บทที่ 163 – ออกจากเทือกเขาสัตว์อสูร

เจี้ยนเฉินค่อยๆลืมตาจากท่านั่งขัดสมาธิ หันหัวของเขาไปมองที่บาดแผลที่เคยอยู่บนไหล่ซ้ายของเขา เขายกมือขึ้นเพื่อสัมผัสผิวใหม่อย่างระมัดระวัง รู้สึกถึงผิวโดยไม่สังเกตเห็นความแปลกประหลาดใด...