บทที่ 573: ตัวตนของไป๋หยุน (2)

หยุนเหลียนยังคงร้องไห้ออกมา ก่อนที่นางจะร้องให้จนหมดแรง ในที่สุดแล้ว น้ำตาของนางก็หยุดไหลและหลงเหลือเพียงความเจ็บปวดเพียงสิ่งเดียว
ได้แต่ถอนหายใจออกมา ในขณะที่เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่หยุนเหลียน...