บทที่ 300 การขอความช่วยเหลือของหลงอี!

ต้วนยวี่ใช้เวลาวันนี้อยู่ในอาการโคม่า แต่ในอาการโคม่า คิ้วของเขามีรอยย่นอย่างเงียบ ๆ ด้วยกัน มันดูลำบากใจ

ในฐานะแม่ โจวเซียวยวินช่วยไม่ได้ แต่ดวงตาของเธอก็แดงก่ำเมื่อมองดูลูกชายของเธอแบบนี้...