บทที่ 92: โชคร้าย

เมื่อเจี้ยนเฉินอิ่มจากเลือดสด ๆ ของอสรพิษทองริ้วเงินและไม่สามารถดื่มมันต่อไปได้อีก เขาก็หยุด
“อาห์ ! ” เจี้ยนเฉินเอนหัวไปด้านหลังและส่งเสียงสบายใจออกมา จากนั้นเขาก็สูดอากาศเข้าไป
ในร่างของเขา...