ตอนที่ 9 ฉันเกลียดเธอ

สิ่งที่ติดตัวผมมาตลอดสามปีแห่งช่วงเวลาอันมืดมนในคุกคือความทรงจำคิดถึงและโหยหาเธอ

ผมนึกถึงเสียงหัวเราะของเธอ คิดถึงความอ่อนโยนของเธอและรอคอยที่จะมีชีวิตที่มีความสุขกับเธอ ต่อไปหลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก

แต่ในที่สุดเธอก็ส่งจดหมายบอกว่าอย่ากเลิกกับผม

ผมยังจำได้ลึก ๆ ว่าตอนที่ผมไปตามหาเธอหลังจากที่ได้รับการปล่อยตัวจากคุก ผมเห็นเธอจับแขนของคนอื่นเห็นรอยยิ้มหวานที่มีความสุขบนใบหน้าของเขาและรอยยิ้มที่ไม่แยแสและมั่นใจบนใบหน้าของผู้ชายหล่อเหลาที่เป็นผู้ใหญ่คนนั้น

ผมยังจำข้อความที่เธอส่งมาได้เธอบอกว่าเธอฝากเงิน 50,000 หยวนในบัตรของผม และบอกว่าเธอกำลังจะแต่งงาน ...

ผมเกลียดเธอ.

โดยไม่คาดคิดว่า เธออยู่ที่เชียงใหม่ และยังเป็นหนึ่งในคู่แข่งของโครงการ BTT

อย่างไรก็ตามหลินงลั่วสุ่ยไม่เคยทำงานในบริษัทโฆษณามาก่อนหรือเปล่า ทำไหมไปที่บริษัทซอฟต์แวร์และเริ่มเป็นผู้ช่วย

ตัวแทนโครงการที่สาดีส่งบอกว่าเป็นแฟนใหม่ของหลินงลั่วสุ่ยใช่ไหม

อาจ.

บางทีผมควรพิจารณาข้อเสนอของไป๋เหว่ยอีกครั้ง กลับไปที่ซอฟต์แวร์จี้เวือน ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเธอต่อไปและลองดูว่าผมจะชนะโครงการได้หรือไม่

นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดในการพิสูจน์ตัวเอง

ผมอยากจะบอกหลินงลั่วสุ่ยว่า แม้ว่าผมจะถูกจำคุกมาสามปี แต่ผมก็ไม่ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์

ไม่จำเป็นต้องให้เธอเอาเงินห้าหมื่นหยวนมาสงสารผม

หยาง เกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เห็นผมอยู่นาน สาดีส่งก็ถามอย่างสงสัย

ความคิดของผมกลับมาและพูดว่า ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่บอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้สาดีส่ง บางทีผมอาจจะพิจารณาข้อเสนอของคุณกับคุณไป๋ และโปรดอย่าติดต่อหลินงลั่วสุ่ย และเจ้านายของเธอ

ผมเข้าใจแล้ว หยาง คุณสามารถช่วยคุณเว่ยโดยไม่คำนึงถึงรุ่นก่อน ๆ ผมชื่นชมหัวใจที่กว้างขวางของคุณ ผมขอให้คุณและนางสาวเหว่ยประสบความสำเร็จ เพราะผมไม่ชอบพวกแยงกี้จากซิลิคอนวัลเลย์มากนัก ตอนนี้ผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว ลาก่อนครับ

ลาก่อนครับ

เมื่อผมวางสายบนสาดีส่ง ผมหายใจเข้าลึก ๆ คิดว่าจะชนะโครงการนี้ได้อย่างไร

ในกรณีที่ไม่มีเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม วิธีการต้องไม่ได้ผล ผลอย่างแน่นอนคุณสามารถใช้วิธีที่ง่ายที่สุดในการส่งเสริมจุดแข็งและหลีกเลี่ยงจุดอ่อนที่ง่ายที่สุดและพยายามโน้มน้าวผู้บริหาร BTT

ไป๋เหว่ยมาหลังจากผมสูบบุหรี่เส็จ

ผมสงสัยว่าเมื่อกี้เธอโทรมา เธออยู่ชั้นล่างของโรงแรม

ยิ่งไปกว่านั้นเธอมาด้วยตัวเองและดูเหมือนเธอจะมีความกล้าหาญใหญ่

หลังจากพูดว่า ผมมาแล้ว ไป๋เหว่ยก็เดินเข้าไปในห้องและนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวที่ผมนั่งอยู่

ผมปิดประตูพิงกำแพงมองเธออย่างขี้เล่นแล้วพูดเบา ๆ ว่า

ท่านประธานไป๋ เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะบังคับเจ้าหรือ

ร่องรอยของการดูถูกฉายในดวงตาคู่สวยของไป๋เว่ย เธอก็เย้ยหยันด้วยคำสามคำว่า คุณไม่กล้า

โอ้ คุณะมีความกล้าหาญใหญ่

ฟางหยาง จุดประสงค์ของฉันในการมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อฟังคำถากถางและคำสบประมาทของคุณ ฉันมาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ น้ำเสียงของไป๋เหว่ยกลายเป็นเย็นชา

นายไป๋ผม ผมยังไม่ได้หยิบเสื้อผ้าของคุณ จะถือเป็นการดูถูกดูได้ยังไง

ใบหน้าของไป๋เหว่ยดูไม่ดี และมองผมอย่างเย็น หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ลุกขึ้นยืนทันทีและขณะที่เธอเดินออกไป พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามว่า คุณสาดีส่งว่าขยะแบบนี้จะชนะโครงการได้อย่างไร

ถ้าผมสามารถเอาชนะเรื่องนี้ได้ล่ะ

ขณะเดินผ่านไป ผมพูดอย่างใจเย็น

ฮิฮิ ถ้าคุณสามารถชนะโครงการ BTT ฉันสามารถสัญญากับคุณได้ทุกเงื่อนไขค่ะ ไป๋เหว่ยมองผมด้วยความรังเกียจ

เงื่อนไขใด ๆ ครับ

ใช่ค่ะ

ผมมองลงไปที่ขอบเสื้อผู้หญิงตอนหน้าอกที่เปิดเล็กน้อยแล้วพูดว่า อย่างที่เคยบอกไปว่าอยู่กับผมหนึ่งคืน

เมื่อได้ยินสิ่งที่ผมพูดไป๋เหว่ยก็ไม่ได้โกรธ แต่มองผมด้วยสายตาเย้ยหยันเหมือนหงส์ขาวผู้สูงศักดิ์ดูถูกคางคก

นายไป๋คุณยอมรับหรือไม่ ผมยังคงพูดเบา ๆ

อย่าโง่สิค่ะ

ฮิฮิ กลัวผมเหรอ ผมเงยหน้าขึ้นและมองใบหน้าที่เรียบเนียนและบอบบางของเธออย่างระมัดระวัง

นายไป๋พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะผมคุณคงโดนเล่ยหยุนเป่ายุ่งไปนานแล้ว และผู้ชายสองคนจะถ่ายรูปคุณด้วยกันคุณควรรู้ว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงแค่ไหน

เอาจริงนะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเธอคงขอบคุณผมและขอบคุณผมด้วยซ้ำ แต่เธอล่ะ

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ผมก็เดินช้าๆไปที่โซฟาเดี่ยวหยิบบุหรี่ออกมาจุดไฟแล้วพูดว่า

นายจะเอาแต่ก้มหน้าต่อหน้าผมแสดงความเย่อหยิ่งและแสดงสีหน้าแย่ ๆ ให้ผมคิดว่าตัวเองเป็นหงส์จริงๆหรือ

ไป่เหว่ยไม่ได้หักล้าง แต่มองมาที่ผมอย่างว่างเปล่า

ใช่ คุณสวยหุ่นดีขายาวหน้าอกใหญ่ก้นใหญ่รวยและเก่งคุณเป็นแค่ความภาคภูมิใจของสวรรค์ แต่คุณคิดว่าผมรักคุณจริงหรือ?

หึ เหมือนคุณนอนบนเตียงคงไม่สามารถโพสท่าหรือส่งเสียงร้องได้หรอกน่าอุ้มสาวไทยไปอยู่ในย่านโคมแดงข้างนอกดีกว่า

ผมสะบัดขี้เถ้าออกและนอนพิงพนักเก้าอี้อย่างสบาย ๆ นายไป๋ได้โปรดเราไม่มีอะไรจะพูดส่วนโครงการ BTT ...

ตอนนี้มีบริษัทซอฟต์แวร์ในประเทศสี่แห่งในเชียงใหม่ ผมสามารถไปหาพวกเขาและช่วยให้พวกเขาชนะโครงการ ผมได้รับค่าคอมมิชชั่นและมีชีวิตที่ดีไม่จำเป็นต้องมองหน้าแย่ ๆ ของคุณในฐานะผู้อำนวยการไป๋เหว่ย

ท้ายที่สุดผมไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไป แต่หยิบโทรศัพท์ออกมาและพบหมายเลขของซาดิซง

ผมไม่ใช่กลัวไป๋เหว่ย แต่ผมไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้จริงๆ

ฉันสัญญาค่ะ

ก่อนที่หมายเลขจะโทรออก ไป๋เหว่ยก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน

ผมมองขึ้นไปอย่างสงสัย

ไป๋เหว่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยังคงพูดอย่างว่างเปล่า ฉันสัญญากับคุณ ถ้าคุณสามารถชนะโครงการ BTT ฉัน ... อยู่กับคุณหนึ่งคืน"

ผมประหลาดใจเล็กน้อยแล้วยิ้ม

ไป๋เหว่ยหยิบการ์ดงานออกมาจากกระเป๋าของเธอวางไว้บนตู้ทีวีและพูดว่า

คุณคืนห้องที่โรงแรมที่นี่ฉันจะจองห้องใหม่ให้คุณที่ฉันอาศัยอยู่ เพราะวัสดุและเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ในทีมโปรเจ็กต์หมดแล้วฉันจะรอคุณที่ล็อบบี้ชั้นล่าง

หลังจากพูดไป ไป๋เหว่ย ก็หันหลังเดินออกไป

ทันทีที่เธอมาถึงประตูเธอก็พูดว่า ฉันพนันได้เลยว่าคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้บอกเรื่องนี้กับใคร"

นายไป๋อย่าลืมคืนเงินค่าตั๋วเครื่องบินและโรงแรมที่พักให้ผมด้วยนะ ผมพูดเสริม

รับใบแจ้งหนี้กลับไปที่บริษัท เพื่อการชำระเงินคืน

ผมยิ้มและดูเธอออกไปก่อนจะลุกไปหยิบการ์ดงาน

มันเป็นคนที่ผมโยนทิ้งที่บาร์เมื่อคืนก่อน Di Song จึงหยิบมันขึ้นมา แต่ไม่ได้สนใจว่าเขาจะโยนมันทิ้งไปหรือไม่มันควรจะถูกเขาจับไปและส่งต่อไปให้ ไป๋เหว่ย

ผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายขายของซอฟต์แวร์จี้เวือน

สถานะนี้ไม่เลวเพียงแค่ทำงานไม่กี่วันไป๋เหว่ยน่าขยะแขยงแล้วมีรายได้มากพอที่จะส่งคืน หลินงลั่วสุ่ย ห้าหมื่นคน

ดีไม่เพียง แต่คุณต้องจ่ายคืนคะแนนมาก

ผมหยิบกระเป๋าเป้ที่เก็บไว้ก่อนหน้านี้ออกไปพร้อมกับกุญแจห้องและลงไปชั้นล่างเพื่อเช็คเอาท์

ไป๋เหว่ยนั่งบนโซฟาในล็อบบี้ และรอหลังจากเห็นว่าผมทำพิธีการเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่พินิจพิเคราะห์

เป็นอะไรไปนายไป๋ คุณก็พบว่าผมหล่อเหรอ ผมเปิดมือให้เธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

เธอส่ายหัวอย่างเหยียดหยาม ไปซื้อชุดก่อนไป BTT แบบนี้มี แต่คนหัวเราะ

ผมไม่มีเงิน.

สำหรับความต้องการในการทำงานบริษัทจะจ่ายค่าเสื้อผ้าให้ แต่สำหรับสถานการณ์พิเศษนี้เท่านั้น

โอเค งั้นซื้อสองชุดอย่างน้อยก็ต้องเปลี่ยน ผมพยักหน้าอย่างไม่เห็นด้วย

ไป๋เหว่ยไม่ได้คัดค้าน เธอเพียงแค่มองมาที่ผมอย่างว่างเปล่าแล้วเดินออกจากโรงแรมไปก่อน