บทที่ 12 ราชาโสมแห่งร้อยปี!

ดวงตาของต้วนยวี่พิงไปที่หน้าต่างรถอย่างสง่างามและมองไปที่ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยเลือด

คนๆนี้อายุประมาณยี่สิบเอ็ดสอง ซึ่งโตกว่าต้วนยวี่เล็กน้อย แม้ว่าหน้าตาจะไม่หล่อมาก แต่ใบหน้าก็ยังประสานกันได้ดีโดยทั่วไปถือว่าดี ใบหน้าเปื้อนเลือดเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อเห็นต้วนยวี่กำลังมองดูตัวเอง ชายหนุ่มก็ดูรีบร้อนเล็กน้อยหันหัวกลับไปมองดูทหารที่ไล่ตามที่กำลังเข้ามาเป็นครั้งคราว

"ช่วย.....ช่วยฉัน ให้ฉันขึ้นรถและพาฉันออกไปจากที่นี่ หลีกเลี่ยงคนพวกนี้ แค่คุณช่วยฉัน ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณอย่างเลวร้าย!" ชายหนุ่มรีบตะโกนใส่ต้วยยวี่ ในขณะนี้ใบหน้าของเขาซีดมาก แล้วยังมีเลือดไหลออกมามาก เห็นได้ชัดว่าอ่อนแอมาก

เขาในตอนนี้ เกรงว่าไม่มีแรงที่จะวิ่งอีกก้าวหนึ่ง มิฉะนั้นเขาจะไม่ขอร้องต้วนยวี่แบบนี้ แต่จะดึงต้วนยวี่ลงจากรถและแย่งรถจากไปโดยตรง

จ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่ยังคงมีเลือดไหลออกมาด้วยความสนใจ ต้วนยวี่ไม่ได้ทำตามที่เขาพูด ในทางตรงกันข้ามเขาลงจากรถโดยตรงและพยุงชายหนุ่มไว้ ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็เคาะเขาสองสามทีอย่างชาญฉลาด

สองสามทีนี้ดูเหมือนจะไม่มีความผิดปกติใดๆ คนทั่วไปจะคิดว่ามันเป็นการเล่นตลกระหว่างเพื่อนเท่านั้น

แต่สำหรับชายหนุ่มที่ยังมีเลือดไหลออกนั้น มันเป็นความโกลาหลในใจของเขา

ต้วนยวี่แตะไปไม่กี่ที นี้ไม่ใช่การแตะตีธรรมดา แต่เป็นวิธีการห้ามเลือดและการฝังเข็มที่ลึกลับ เพียงแค่แตะเข้าไปเท่านั้น บาดแผลบนร่างกายของชายหนุ่นั้นเลือดมก็หยุดไหล

ทั้งหมดนี้ดูเหมือนมายากลที่เหลือเชื่อมาก

"คุณ....นี่.... " ชายหนุ่มตกตะลึงแล้วจ้องมองไปที่ต้วนยวี่ที่อยู่ตรงหน้า มองอย่างตกตะลึงและอ้าปากค้างโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ในสายตานั้นบ้าคลั่งและตกใจ เหมือนกับว่าเขาได้ค้นพบโลกใหม่ซึ่งทำให้เขาตื่นเต้น!

ต้วนยวี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงจะช่วย เมื่อเขาเห็นชายคนนั้นถูกตามล่า ความรู้สึกที่เหมือนถูกชะตากันก็เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ

ความรู้สึกแบบนี้อาจเป็นสิ่งที่คนบอกว่าถูกชะตากัน

วิสัยทัศน์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นระหว่างชายและหญิงเท่านั้น บางคนเพียงแวบเดียวก็ถูกลิขิตให้กลายเป็นเพื่อนร่วมชีวิตและความตาย

เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องลึกลับ และพูดอธิบายไม่ถูก

ขณะที่ชายหนุ่มตกใจ ทหารที่ไล่ตามที่มาพร้อมมีดและไม้ตามถึงแล้ว มองไปที่การปรากฏตัวของต้วนยวี่อย่างกะทันหัน ใบหน้าของคนเหล่านี้ไม่แยแสอย่างสิ้นเชิงและยิ่งกว่านั้นมีฆาตกรรมมากขึ้น

นี่คือกลุ่มคนที่ฆ่าเด็ดขาด!

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้เพิ่งมาถึง ต้วนยวี่เพียงแค่มองไปที่การแสดงออกของพวกเขา ในใจก็ได้ตัดสินใจแล้ว กลิ่นอายแห่งการสังหารของคนเหล่านี้แรงมาก เห็นได้ชัดว่ามีมากกว่าหนึ่งชีวิตในมือของพวกเขา!

"ฆ่าทั้งสองด้วยกัน อย่าให้มีชีวิตอยู่รอด! เอาของคืน กลับไปให้เร็วที่สุด!"

ทันใดนั้นหนึ่งในกลุ่มคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำได้โบกมีดในมือของเขาและโน้มตัวไปข้างหน้า เช่นเดียวกับงูเส้นทางรูปตัวsตรงไปยังต้วนยวี่

มันเด็ดขาดจริงๆ แต่เป็นเพียงแค่เผชิญหน้าและก็ตัดสินใจแล้วว่าจะฆ่าต้วนยวี่ด้วยกัน

ชีวิตมนุษย์ในสายตาของคนเหล่านี้ไร้ค่าจริงๆ!

ฉากที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ต้วนยวี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คนพวกนี้มันบ้าคลั่งมาก ไม่มีโอกาสแม้แต่จะให้ตัวเองพูดด้วยซ้ำ

คนกลุ่มหนึ่งลงมืออย่างกะทันหัน ฉากนี้เป็นธรรมชาติที่น่าตื่นเต้นเล็กน้อย ยังดีที่เป็นกลางคืน ไม่มีใครผ่านมาที่นี่ แถมยังเป็นพื้นที่เปลี่ยวอีกด้วย....

ขมวดคิ้ว ใบหน้าของต้วนยวี่มีร่องรอยของเจตนาฆาตกรรม "ตัวตลกกระโดด แม้แต่หมิงจิ้นยังไม่ถึง เพียงแค่ไม่รู้ว่าจะเอาท่าศิลปะการต่อสู้พื้นฐานมาจากไหน ยังคิดว่ามันคือบทบาทอะไรอีก.... "

คนกลุ่มนี้ลงมือทันทีนั้น ต้วนยวี่ก็ดูออกแล้วว่าคนเหล่านี้ไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงเลย พวกเขามีท่าพื้นฐาในเพียงไม่กี่ท่า แต่การเคลื่อนไหวพื้นฐานเพียงไม่กี่อย่างเหล่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขายืนหยัดในหมู่คนทั่วไปได้อย่างภาคภูมิใจ

ขณะที่หอน มีดมุ่งขอบที่แหลมคมตรงไปที่หัวของต้วนยวี่ ในคืนที่เงียบสงัด แม้กระทั่งได้ยินเสียงมีดที่สับลงมาทำให้เกิดลมเล็กน้อย

เมื่อมองไปที่มีดวางลงมา ชายหนุ่มที่ถูกตามล่า สีหน้าก็ดูหนาแน่น ความสำนึกผิดเพิ่มขึ้นและพูดในใจ "ตัวเองจึงลำบากคนบริสุทธิ์ ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองหนีมาขอความช่วยเหลือ เขาก็จะไม่ตาย!

และร่องรอยของความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเขา โดยธรรมชาติไม่ได้รอดพ้นสายตาของต้วนยวี่ เข้มแข็ง ต้วนยวี่พยักหน้าอย่างลับๆในใจ ยังคงดี อย่างน้อยตัวเองได้ช่วยเขาไว้โดยแรงกระตุ้น ยังคงเป็นคนที่มีจิตใจดี

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้มีดพร้าเหล่านั้นก็วางอยู่บนหน้าผากของต้วนยวี่แล้ว

"ตัวตลกกระโดด ไปให้พ้น!"

อย่างเสียวไส้ ทันใดนั้นต้วนยวี่ก็หันไปด้านข้างยกเท้าขวาขึ้นสูงและเตะออกไปอย่างต่อเนื่อง เหมือนกับพายุหมุนด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง เกือบเทียบเท่ากับสเปเชียลเอฟเฟกต์ในทีวี....

ภาพลวงตานั้นเปล่งประกายและไม่ถึงหนึ่งนาที ทหารที่ไล่ตามทุกคนที่วิ่งขึ้นมาก็นอนอยู่บนพื้นนอน อยู่ในอาการโคม่า บนหน้าอกของพวกเขาทั้งหมดมีรอยเท้าที่ชัดเจนอยู่

จัดการกับคนเหล่านี้ ต้วนยวี่ไม่ต้องการใช้เวลานาน

แต่การกระทำของต้วนยวี่ สำหรับชายหนุ่มที่ถูกตามล่าทำให้เขาตกตะลึง คนเหล่านี้ที่มาไล่ฆ่าเขา สำหรับเขาล้วนเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ แม้ในยุครุ่งเรืองเขาก็เป็นเพียงแค่เสมอกับคนก่อนหน้านี้

แต่ตอนนี้ปรมาจารย์เหล่านี้ ถูก.... ถูกเด็กวัยรุ่นนี้ ใช้เวลาไม่ถึงนาทีทั้งหมดก็ล้มนอนลงกับพื้น

เด็กวัยรุ่นในสายตาของชายหนุ่มคนนี้ ต้วนยวี่ยังเป็นเพียงเด็กรุ่น

แต่นี่ก็โทษเาไม่ได้ หลังจากที่ต้วนยวี่เกิดใหม่ ร่างกายที่ถูกครอบครองโดยมันเพิ่งเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ดูๆแล้ว ยังไม่บรรลุนิติภาวะจริงๆ

แต่ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนจะได้เปิดหูเปิดตามาก่อนแล้ว แม้จะตกใจ แต่ก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว เปลี่ยนรูปลักษณ์ก่อนหน้านี้และเริ่มขอบคุณต้วนยวี่ด้วยคำขอบคุณเป็นพันๆคำ

สำหรับขอบคุณหรือไม่ขอบคุณนั้น ต้วนยวี่ไม่สนใจมากนัก สิ่งที่เขาสนใจคือทำไมคนเหล่านี้ถึงตามล่าชายหนุ่มคนนี้!

ก่อนที่จะคิดจะลงมือ ผู้นำนั้นได้พูดเหมือนกันว่าจะเอาของคืน ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างในตัวผู้ชายคนนี้

"คุณเอาของอะไรกับพวกเขา ถึงขั้นที่ทำให้พวกเขาฆ่าคุณแล้วก็จะเอาคืนกลับไป?" ต้วนยวี่มองชายตรงหน้าด้วยดวงตาทั้งสองข้าง ไม่ได้รีบร้อนที่จะไปถามชื่อ

เมื่อได้ยินคำพูดของต้วนยวี่ ร่างกายของชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านและเขาก็ค่อยๆระแวดระวัง ในขณะที่มองไปที่การแสดงออกของต้วนยวี่ แต่เมื่อนึกย้อนไปถึงความสามารถที่น่าทึ่งของต้วนยวี่ร่องรอยแห่งความระมัดระวังนี้ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ฉากนี้ถูกต้วนยวี่มองไว้ในสายตาทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้แฉเขา สิ่งนี้ยังพิสูจน์ให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าในตัวผู้ชายคนนี้มีของอะไรที่ดีจริงๆ

อาจเป็นเพราะรู้สึกว่าต่อหน้าต้วนยวี่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ ชายคนนี้เป็นเพียงท่องไม้ จากกางเกงขายาวที่คันธนู หยิบกล่องที่มีความสูงห้าเซนติเมตร ยาวยี่สิบเซนติเมตรและกว้างแปดเซนติเมตร

ลักษณะของกล่องนี้สวยงามมาก การปิดผนึกดีมาก สิ่งที่เก็บไว้ในนี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ดี

เมื่อมองไปที่กล่องที่ชายคนนั้นยื่นมาให้ ต้วนยวี่ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง ชายคนนี้ช่างใจกว้างจริงๆ ให้ตัวเองดูโดยตรง ไม่กลัวที่ตัวเองจะรับของแลว้ฆ่าคนเหรอ?

ต้วนยวี่เปิดกล่องอย่างระมัดระวัง ฝาเพิ่งเปิดช่องว่างเล็กน้อยและกลิ่นหอมที่รุนแรงมากก็ลอยเข้าจมูกของต้วนยวี่

"หืม นี้มันกลิ่นโสมเหรอ?" ในฐานะปรมาจารย์ต้วนยวี่เพียงแค่ได้กลิ่นเล็กน้อย ก็รู้ว่าในกล่องนั้นมีโสม

หลังจากเปิดกล่องในมืออย่างสมบูรณ์ ต้วนยวี่ก็ตะลึง จากเดิมรอยยิ้มนั้นก็แข็งกระด้างไปหมด หลังจากนั้นรูปลักษณ์แปลกๆก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แปลกใจ ตื่นเต้น ไม่น่าเชื่อ.....

"นี่.....นี่คือ โอ้พระเจ้า....นี่คือราชาโสมแห่งร้อยปี" ทันใดนั้นต้วนยวี่ก็ตะโกนโดยไม่สมัครใจ คำพูดเผยให้เห็นถึงความตกใจ

เมื่อมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าโสมในกล่องนั้นได้มีรูปร่างคล้ายมนุษย์อยู่แล้ว และสีบนรากก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองทองเล็กน้อย นี่มันเป็นราชาโสมแห่งร้อยปีชัดๆ....

สิ่งที่อยู่ในกล่องนี้จึงเป็นสมบัติแปลกๆอย่างราชาโสมแห่งร้อยปี นี่คือสมบัติที่ต่อชีวิต ไม่น่าแปลกใจที่มีคนมาไล่ตามฆ่าก็จะเอาสิ่งนี้กลับคืน

โสมอายุแห่งร้อนปีชนิดนี้มีไม่มากแล้ว ในปัจจุบันมีค่ามาก มีค่าแต่ไม่มีขายไม่ใช่มีเงินก็สามารถซื้อได้ นอกจากนี้สมบัติประเภทนี้ ใครจะได้มาแล้วจริงๆจะไม่มีใครที่จะยอมขายทิ้ง เนื่องจากนี้คือสิ่งที่สามารถช่วยชีวิตคุณได้ในช่วงเวลาสำคัญ ถ้าเป็นต้วนยวี่ที่เห็นมัน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากเป็นเจ้าของมัน

ต้องรู้ว่าถ้าต้วนยวี่ต้องการเรียนศิลปะการต่อสู้อีกครั้ง สิ่งที่จำเป็นต้องมีคือการรักษาร่างกายให้ดี และถ้าหากมีวัตถุดิบที่ดีที่สุดเช่นราชาโสมแห่งร้อยปี แม้ว่าจะพูดว่าไม่สามารถฝึกฝนร่างกายที่สมบูรณ์แบบได้ แต่อย่างน้อยมันก็จะดีกว่าร่างกายปัจจุบันมาก

"นี่..... สามารถยอมเอาราชาโสมแห่งร้อยปีนี้ถอยให้ฉันได้ไหม? คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณอย่างเลวร้าย!" ต้วนยวี่เงยหน้าขึ้นมองชายคนนั้นโดยไม่รู้ตัวและถามด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายส่องแสง

เมื่อได้ยินคำพูดของต้วนยวี่ ชายคนนั้นก็รู้สึกรังเกียจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่า เขาได้รวมต้วนยวี่ไว้ในกลุ่มคนที่มุ่งร้ายแล้ว

"หรือนี้มันออกมาจากถ้ำหมาป่าก็ได้เข้าไปในถ้ำเสือ" ในใจชายคนนั้นเริ่มกระวนกระวาย เขามองไปที่ราชาโสมในมือของต้วนยวี่ แต่ไม่มีความกล้าที่จะเอากลับมา เห็นได้ชัดว่ามันตกใจกับวิธีการของต้วนยวี่ในเมื่อกี้นี้

ประมาณว่าตอนนี้ต้วนยวี่เข้าไปในรถและขับระออกไปโดยตรง เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

แต่ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ลูกตาของชายคนนั้นก็ขยับไม่น้อยกว่าสิบครั้ง ในช่วงเวลาต่อมาเขาเพียงได้ยินต้วนยวี่พูดกับเขา "คุณต้องการวัสดุยาชนิดนี้มากๆเหรอ? ถ้าคุณคืนสิ่งนี้ให้ฉัน ฉันจะบอกคุณว่าที่ไหนยังมีโสมที่มีคุณภาพเท่ากับชิ้นนี้"

"อะไรนะ? คุณยังรู้เหรอว่ามีราชาโสมอยู่ที่ไหน?" ต้วนยวี่ตกใจมากคำพูดของชายคนนั้นทำให้เขาตื่นเต้น พอๆกับที่ได้ยินเสียงของพระพุทธเจ้า