงเทียนเอ่ยปากพูดอย่างประชดประชัน"เอ๊ะนี่ไม่ใช่โจวหยางที่มีชื่อเสียงเหรอไม่ได้เจอกันสองเดือนความกล้าเพิ่มขึ้นมากไม่น้อยเลยนะ"

"สองเดือนก่อนหน้านี้ยังไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าฉันเลยคาดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะเป็นคนริเริ่มปรากฏอยู่ต่อหน้าฉัน"

สวี่เฟิงเทียนพูดอย่างประชดประชัน"ไม่รู้ว่าในครั้งนี้แกออกมาต้องการทำอะไร?คิดว่าสามารถขัดขวางไม่ให้ตระกูลซูร่วมมือกับตระกูลสวี่ของพวกเราได้เหรอ?"

สองเดือนก่อนหน้าก่อนที่โจวหยางจะไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์สวี่เฟิงเทียนเคยพบกับโจวหยางหนึ่งครั้ง

ในเวลานั้นโจวหยางเพิ่งพาคนไปฆ่าเสี่ยวเฟิงหลาย

และสวี่เฟิงเทียนเพราะว่าโจวหยางฆ่าสวี่เฟิงหลายจึงบุกเข้าไปที่ห้องสำนักงานของโจวหยางที่บริษัทหมิงหยางโดยตรงเพื่อเข้าสู่กระบวนการเตือนโจวหยาง

ไม่พูดไม่ได้โจวหยางคนนั้นในเวลานั้นเป็นเรื่องน่าอายนิดหน่อย

แม้ว่าจะมีคุณภาพทางจิตใจที่แข็งแกร่งเขาไม่ได้แสดงความน่าเกลียดมากเกินไปแต่ในเวลานั้นความแตกต่างของความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองมีมากเกินไปโจวหยางมีการหายใจหนักมากเมื่อเผชิญหน้าสวี่เฟิงเทียน

กระทั่งเวลาที่สวี่เฟิงเทียนได้สอบปากคำโจวหยางว่าได้ฆ่าสวี่เฟิงหลายหรือไม่ในเวลานั้นโจวหยางไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับมัน

ไม่ผิดมันไม่ใช่เชิงกลยุทธ์การต่อสู้อะไรเขาไม่กล้ายอมรับจริงๆไม่สามารถยอมรับได้

ดังนั้นวันนี้เพียงแค่เจอกันสวี่เฟิงหลายจึงมีการเสียดสีโจวหยางแบบนี้

นอกจากนี้โจวหยางเมื่อไม่นานมานี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขายังคงเป็นตัวตลกคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเหนือกว่าอย่างมาก

"ถ้าหากฉันเป็นแกนะในเวลาแบบนี้แกควรอยู่บ้านอย่างเชื่อฟังจะดีกว่านะรอให้ตระกูลสวี่ของพวกเราไปหาถึงที่อย่างเงียบๆและไม่ต้องริเริ่มมาหาเรื่องตายเอง"

สวี่เฟิงเทียนพูดอย่างเหยียดหยามในตอนนี้เขาไม่รู้แม้กระทั่งความแข็งแกร่งที่แท้จริงของโจวหยางดังนั้นจึงมีการล้อเลียนโจวหยางอย่างสบายใจไม่มีความกดดันด้วยซ้ำ

สวี่เฟิงจวินที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มหัวเราะออกมาเห็นได้ชัดทั้งสองมองว่าโจวหยางเป็นคนโง่แล้ว

สถานการณ์ที่พระโพธิสัตว์ข้ามแม่น้ำก็ยากที่จะปกป้องตัวเองไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าเด็กคนนี้ค่อยหลบหนีคนของตระกูลสวี่ของพวกเขาท้ายที่สุดแล้วยังกล้าออกมายุ่งเรื่องอีก?

ซูซื่อหมิงที่อยู่ด้านข้างใบหน้ายิ่งดูไม่ได้อย่างมาก

เดิมที่เขายังคาดหวังว่าตัวตนลึกลับของโจวหยางจะสามารถทำให้สวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินทั้งสองกดดันได้

แต่ว่าตอนนี้มองดูแล้วตระกูลสวี่ไม่ได้มองโจวหยางอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

และโจวหยางดูเหมือนว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อต้านได้เลยด้วยซ้ำเพราะว่าเขาจนถึงตอนนี้ไม่มีข้อแก้ตัวอะไรเลยปล่อยให้คนของตระกูลสวี่ทั้งสองคนเยาะเย้ยตามความต้องการไม่มีความหมายที่จะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่าซูเหว่ยนั้นเริ่มทนไม่ไหว"คนแก่อย่างพวกแกสองคนเอาแต่พูดไร้สาระอะไรกัน!เดี๋ยวถ้าลูกพี่โกรธขึ้นมาจะต้องฉีกตระกูลสวี่ของพวกแกทั้งหมดโดยตรงพวกแกแม้แต่ร้องไห้ก็ไม่มีที่ให้ร้องแล้ว!"

ซูเหว่ยเชื่อมั่นโจวหยางอย่างมาก!

แม้ว่าในตอนนี้โจวหยางจะไม่แสดงข้อดีอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำ

เพียงแค่ตัวคนเดียวไม่มีปรมาจารย์การต่อสู้มาด้วยแม้แต่คนเดียวและฝ่ายตรงข้ามกลับเป็นถึงสุดยอดระดับปรมาจารย์การต่อสู้ถึงสองคน!

เมื่อได้ยินซูเหว่ยยังคงพูดแทนโจวหยางในที่สุดสวี่เฟิงเทียนก็ทนไม่ไหวเงยหน้าขึ้นมองไปที่ซื่อหมิงด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

"เจ้าบ้านตระกูลซูจนถึงตอนนี้ลูกชายของคุณยังคงใช้คำพูดและพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้หรือว่าตระกูลซูของพวกคุณจะนั่งมองดูโดยไม่สนใจเหรอ?"

"หรือพูดได้ว่าพวกคุณไม่รังเกียจที่จะให้ชายชราลงมือสั่งสอนลูกชายสักหน่อยใช่ไหม?"

สวี่เฟิงเทียนเหล่มองและพูดระหว่างในคำพูดคาดไม่ถึงว่าจะลงมือกับซูเหว่ยโดยตรง!

ไม่ได้ลงมือกับซูเหว่ยโดยตรงนั่นเป็นเพราะว่าเมื่อกี้พวกเขาเพิ่งมีการญาติดีกับตระกูลซูพวกเขายินดีที่จะขายหน้าต่อซูซื่อหมิงในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้

นอกจากนี้ซูเหว่ยเป็นเพียงแค่คนรุ่นเล็กเขาทนไว้สักหน่อยมันก็ไม่ได้ขายหน้าคน

แต่ว่าถ้าหากซูเหว่ยยังคงยืนข้างเดียวกับโจวหยางแบบนี้เขากำลังจะละทิ้งความสัมพันธ์ของมนุษย์และโลกที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ลงมือสั่งสอนซูเหว่ยโดยตรง

ซูซื่อหมิงก็ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยตะคอกใส่ซูเหว่ยโดยตรง"ซูเหว่ยมาทางนี้!"

"คุณพ่อ!"ซูเหว่ยกังวลเล็กน้อย"พวกเราไม่ใช่ว่าร่วมมือกับคุณโจวเหรอ?"

"ฉันสั่งให้แกมาเดี๋ยวนี้!"ใบหน้าของซูซื่อหมิงเย็นลง"หรือว่าแกยังไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเหรอ?"

"ถ้าหากตอนนี้แกยังไม่กลับมาอยู่ข้างตัวฉันล่ะก็สักพักคุณปู่สวี่ก็จะลงมือกับแกใครก็ไม่สามารถปกป้องแกได้แล้ว?"

ความหมายในน้ำเสียงของซูซื่อหมิงก็คือโจวหยางเหมือนคนไร้ค่าคนหนึ่ง

ซูเหว่ยยืนอยู่ข้างเดียวกับเขาเขาไม่สามารถปกป้องความปลอดภัยของซูเหว่ยได้

สำหรับสิ่งนี้โจวหยางเพียงแค่ยิ้มจางๆไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร

เขาไม่ได้มีการตำหนิซูซื่อหมิงและไม่ได้มีการห้ามซูเหว่ยราวกับว่าเรื่องราวทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลยแบบนั้น

เพียงแต่ซูเหว่ยมองไปที่โจวหยางด้วยความกังวล"ลูกพี่คุณรีบอธิบายสักหน่อยสิ!"

"คุณพ่อฉันไม่สามารถกลับไปได้แล้วฉันเชื่อว่าคนที่สามารถช่วยตระกูลซูของพวกเราได้มีเพียงแค่ลูกพี่คนเดียวเท่านั้น!"

ซูเหว่ยกระโดดพุ่งไปทางซูซื่อหมิงและพูด

"ถ้าหากแกไม่กลับมาก็ตัดขาดการติดต่อกับตระกูลซู!"ซูซื่อหมิงก็กังวลเช่นกัน

ไอ้เด็กคนนี้ทำไหมถึงยอมรับโจวหยางได้ขนาดนี้!

หรือว่าเขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันยากลำบากแค่ไหน?

"ตัดขาดก็ตัดขาด!"เส้นเอ็นของซูเหว่ยโผล่พูดอย่างขมขื่น

ความจริงหลังจากที่พูดจบเขาก็มีความเสียใจเล็กน้อย

แต่ว่าเขายังคงเชื่อมั่นโจวหยาง

มีเพียงแค่โจวหยางที่สามารถเอาชนะตระกูลสวี่ได้เขายังคงสามารถกลับไปได้อยู่มั้ง!

คิดถึงตรงนี้อารมณ์ของซูเหว่ยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

ซูซื่อหมิงพูดอะไรไม่ออก

คาดไม่ถึงว่าซูเหว่ยเต็มใจที่จะตัดสัมพันธ์กับเขาและไม่ยินยอมออกจากโจวหยาง

ในเวลานี้สวี่เฟิงเทียนหัวเราะออกมา

"เจ้าบ้านตระกูลซูดูเหมือนว่าคุณจะควบคุมลูกชายไม่ได้จริงๆแล้วสินะ"