บทที่ 82 สัมผัสกล้ามหน้าท้องของเขา

หลานเสี่ยวถางรู้สึกเพียงแค่ว่าผิวหนังของเธอจักจี้จนใกล้จะอดทนเอาไว้ไม่ไหวอยู่แล้ว เธอทั้งหยิกทั้งบีบก็แล้ว ในที่สุดก็แกะมือที่ไม่สงบของสือมูเฉินออกไปได้แล้ว

เมื่อครู่นี้พึ่งจะโล่งอกไป...