บทที่ 362 ซุนหรานหรานถอนหายใจ

สัมผัสถึงการออกแรงมือที่ขาวราวกับหิมะของซุนหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอีกฝ่ายหนึ่งที มองเห็นสายตาที่มีความแปลกใจของซุนหรานหรานพอดี เพียงแต่ในไม่ช้าเขาก็มองเห็นลมหายใจแห่งฤดูใบไม้ผลิของอีกฝ่ายในสายตา

เพียงแต่เขาไม่สามารถทนต่อความรู้สึกแบบนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าหลิวต้าจ้วงจริงๆ

คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังหลิวต้าจ้วงเหลือเชื่อเล็กน้อย...