บทที่ 166 หวาดผวา！

ในที่สุดต้วนยวี่ก็ลงมือ เขาตบเด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนั้นจนหน้าบูดบวมและล้มลง แถมฟันในปากยังล่วงออกมาราวกับเม็ดข้าวโพดเหลืองอร่าม มันช่างน่ากลัวจริงๆ!

เมื่อโดนตบฉากหนึ่ง...