บทที่ 95 เสี่ยวถาง ผมเฝ้ามองดูคุณมาตั้งนานแล้ว

หลังจากที่สือเพ่ยหลินพูดจบ และเฉินจื่อโร่วมองเลือดสีแดงสดที่ไหลออกจากระหว่างขาของเธอ ลมหายใจของเธอแผ่วเบา เธอตื่นตระหนกตกใจจนลืมความเจ็บปวดไปหมด และเธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเปล่งเสียงร้องออกมาได้เลยแม้แต่น้อย

เธอเอื้อมมือที่สั่นเทาของเธอพยายามไปห้ามเลือดเพื่อให้เลือดหยุดไหล...