บทที่ 16 เป็นคุณปู่แล้ว?

ในไป๋เฉาถัง ตามเวลาผ่านไปสถานการณ์ของชายชราที่เป็นลมก็อันตรายมากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีมันเป็นเพียงการสั่นเล็กน้อย แต่ในเวลานี้มันเกินจริงมาก เหมือนกับว่ามีมอเตอร์ไฟฟ้าติดตั้งอยู่บนร่างกายของเขา

ชายหนุ่มข้างชายชรา รู้สึกตื่นเต้นจนน้ำตาไหลออกมา แม้ว่าจะเรียกรถพยาบาลแล้ว แต่รถพยาบาลก็ไม่น่าจะมาถึงทันที เช่นนี้ชีวิตของชายชราจะตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ

เนื่องจากทุกคนในเหตุการณ์ รวมทั้งหมอในไป๋เฉาถังก็ทำอะไรไม่ถูก

เมื่อทุกคนกำลังกังวลเกี่ยวกับชายชรา ร่างของต้วนยวี่ก็ได้ไปถึงข้างๆของชายชราแล้ว แล้วค่อยๆย่อตัวลง อย่างแรกวางมือขวาลงบนไหล่ของชายชราเบาๆ ประหลาดใจคือสีหน้าของต้วนยวี่กลายเป็นจริงจังมาก

วางมือแตะต้องนี้ ต้วนยวี่รู้สึกเหมือนกับว่าแขนที่ตัวเองได้วางลงบนก้อนน้ำแข็ง ร่างของชายชราก็เย็นเหมือนน้ำแข็งมาก

"ฝ่ามือที่ร้ายกาจมาก นี่มันคือศิลปะการต่อสู้แบบไหนกัน จึงมีฤทธิ์เย็นเช่นนี้ได้?" ต้วนยวี่ตกใจ แม้ว่าชาติที่แล้วการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของเขาจะสูงมาก แต่บนโลกนี้ก็มีศิลปะการต่อสู้มากมาย ฉะนั้นเขาจึงไม่สามารถรู้ได้ทั้งหมด

ในขณะที่ต้วนยวี่ตกตะลึง ชายหนุ่มที่กอดชายชราไว้ ดูเหมือนว่าจะเห็นผู้ช่วยชีวิต ดึงมือของต้วนยวี่ไว้และร้องไห้ขอร้องว่า "คุณเป็นหมอเหรอ? ได้โปรดช่วยคุณปู่ของฉันด้วย ขอร้องคุณแล้ว เพียงแค่คุณช่วยคุณปู่ของฉัน ตระกูลเจ้าของเราจะไม่ปฏิบัติต่อคุณอย่างไม่ดีอย่งแน่นอน ได้โปรด..... "

ชายหนุ่มรีบตามหาหมอด้วยความตื่นตระหนก ไม่สนว่าต้วนยวี่จะสามารถช่วยผู้คนได้จริงหรือไม่ เขารู้แค่ว่าคุณปู่ของตัวเองตกอยู่ในอันตรายและต้องการคนรักษา

ถูกชายหนุ่มเรียนเช่นนี้ ต้วนยวี่ที่ตกตะลึงก็กลับมามีสติอีกครั้ง ขมวดคิ้วและมองไปที่ชายชรา ไม่ได้ตอบกลับอย่างห้วนๆ แต่ใช้มือขวาตบหลังชายชราเบาๆ

ตบได้มีจังหวะนี้มากและตบทุกครั้งร่างกายของชายชราจะสั่นสะท้านอย่างรุนแรงครั้งหนึ่ง แต่ตามการสั่นสะเทือน ความหนาวเย็นในร่างกายของชายชราก็ลดลงเล็กน้อย!

เทคนิคของต้วนยวี่เป็นทักษะทางการแพทย์ระดับสูง ด้วยพลังอันชาญฉลาดกระตุ้นให้เกิดเสียงสะท้อนที่รุนแรงในร่างกายของชายชรา เพื่อแยกอากาศเย็นในร่างกายออกชั่วคราว

แต่เทคนิคนี้ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเข้าใจได้ ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่รอบๆ พวกเขาเพียวแค่เห็นต้วนยวี่ตบชายชราที่อยู่ในอาการสลบ พฤติกรรมแบบนี้มันเป็นเหี้ยชัดๆ.....

สักพัก ผู้คนรอบๆก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์

"ไอ้เด็กคนนี้มันเป็นใคร เขากล้าทำแบบนี้อย่างไร? จึงกล้าตบคนแก่?"

"ใช่สิ เหี้ย....ยังมีกฎและจริยธรรมอยู่ไหม.... "

"รีบห้ามเขา มีใครโทรแจ้งตำรวจยัง?"

แต่ละคนพูดในสิ่งที่ พูดอย่างดุเดือดและเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างชอบธรรม แต่สุดท้ายแล้วมันก็แค่อยู่ในคำพูด ไม่มีใครการกระทำจริง

ในเรื่องนี้ต้วนยวี่เพียงแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยามคนเหล่านี้ที่เฝ้าดูความคึกคัก มากที่สุดก็เพียงแค่ปากจัด

แต่สิ่งที่ทำให้ต้วนยวี่ประหลาดใจก็คือ หลานชายของชายชราเมื่อเห็นว่าตัวเองปฏิบัติต่อคุณปู่ของตัวเองเช่นนี้ จึงไม่ได้หยุดเ ตรงกันข้ามบนยังแสดงมีความคาดหวังอยู่บนใบหน้า ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจวิธีที่แปลกประหลาดของต้วนยวี่...

และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อเห็นพฤติกรรมของต้วนยวี่ ชายหนุ่มนามสกุลเจ้าก็ตกใจมาก คนส่วนใหญ่รู้ว่าตระกูลเจ้าของพวกเขาเป็นตระกูลที่ใหญ่มาก แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าตระกูลเจ้าของพวกเขายังคงเป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มีความสามารถในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้นี้ และเขาเจ้าซื่อหยวนไม่มีพรสวรรค์นั้น เพียงแค่เขาที่อาศัยอยู่ในตระกูลศิลปะการต่อสู้โดยธรรมชาติวิสัยทัศน์ของเขาไม่ได้อ่อนแอ

ตอนต้วนยวี่ลงมือ ก็ได้เห็นสิ่งผิดปกติแล้ว

หลังจากการตบตีสิบกว่าครั้งการเคลื่อนไหวของต้วนยวี่ก็หยุดลงอย่างช้าๆ ในเวลาเดียวกันชายชราที่ยังคงสั่นสะท้านก็สงบลงเช่นกัน ในเวลานี้ แม้ว่าเขาจะยังไม่ตื่น แต่อย่างน้อยชีวิตของเขาก็ไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป

"นี่ ....เด็กวัยหนุ่มนี้เป็นหมอเทพหรือเปล่า? นี้เพิ่งตบเบาๆไม่กี่ครั้ง ก็รักษาหายแล้วเหรอ?"

ผู้คนที่ยังคงตำหนิต้วนยวี่ในเมื่อกี้ได้เบิกตากว้างและมองไปที่ฉากตรงหน้าด้วยความไม่เชื่อ

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เรียนแพทย์ แต่ทุกคนก็สามารถรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง พวกเขาจะมองไม่ออกได้อย่างไร? ชั่วขณะหนึ่งผู้คนที่ซุบซิบเหล่านั้นก็กระจัดกระจายไปทีละคน เหมือนกับว่ากลัวจะโดนหาเรื่อง

"ดี.....ดีหรือยัง? คุณปู่ของฉันเขาดีขึ้นหรือยัง ทำไมเขายังไม่ฟื้นขึ้นมา?" เจ้าซื่อหยวนมองไปที่ต้วนยวี่อย่างตื่นเต้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบ

เพียงแต่ว่าต้วนยวี่ยังคงไม่ตอบเขา แต่ค่อยๆลุกขึ้นยืนและพูดกับคนในไป๋เฉาถังที่อยู่ข้างๆ "ที่นี้ของพวกคุณมีเข็มเงินไหม? ช่วยยืมให้ฉันใช้หน่อยได้ไหม?"

จะเอาเข็มเงิน หรือว่าเป็นการฝังเข็มเหรอ?

ผู้คนในไป๋เฉาถังต่างตกตะลึง และในวินาทีถัดมามีเพียงบริกรสาวสวยคนหนึ่งหันกลับไปเอา เนื่องจากมีคนเป็นลมในดินแดนของพวกเขา ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมากจริงๆ มันจะเป็นเรื่องยุงยากมาก

หลังจากนั้นสักพัก เมื่อต้วนยวี่หยิบเข็มเงินและนั่งยองๆลงอีกครั้ง หยิบออกมาเข็มหนึ่งโดยไม่ลังเลแทงเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มจุดป๋ายฮุ่ยของชายชรา

จุดป๋ายฮุ่ยนี้เป็นจุดรวบรวมเส้นลมปราณทั้งหลายของร่างกายมนุษย์ ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เสียชีวิตได้

เมื่อเห็นต้วนยวี่เอาเข็มแทงลงบนหัวคนอย่างกล้าหาญ ทุกคนก็หลับตาลง เจ้าซื่อหยวนนั้นก็ขมวดคิ้ว เนื่องจากอันนี้มันอันตรายเกินไป.... แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ได้ห้าม นี่คือความกล้าหาญที่แสดงโดยคนในตระกูลใหญ่....

ขณะที่เข็มเงินแทงลงไป ต้วนยวี่ค่อยๆสะบัดนิ้วบนปลายเข็มเงินสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน

เกือบจะในเวลาเดียวกัน ชายชราเดิมที่หลับตาอยู่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ชายชรามองดูทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าอย่างสลัว ชายชราถอนหายใจเบาๆ

"คุณปู่....คุณปู่คุณฟื้นแล้วเหรอ? ดีมาก คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว... " ทันใดนั้นเจ้าซื่อหยวนก็อุทานพร้อมกับกอดชายชราแขนทั้งสองข้างก็มีแรงมากขึ้น เหนือมุมตาก็ยังมีรอยน้ำตาร้องไห้ด้วยความสุข!

แปะแปะแปะ......

ในขณะที่เสียงของเจ้าซื่อหยวนดูเจบลง ก็มีเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นดังขึ้นในไป๋เฉาถัง เสียงปรบมือนี้มีไว้สำหรับต้วนยวี่ผู้ซึ่งสามารถช่วยผู้คนกลับมาได้ด้วยพลังของตัวเองและควรได้รับเสียงปรบมือนี้อย่างแน่นอน

เมื่อมองไปที่หลานชายของตัวเอง ชายชรายิ้มเล็กน้อย "ซื่อหยวน ช่วยพยุงฉันขึ้นมา "

เจ้าซื่อหยวนเช็ดน้ำตาและค่อยๆพยุงชายชราขึ้นมา

ชายชราที่ยืนขึ้นจ้องไปที่ต้วนยวี่ด้วยสายตาที่ตรง สีหน้าของเขาดูเหมือนจะสามารถเข้าใจทุกอย่างได้แม้ว่าในใจของต้วนยวี่จะแข็งแกร่งมาก แต่ในขณะนี้ก็ยังดูไม่เป็นธรรมชาติ

ด้วยรอยยิ้มจางๆชายชราไม่ได้กล่าวขอบคุณโดยตรง แต่กล่าวว่า "ชายหนุ่ม คุณทำเช่นนี้มันได้ทำผิดกฎแล้ว คุณไม่กลัวเหรอ?"

และพูดคำนี้ ทำให้ทุกคนรอบข้างก็ตกตะลึงถึงกับอึ้ง เนื่องจากคนเขาอุตส่าห์ช่วยคุณ คุณไม่เพียงแต่คุณไม่ขอบคุณ แต่คุณยังบอกว่าคนอื่นทำผิดกฎด้วย? เหตุผลแบบนี้คืออะไร? ทันใดนั้นทุกคนก็เริ่มไม่พอใจแทนต้วนยวี่

และมีเพียงต้วนยวี่เท่านั้นที่เข้าใจว่าทำไมชายชราถึงพูดแบบนี้

กฎ? ต้วนยวี่ยิ้ม อันที่จริงในโลกของปรมาจารย์การต่อสู้มีกฎของตัวเองและไม่ได้รับอนุญาตให้ผู้อื่นทำลาย

ตัวอย่างเช่นชายชราตระกูลเจ้านี้ เขาได้รับบาดเจ็บ นี่เป็นเพียงความไม่พอใจระหว่างเขากับคนอื่นๆ แต่ต้วนยวี่ก็ปรากฏตัวขึ้นและในช่วงเวลาที่สำคัญและได้ช่วยชีวิตชายชราเจ้านี้เอาไว้ ซึ่งทำให้คนที่ทำให้ชายชราล่วงเกินผิดใจ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ต้วนยวี่ถูกแทรกเข้าไปในความคับข้องใจของผู้อื่น นี่คือสิ่งต้องห้ามในโลกของปรมาจารย์การต่อสู้ โดยทั่วไปไม่มีใครทำเช่นนี้ เพราะทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เพื่อนสนิทหรือญาติกัน ไม่งั้นก็จกลายเป็นเรื่องอื่น....

"กลัว?" ต้วนยวี่ยิ้ม "ศัตรูที่ไม่รู้จักนั้นน่ากลัวที่สุดเสมอ ที่บอกว่าไม่กลัวนั้นไม่จริง"

บนใบหน้าของชายชรายังคงมีรอยยิ้ม "แล้วทำไมคุณถึงช่วยฉัน?"

"ทำไมถึงช่วยคุณ?" ต้วนยวี่ถึงกับผงะ และคิดเหตุผลอื่นๆไม่ออก จากนั้นก็พูดว่า "ไม่รู้สิ บางทีเราอาจเพราะมีวาสนา"

บางทีเพราะเรามีวาสนา?

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ชายชราดูเหมือนจะได้ยินคำพูดที่ตลกที่สุดในโลกที่ทำให้เขามีความสุข ทันใดนั้นทั้งคนก็หัวเราะขึ้นมาและร่างกายของเขาก็เริ่มแกว่งไปมาเล็กน้อย

"วาสนา? วาสนา? ดีดีดี คาดไม่ถึงว่าฉันเจ้าเทียนเฉินโตมาขนาดนี้ ถึงในวัยชราแล้ว แต่ยังมีวาสนากีบเพื่อนตัวน้อย" ชายชราเจ้าหัวเราะใหญ่ "ได้รับพระคุณหนึ่งหยด พึงกรุยลำธารชดใช้ ดูจากการแต่งตัวของเพื่อนตัวน้อยก็น่าจะไม่ขาดแคลนเงิน งั้นในกรณีนี้ชายชราเอาใหญ่ เรากลายเป็นพี่น้องกันว่าอย่างไร? จากนี้ไปเรื่องของคุณก็จะเป็นเรื่องของชายชราแก่ฉัน"

"คุณปู่คุณ... " ดวงตาของเจ้าซื่อหยวนเบิกกว้างทันทีและมองไปที่คุณปู่ของตัวเองด้วยความไม่เชื่อ เขาคาดไม่ถึงว่าปู่ของตัวเองจะพูดเช่นนั้นจริงๆ ถ้าคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงได้ยิน คงจะล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ

มาเป็นพี่น้องกัน? ต้วนยวี่ก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อมองไปที่ชายชราเขารู้สึกว่าก็จริงใจมาก เมื่อรู้สึกถึงแรงผลักดันในร่างกายของเขา ต้วนยวี่ก็ได้ยืนยันในใจแล้วว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน ตอนนี้ตัวเองอ่อนแอและมีเพื่อนที่เข้มแข็งเพิ่ม ดูเหมือนว่ามันก็เป็นทางเลือกที่ดีเช่นกัน

หลังการเกิดใหม่ของต้วนยวี่มีความเด็ดขาดและพิเศษเสมอ หลังจากได้ยินสิ่งนี้เขาก็หัวเราะสามครั้งตบมือ พูดว่า "ดี ในเมื่อพี่ชายพูดอย่างนี้แล้ว ถ้าฉันหลบมุมฉัน ก็คือไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น ต่อจากนี้ไปฉันต้วนยวี่ก็เป็นน้องชายของคุณแล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดของต้วนยวี่ ชายชราเจ้าเทียนเฉิงดูมีความสุขมาก "ดีดีดี คาดไม่ถึงเลยว่าฉันเจ้าเทียนเฉิงจะแก่ขนาดนี้แล้ว ยังได้รู้จักน้องชายอย่างคุณ เป็นน้องชายที่ดีจริงๆ!"

และในเวลานี้เจ้าซื่อหยวนซึ่งยืนอยู่ข้างๆได้ตกตะลึง สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้แปลกเกินไป ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลยก็เกิดขึ้นแล้ว

"ซื่อหยวน ยังงุนงงทำไรอยู่? ยังไม่รีบมาพบกับคุณปู่ตัวน้อยของคุณ?" เมื่อเห็นหลานชายของตัวเองตกอยู่ในความงุนงง ชายชราเจ้าก็เรียกอย่างเคร่งขรึม

คุณ...คุณปู่น้อย?

ชื่อเรียกนี้ออกมา ได้ทำทุกคนในสถานการณ์อึ้ง

ดวงตาของต้วนยวี่เบิกกว้าง ยากที่จะยอมรับ

ตัวเองไม่ได้มองหาภรรยาเลย ก็ได้กลายเป็นคุณปู่แล้วเหรอ? นี้มันเร็วเกินไปไหม?