บทที่ 45 อยากกินก็ไปซื้อเอง

หลี่จิ่งหว่านมองหน้าซูหนานองค์การตาเป็นประกาย

จากที่นางดูน่าจะอ่อนกว่านางสองปีได้ หุ่นบางอรชรอ้อนแอ้น คิ้วโก่งเรียงอย่างสวยงาม นัยน์ตาสีนิลเป็นประกาย รอยยิ้มที่เหมือนมองทะลุเข้าไปในความคิดของคนได้

นางระบายยิ้มออกมาพร้อมกับเอ่ยถามเสียงเบา:...