บทที่ 30 (2)

สวีซุ่ยหนิงอยากจะตะโกนก่นด่าสาปแช่งเขา แต่เธอไม่สามารถทำได้ ไม่เพียงแต่ทำไม่ได้ แต่เธอยังต้องนำทางเขาตรงไปยังห้องของเธอด้วยความเชื่อฟัง

พ่อและแม่ของเธอเข้านอนแล้ว ภายในบ้านมืดสนิท...