บทที่ 24 เลี่ยงที่จะเจอหน้า

หนานกงเฉินที่อยู่บนเตียงจ้องไปทางเธอ เอ่ยขึ้นอย่างยากลำบากทีละคำ “ยา…”

ยาเหรอ? ใช่ เขายังมียาอยู่

ไป๋มู่ชิงนึกขึ้นได้ว่าพี่เหอเคยบอกเธอไว้ ถ้าหนานกงเฉินล้มป่วย เธอต้องป้อนยาให้เขาทานทันที

เธอรีบคลานออกมาจากมุมห้อง...