บทที่ 42 : ดวงตาสีฟ้าของเขาเปล่งประกาย

และทั้งคู่อยู่ในห้องบนชั้นสอง

หลังจากที่มู่เวยเวยพูดออกไปว่า “ฉันอยากนอนบนเตียงของคุณนักรึไง” เย่ฉ่าวเฉินก็กระชากเธอออกจากเตียงแล้วโยนลงพื้นทันที ทั้งสองไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่าหนานกงเฮ่าออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

...