บทที่ 135 ลูกเขยของฉันคือลู่เฉิน

"คุณวัง มาเถอะ นั่งกัน" วังเปาไม่เหมือนคนที่ดูเซ้าซี่อย่างที่คิดไว้ แต่กลับดูอ่อนโยนและกระตือรือร้น

วังเสวี่ยในใจก็ค่อยๆเป่าลมออกมา เธอกลัวว่าแค่เข้ามาพี่เปาก็จะบังคับให้เธอคืนเงินแบบไม่พูดพร่ำทำเพลง...