บทที่ 155 ฉันต่างหากคืออี้ไบชานซี

เสียงเอะอะโวยวายดังลั่น แต่ว่าอู๋ไป๋ซุยก็ไม่รู้และไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขามองข้ามคนมากมาย มองข้ามเสียงเหน็บแหนม หรือจะกล่าวว่า เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะในสายตาของเขานั้น มีเพียงเซี่ยม่อฮั่น...