ตอนที่ 3 แก้แค้นทีละคน

"คุณฝันไปเถอะ!" ใบหน้าของไป๋เหว่ยเปลี่ยนเป็นสีเขียว

"ถ้าอย่างนั้น ไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว ผมขอตัวไปทำงานก่อน" ผมยิ้มอย่างนุ่มนวล แล้วหันหลังเดินออกไปพร้อมกับพูดต่อว่า

"ประธานไป๋ครับ ผมก็แค่อยากทำงานที่นี่ อย่าเอาแต่คิดจะไล่ผมออก ผมไม่กลัวความลำบาก และผมไม่รังเกียจที่จะต่อสู้กับคุณ"

หลังจากพูดจบ ผมก็เปิดประตูและเดินออกไป

มีโต๊ะผู้ช่วยอยู่นอกห้องทำงานของไป๋เหว่ย ผู้ช่วยคนเดิมอาจไม่รู้ว่าไป๋เหว่ยกำลังจะเลิกจ้างผม ตอนนี้เธอกำลังจัดเรียงสิ่งของและรอส่งมอบงานให้กับผม จากนั้นเธอก็จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งไปยังตำแหน่งอื่น

ผมทักทายเธออย่างสุภาพและเริ่มส่งมอบเอกสาร มันคือข้อมูลการตลาดและตารางการทำงานของไป๋เหว่ย

ไม่นาน การส่งมอบงานก็สิ้นสุดลง ผู้ช่วยคนเดิมก็ไปรายงานกับไป๋เหว่ยและจากไป

ไป๋เหว่ยไม่ได้ขอให้เธออยู่ต่อและเธอก็ไม่ได้มาหาผมอีก

ผ่านไปไม่นาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลก็มาหาผม เขาชักชวนให้ผมลาออก

ผมปฏิเสธโดยไม่ลังเล

หลังจากการเกลี้ยกล่อมที่ไร้ผลหลายครั้ง สีหน้าของหัวหน้าฝ่ายบุคคลก็เปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด เขาจ้องมองมาที่ผมเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไรสักคำ ในที่สุดเขาก็โบกมือให้ผมจากไปอย่างไม่อดทน แต่ก็ไม่ยกเลิกสัญญาโดยตรงเพียงฝ่ายเดียว

เห็นได้ชัดว่าไป๋เหว่ยไม่กล้าทำมากเกินไป

กลับมาถึงที่โต๊ะทำงานของผม ผมสงบสติอารมณ์และเริ่มจัดเอกสาร ทำความคุ้นเคยกับขั้นตอนการทำงาน จำตารางการทำงานของไป๋เหว่ยและเรื่องที่ต้องให้ความสนใจ ผมเตรียมที่จะเป็นผู้ช่วยที่มีความรับผิดชอบและมีคุณสมบัติที่ดี

ตลอดทั้งวันไป๋เหว่ยจะออกจากห้องทำงานก็เฉพาะตอนทานอาหารกลางวัน ตอนเธอเดินผ่านโต๊ะทำงานของผม เธอไม่เหลือมองผมเลยด้วยซ้ำ

ดูเหมือนจะยอมรับการอยู่ต่อของผม แต่เธอก็ทำเป็นมองข้ามการมีตัวตนของผม

แต่เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ให้ความสนใจในตัวผมมาก พวกเขาเดินผ่านไปมาในละแวกนั้น โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจมองมาที่ผมสักสองสามครั้งแล้วเดินออกไปกระซิบๆกัน

หลังจากไป๋เหว่ยจากไปไม่นานในเวลาเลิกงานตอนเย็น ผมก็เลิกงานด้วย

เมื่อลงไปชั้นล่างของบริษัท เดินไปถึงทางออกของที่จอดรถ พอดีผมเห็นรถJaguar F-TYPE สีขาวออกจากที่จอดรถอย่างสง่างาม เมื่อรถขับผ่านผมไป ไป๋เหว่ยหันมามองที่ผมจากที่นั่งคนขับสีหน้าไร้อารมณ์

แน่นอนว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย

ผมด่าสองสามคำด้วยเสียงต่ำ หลังจากนั้นหันกลับไปมองข้างถนน ผมเห็นคนสองคน คนหนึ่งผอมๆอีกคนอ้วน คนผอมผมไม่รู้จัก แต่คนอ้วน ...

เขาเป็นคนที่ข่มขืนไป๋เหว่ย ชายอ้วนวัยกลางคนที่เคยถูกผมตีจนเข้าโรงพยาบาล

ทั้งสองคนนั้นจ้องเขม่นไปที่รถJaguarที่อยู่ห่างไกลของไป๋เหว่ย ใบหน้าของชายอ้วนนั้นดุร้ายมาก เขาพึมพำอะไรในปากของเขา

ปฏิกิริยาแรกของผมคือชายอ้วนนั้นเขาอยากก่อเรื่องแน่ ๆ ดังนั้นผมจึงแอบเข้าไปในพุ่มไม้สีเขียวและค่อยๆเดินเลียบตามแนวยาวของพุ่มไม้ไปใกล้ๆชายอ้วนคนนั้น
เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ ผมก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสองคน :

"พี่เป่าครับ ผู้หญิงสวยในรถคนนั้นคือคนที่ทำให้พี่เข้าติดคุกใช่ไหม?"

"ใช่" น้ำเสียงของชายอ้วนดุร้ายมาก "ไป๋เหว่ย ผู้หญิงชั่วร้ายคนนี้ ฉันไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีไหนที่ทำให้ฉันถูกสอบสวน และยังถูกจำคุกเป็นเวลาสามปี ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป! "

" ถ้าอย่างนั้น เราจะจี้เอาตัวเธอไปหรือ ... "

" ไม่ การจี้เอาตัวเธอไป เราคงจะถูกจับ แบบนี้ต้องเล่นด้วยยา พรุ่งนี้แกโทรหาไป๋เหว่ยบอกว่าเพื่อนแนะนำมา แล้วบอกว่าแกต้องการเปลี่ยนชุดซอฟต์แวร์สำนักงานบริษัทใหม่ทั้งหมด แล้วนัดเธอออกมาคุยเรื่องธุรกิจกัน เราก็จะฉวยโอกาสนี้วางยา แล้ว ... หึ่ย ฉันอยากทำอะไรฉันก็จะทำ และจะถ่ายรูปเก็บไว้... "

ทั้งสองคนนั้นพึมพำไปด้วยเดินตามถนนไปด้วย ผมไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรหลังจากที่เราแยกจากกัน แต่กลัวว่าพวกเขาจะเห็นหน้าผม จึงไม่ได้ตามไป

หลังจากที่พวกเขาเดินจากไป ผมก็ออกจากพุ่มไม้ มองไปยังทิศทางที่พวกเขากำลังจะไป ผมหลงอยู่ในความคิด

ชายร่างอ้วนคนนั้นมีชื่อว่าเล่ยหยุนเป่า ผมได้รู้มาจากข้อมูลที่ผมถูกฟ้องร้องกับเขาเมื่อสามปีก่อน เขาเป็นผู้นำบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ แต่จากที่คำพูดของเขาตอนนี้ เขาไม่ได้เป็นผู้นำอีกแล้วแน่นอน คือไป๋เหว่ยทำให้เขาติดคุกโดยไม่รู้ใช้วิธีไหน

เขาอาจถูกจับด้วยข้อหาฉ้อโกง แต่ไม่ใช่ข้อหาข่มขืนอย่างแน่นอน

ดูจากรูปการณ์แล้ว ไป๋เหว่ยไม่ใช่เป็นแค่คนรวยทั่วๆไปแน่นอน

เล่ยหยุนเป่าคนนี้เป็นคนบ้าเช่นกัน หลังจากเขาได้รับการปล่อยตัวจากคุกแล้ว เขาก็ยังใช้วิธีสกปรกมาล้างแค้นไป๋เหว่ย

ตามวิธีที่เขาเพิ่งพูด มันมีอัตราที่เป็นไปได้อย่างมากที่จะประสบความสำเร็จ เขาแกล้งคุยธุรกิจกับไป๋เหว่ย เขาจะวางยา ข่มขืนและถ่ายรูป แล้วข่มขู่ไป๋เหว่ยด้วยรูปถ่ายในภายหลังเพื่อขอเงินและยังอยากเก็บเธอไว้ ......

เลวร้ายมาก

ถ้าผมไม่รู้เรื่องนี้ ไป๋เหว่ยก็อาจจะมีอันตรายแน่ๆ

ไม่ใช่สิ ไป๋เหว่ยมีหรือไม่มีอันตราย มันไม่เกี่ยวข้องกับผมเลยสักนิด ผมเป็นห่วงเธอทำไม อีกอย่าง ไม่ใช่ว่าผมก็อยากให้เธอเจอเรื่องไม่ดีหรอกหรือ

และยังมีเล่ยหยุนเป่าอีกคน ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้เลวระยำนี่ต้องการข่มขืนไป๋เหว่ย ผมก็ไม่ต้องติดคุก

จะดีที่สุดถ้าทั้งสองคนจะเจอเรื่องที่ไม่ดี

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ความคิดที่กล้าหาญก็ปรากฏขึ้นในใจของผม ผมจะเอาคืนทีละคน ให้ไป๋เหว่ยได้รู้รสชาติความรู้สึกเมื่อสามปีก่อน แล้วค่อยจับเล่ยหยุนเป่าเข้าคุก

ที่จริงตอนนั้นคนที่ซวยควรจะเป็นไป๋เหว่ย และเล่ยหยุนเป่าก็ควรติดคุกเพราะคดีข่มขืน

พวกเขาจะลงมือในวันพรุ่งนี้ ผมก็แค่ดูไป๋เหว่ยไว้ก็พอ

วันถัดมา ผมได้รับบัตรพนักงานที่ออกโดยบริษัท บนบัตรมีเขียนภาษาไทย ทางบริษัทตั้งใจเพิ่มเข้ามาเพื่อใช้ตอนไปทำโครงการนั้น

ไป๋เหว่ยยังคงทำไม่สนใจผม แต่ก็ไม่ได้ไล่ผมออก

เวลามีเพื่อนร่วมงานหรือหัวหน้าแผนกอื่น ๆ มาหาเธอ ผมก็แค่ทำหน้าที่ช่วยเคาะประตูให้พวกเขา จากนั้นก็กลับไปทำงานต่อที่โต๊ะทำงาน

ตอนเที่ยงไป๋เหว่ยออกไปทานอาหารกลางวัน ผมก็แอบตามเธอไปด้วย แต่เธอกินเสร็จก็กลับไปทำงานต่อ

เลิกงานตอนเย็น ผมเรียกรถจากแอพเรียกรถ แล้วนั่งรถตามรถJaguarของไป๋เหว่ยไป

ไป๋เหว่ยขับรถเข้าไปที่จอดรถของโรงแรมแห่งหนึ่ง เธอจอดรถแล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารจีนที่อยู่ชั้นหนึ่งของโรงแรม เธอไม่ได้เข้าไปในห้องอาหารส่วนตัวแต่ยังคงอยู่ที่โถงของห้องอาหาร

ผมเดินตามเข้าไปและเห็นว่าไป๋เหว่ยกำลังทักทายกับผู้ชายอายุประมาณ 30 ปี จากนั้นพวกเขาก็นั่งลง

ชายคนนี้เป็นชายร่างผอมที่อยู่กับเล่ยหยุนเป่าเมื่อวานนี้ กริยาท่าทางของเขาไม่ได้เป็นเหมือนคนที่ประสบความสำเร็จ แต่เขาสวมสูทระดับไฮเอนด์และดูเหมือนเป็นเศรษฐีใหม่

เห็นได้ชัดว่าไป๋เหว่ยไม่ได้ตระหนักถึงอันตราย บางทีอาจเป็นเพราะเธอคิดว่า ในที่สาธารณะแบบนี้ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะมีเจตนาที่ไม่ดี แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเธอได้

ผมเดินไปรอบ ๆ พร้อมกับไปดูดูสภาพแวดล้อม และทางเดินเข้าออกร้านสองสามทาง จากนั้นผมก็พบสถานที่ที่ผมสามารถเห็นพวกเขาได้ในบริเวณส่วนที่นั่งพักของร้านอาหาร โดยนั่งบนเก้าอี้และถือนิตยสารมาปิดหน้า ผมอ่านนิตยสารไปด้วย จ้องที่ไป๋เหว่ยและชายคนนั้นไปด้วย

ชายคนนั้นขอเหล้าหนึ่งขวด แต่ไป๋เหว่ยไม่ดื่มเหล้าหรือเครื่องดื่มใด ๆ เธอขอเพียงน้ำเปล่าหนึ่งแก้วจากพนักงานเสิร์ฟ

ผมจงใจเดินตามพนักงานเสิร์ฟและเห็นว่าเล่ยหยุนเป่าอยู่ตรงทางเดิน เขาจงใจโยนป้ายที่ได้มาจากที่ไหนไม่รู้ลงบนพื้น เมื่อพนักงานเสิร์ฟหันกลับมา เขาก็เทน้ำที่ไม่มีสีลงในแก้วน้ำ

เขาทำอย่างรวดเร็วและเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้นในที่ทางเดิน ไม่มีใครเห็นเขาทำแบบนี้นอกจากผมที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด

ด้วยวิธีนี้แก้วน้ำถูกส่งให้ไป๋เหว่ยและไป๋เหว่ยก็ดื่มไปครึ่งหนึ่งแล้วด้วย