บทที่ 1392 ไข่กระทบหิน

กระแสลมพัดผ่าน

เขาเงยหน้าที่ซีดเซียวราวกับแสงจันทร์ขึ้น

ใบหน้าที่คมคาย รูม่านตาเป็นประกายสีทอง

เขาคือหลินหยาง

แต่ไม่เหมือนหลินหยางคนเดิม

แขนขาของเขาในตอนนี้ไม่เพียงแต่ฟื้นฟูกลับมาอย่างน่าอัศจรรย์...