บทที่ 358 ออกมาแล้ว

เดินไปตามถนนที่พลุกพล่านของเมืองเทียนหลง ใบหน้าของต้วนยวี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยและจ้องมอง ระหว่างคิ้วมีความกังวล หลังจากช่วงชีวิตที่เหลือของเขา เมื่อความสับสนดังกล่าวปรากฏบนต่อหน้าของบุคคลคนหนึ่ง...