บทที่ 1312 – เสี่ยวจิน

กู้เฉินเบิกตากว้างและเต็มไปด้วยความเสียใจและความอัปยศอดสู เขาเป็นเซียนราชาซึ่งห่างเพียงนิดเดียวจากเซียนราชาขั้นสูงสุด แม้ในมุมมองทั้งหมดของทวีป เขาก็สามารถอาละวาดได้ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน...