บทที่ 8 ยั่นยวน

เมื่อได้ยินเสียงเบรก จ้าวเสี่ยวกังก็หลบตัวไปทางริมถนนตามสัญชาตญาณ

"ฮ่าๆๆๆ....นายเป็นกระต่ายหรือยังไง? ถึงได้กลับขนาดนี้และยังกระโดดได้สูงขนาดนี้"

เมื่อเห็นว่าเป็นซุนหรานหรานที่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกังก็สว่างขึ้นเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้ซุนหรานหรานจะแต่งตัวได้เซ็กซี่อย่างมาก ท่อนบนสวมเสื้อผ้าตัวเล็ก ท่อนล่างใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น ขาทั้งคู่ที่เรียวยาวสวมถุงน่องสีดำ รองเท้าแตะส้นสูงสีแดงเพิ่มเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ชุดนี้แทบจะพอๆ กับสาวๆ ที่ยังวัยรุ่นในเมืองเลย

อึกอึก....เสียงกลืนน้ำลาย

"พี่สาว นี่คุณกำลังจะไปที่ไหนเหรอ? ถึงได้แต่งตัวเหมือนกับนางฟ้าแบบนี้"

เมื่อซุนหรานหรานเห็นดวงตาที่เบิกกว้างของจ้าวเสี่ยวกังมองตรง โดยเฉพาะยังมีการชมว่าตัวเองเหมือนกับนางฟ้าทำให้หัวใจเบิกบานทันที ในเวลาเดียวกันยังไม่ลืมที่จะมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยดวงตาที่มีเสน่ห์หนึ่งที

"ปากของนายช่างหวานจริงๆเลยนะ ถ้าหากปากของพี่ชายต้าจ้วงของนายหวานเหมือนของนายหนึ่งครึ่งฉันก็พอใจแล้ว ฉันจะเข้าเมืองเพื่อถอนเงิน พร้อมกับไปดูว่าสามารถกู้เงินได้ไหม แต่งตัวดูดีหน่อยเรื่องมันก็จะทำง่ายขึ้นหน่อย" หลังจากพูดจบซุนหรานหรานตั้งใจมองมาทางจ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็ว

มองไปที่ดวงตาที่มีเสน่ห์นั้น สีหน้าของจ้าวเสี่ยวกังคุมไม่อยู่เล็กน้อย

"กู้เงินทำไหม?"

สถานการณ์ภายในครอบครัวของซุนหรานหรานดีกว่าของบ้านตัวเองมากไม่ใช่น้อย จ้าวเสี่ยวกังไม่เข้าใจเล็กน้อยทำไหมฝ่ายตรงข้ามถึงต้องไปกู้เงิน

"หมู่บ้านของพวกเราไม่ใช่ว่าจะปรับเปลี่ยนสัญญาเช่าเหรอ? ฉันกับพี่ชายต้าจ้วงของนายวางแผนจะเพิ่มที่ดินอีกยี่สิบเอเคอร์ ถึงเวลานั้นไม่ต้องออกจากบ้านไปทำงานก็สามารถหาเงินได้จะดีกว่าไหม?"

"พี่สาว เป็นผู้หญิงที่โดดเด่นอย่างที่คาด มีความฝัน ผู้หญิงที่แข็งแกร่งในอนาคต......"

จ้าวเสี่ยงกังยังต้องการพูดชมอีกสักสองสามคำต่อ แต่กลับถูกซุนหรานหรานขัดจังหวะ

"พอแล้ว พอแล้ว รีบขึ้นมา จะเข้าเมืองก็ขึ้นรถเดี๋ยวฉันจะพานายไป ถ้าไม่ไปฉันจะไปก่อนแล้วนะ พี่ชายต้าจ้วงของนายยังรออยู่ที่บ้านนะ"

"ไปไปไป ฉันจะซื้อกุ้งมังกรสักหน่อย"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังรีบกระโดดขึ้นไปนั่งบนรถ

เริ่มออกรถ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นหอมบนร่างกายของซุนหรานหรานลึก ๆ หลายที ความหอมนี้จ้าวเสี่ยวกังก็พูดไม่ถูกว่าเป็นกลิ่นของอะไร เพียงแต่น่าดมอย่างมาก

"พี่สาว คุณฉีดน้ำหอมด้วยเหรอ?"

"นายกำลังพูดอะไรอยู่? ฉันจะฉีดสิ่งเหล่านั้นทำไหม นั่งให้ดี ไปแล้วนะ"

ซุนหรานหรานเร่งความเร็วโดยตรงและออกไปอย่างรวดเร็ว จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกตกใจกับแรงเหวี่ยงจนเสียศูนย์ก่อนที่เขาจะเตรียมพร้อม และเขาก็กอดซุนหรานหรานไว้แน่น

ความรู้สึกที่นุ่มนวลนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะนวดเบาๆสองสามทีอย่างไม่ลังเล ในเวลาเดียวกันภายในใจรู้สึกดีอย่างมาก

ถูกจ้าวเสี่ยวกังจู่โจมอย่างกะทันหัน ซุนหรานหรานตกใจอย่างมากเช่นกัน แต่ว่าการนวดสองสามครั้งของจ้าวเสี่ยวกังกลับทำให้เธอรู้สึกทันที แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่เธอยังคงมีการเตือนไปหนึ่งที

"นายดูก่อนว่าเอามือไปจับที่ไหน?"

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังเองก็มีความเขินอายเล็กน้อยและดึงมือกลับมาช้าๆ

ความรู้สึกนั้นจู่ๆก็จางหายไปทันที ซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะเสียใจที่พูดอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม ถนนสายนี้ไม่เหมาะสำหรับเธอและจ้าวเสี่ยวกังจะมีการกระทำที่เกินจริงเช่นนี้

"อิๆๆ พี่สาว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ คุณเร่งความเร็วก็ไม่บอกกับฉันหน่อย ฉันกลัวว่าฉันจะตกลงไป ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณคือการจับคุณไว้"

ระหว่างที่พูด จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเอนไปข้างหน้าเบาๆ

รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะมีความสุขภายในใจ ในครั้งนี้คำพูดกลับไม่ได้ร้ายกาจเหมือนครั้งก่อนแล้ว

"ฮึ ฉันว่านายอยากจะกินพี่สาวอย่างฉันมากกว่านะ

จ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ ไม่มีการโต้ตอบ เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยและเข้าใกล้ตัวของซุนหรานหรานจากนั้นมีการสูดดมกลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกหลงใหลนั้น

มองดูท่าทางที่ไร้ยางอายของจ้าวเสี่ยวกังผ่านกระจกข้าง ซุนหรานหรานหัวเราะคึกคักออกมา

เมื่อก่อนเธอไม่เคยสังเกตว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีอารมณ์ขันและสนุกแบบนี้ แต่ว่านับตั้งแต่ที่มองเห็นของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว เธออดไม่ได้ที่อยากจะเข้าใกล้เด็กผู้ชายคนนี้ ยิ่งเข้าใกล้ตัวของเธอยิ่งรับรู้ได้ถึงความโดดเด่นบนตัวของผู้ชายนี้ได้ยิ่งเยอะ

จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงกับเสียงหัวเราะของซุนหรานหราน

"พี่สาว คุณหัวเราะอะไร?"

"ไม่บอกนายหรอก ค่อยๆทายไปเองเลย"

เนื่องจากหมู่บ้านบางจื่อตั้งอยู่ในภูเขา ดังนั้นถนนจากหมู่บ้านบางจื่อเข้าเมืองก็เป็นถนนลูกรังด้วย ไม่ได้รับการซ่อมแซมเป็นเวลานาน ระหว่างทางล้วนแล้วมีหลุมและการกระแทกตลอดเวลา

ถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อนจ้าวเสี่ยวกังจะต้องอยากอ้วกอย่างแน่นอน แต่ว่าตอนนี้เขากลับเพลิดเพลินกับหลุมและการกระแทกเหล่านี้จริงๆ เพราะว่าทุกครั้งที่มีการตกหลุมกระแทก เขาล้วนแล้วสามารถรู้สึกได้ถึงก้นที่นั่งอยู่บนที่นั่งกำลังนวดไอ้นั่นของเขาไว้แน่น

ระหว่างทางซุนหรานหรานก็เพลิดเพลินไปกับลมหายใจที่บริสุทธิ์แผ่ออกมาบนตัวของผู้ชายอย่างจ้าวเสี่ยวกัง แต่ว่าในไม่ช้าเธอก็เริ่มไม่พอใจแล้ว เพราะว่าทุกครั้งที่กระแทกกับหลุมเธอรู้สึกได้ว่าจ้าวเสี่ยวกังตั้งใจใช้ไอ้นั่นแทงเธอ นอกจากนี้ก็ยิ่งอยู่ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ

"เสี่ยวกัง นายช่วยเก็บไอ้นั่นของนายกลับไป แทงโดนฉันแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าเอาไอ้นั่นออกมาโชว์ตอนเข้าเมืองได้ไหม? นายซ่อนมันได้แน่นจริงๆเลยนะ ก่อนหน้านี้ฉันก็มองไม่เห็นเลย"

"ฮ่าๆๆ พี่สาว ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงดี นี่คือสิ่งล้ำค่าที่มีความปรารถนา เมื่อเห็นคุณตัวมันก็จะเปลี่ยนไปเอง"

ซุนหรานหรานยิ้มอย่างโกรธเคืองกับคำเหล่านี้ ขับรถด้วยมือเดียว มืออีกข้างหนึ่งคว้าไปที่ไอ้นั่นโดยตรง

ร้อนราวกับไฟ แข็งอย่างกับเหล็ก และลวดลายคล้ายมังกรที่มีเขาทำให้ซุนหรานหรานเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

แม้ว่าจะใส่กางเกงก็สามารถรู้สึกได้ชัดเจนขนาดนี้ นี่ถ้าหากถูก......

ระหว่างที่คิดอยู่ซุนหรานหรานก็รู้สึกว่าร่างกายอ่อนขึ้นมาทันที ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ตัวเองขับรถมอเตอร์ไซค์ได้เร็วเกินไป เพราะว่าตรงหน้าก็คือถนนเข้าเมืองแล้ว ไม่นานเธอก็มาถึงเมืองและเธอก็ไม่รู้สึกอุณหภูมิของไอ้นั่นอีกต่อไป

เดิมทีคิดว่าซุนหรานหรานจะดึงมือกลับในทันทีเมื่อสัมผัสโดนมัน คิดไม่ถึงเลยว่าซุนหรานหรานไม่เพียงแต่ไม่ดึงมือกลับ นอกจากนี้ยังตั้งใจรูดมันผ่านกางเกงสองสามที

ซู่......

ความรู้สึกดีนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังถอนหายใจออกมาโดยตรง

จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเริ่มมีความแข็งทื่อแล้ว ภายในใจของซุนหรานหรานก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างพูดไม่ถูกเช่นกัน

ความแรงและความเร็วของมือก็เริ่มเร่งขึ้นเช่นกัน

ซู่.......

อ้า......

"พี่สาว คุณกำลังเล่นกับไฟอยู่นะ คุณไม่กลัวว่าฉันจะลากคุณไปด้านข้างแล้วกระโดดเข้าไปทำไม่ดีไม่ร้ายกับคุณเหรอ?"

สำหรับเงื่อนไขใหม่ของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ลดความเร็วของรถอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันพูดด้วยรอยยิ้ม :"ดีสิ ถ้าหากเด็กอย่างนายมีความกล้าแบบนั้น วันนี้พี่สาวก็จะทำให้นายมีความสุข"