บทที่ 61: เผาความอัปยศนี้!

แสงจันทร์สีเงินสาดส่องลงมาที่โรเอลที่ตอนนี้กำลังนั่งงุนงงอยู่ข้างหน้าต่าง เหวี่ยงขาไปมาอย่างไร้จุดหมาย พลางมองไปยังนาฬิกาจับเวลาแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
เฮ้อ นอนไม่หลับเลย...