บทที่ 127 อี้ไบชานซีโมโห

ประโยคนั้น ทำให้อี้ไบชานซีมีการเคลื่อนไหว เสียงที่บรรเลงหยุดแค่นั้น เขารีบหันไปทางที่มาของเสียงเลยทันที

เห็นแค่จู้หย่งจุนที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่ตอนไหนยืนอยู่หลังเซี่ยม่อฮ่อ...