บทที่ 22 ขออภัยด้วย ผมมาสายแล้ว

ในเวลาที่หร่วนซือซือกำลังจ้องมองผู้ชายคนนั้น บังเอิญมากที่เขาเงยหน้าขึ้นมา ในช่วงเวลานั้น ทั้งสองคนสบตากัน

หร่วนซือซือต้องการถอนสายตากลับ แต่ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนั้นกระตุกยิ้มริมฝีปาก...