บทที่ 47 : อย่าแตะต้องแบบของฉัน

บาดแผลที่หลังของมู่เวยเวยปริออก แต่โชคดีที่ยังไม่ร้ายแรงมากจึงไม่ได้เรียกตัวคุณหมอหานมาดูแล

หลังจากที่ฉินหม่าทายาให้อีกครั้งมู่เวยเวยก็หลับไป พรุ่งนี้เธอก็จะได้กลับไปมหาวิทยาลัยแล้ว...