บทที่ 101 ลักลอบหนีในยามดึก เธอทนไม่ไหวแล้ว

มู่เวยเวยแสดงสีหน้าไม่เห็นด้วยแล้วพูดขึ้นว่า " ฉันไม่มีอะไรที่ต้องใส่ใจหรอก กินดีอยู่ดีในทุกทุกวัน แต่ว่าน่าจะเป็นคุณเฉียวมากกว่าที่ต้องลำบากใจ "

" ถ้าเธอคิดแบบนี้จริงๆ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้...