บทที่ 64 คุณชายเฉินเป็นลม

หนานกงเฉินยื่นมือไปเอากระดาษทิชชูบนหัวเตียงมาเช็คเลือดที่มุมปากและหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ก่อนลืมตาจ้องมองไปที่เธอ เห็นแล้วนะว่าทำไมฉันถึงไม่ลงโทษเธอ ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ไม่มีแรงพอ

เขายกมุมปากยิ้มหยัน...