บทที่ 47 ผมไม่เด็กแล้ว

หลังจากปรับการหายใจ และเช็ดเลือดออกจากจมูกแล้ว ต้วนยวี่ก็ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งอย่างกล้าหาญ และแทบรอไม่ไหวที่จะเดินเข้าไปในสำนักงานของสำนักวิชาการ

เมื่อร่างของต้วนยวี่เดินเข้ามาอีกครั้ง...