บทที่ 306: ออกไป

เจี้ยนเฉินมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเขาเห็นภาพตรงหน้าก่อนที่จะพูดว่า “มันไม่ฉลาดเลยที่จะเข้าหาพวกเขาตอนนี้ รีบออกไปกันเถอะ” หากเขาไม่มีคนที่บาดเจ็บอย่างฉินเซียวอยู่ด้วย,เขาคงจะเข้าไปสังเกตสถานการณ์ข้างหน้า...