บทที่ 47

เมื่อเฉินลู่ได้ฟังคำพูดของสวีซุ่ยหนิง เขาก้มหน้าลงจ้องมองดวงตาคู่นั้นของเธอ และพูดเพียงว่า " เชื่อฟังนะ พักผ่อนเถอะ เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยไม่ใช่เหรอ"

สวีซุ่ยหนิงเอ่ย " เราคุยกันไม่ได้เหรอ"

รออยู่นานเธอก็ไม่ได้ยินคำตอบกลับ

สวีซุ่ยหนิงเงยหน้าขึ้นมองเฉินลู่...