บทที่ 15 ชอบนาย

ความตั้งใจของซูเฉินเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ หลิวอี้อี้จะผลักออกง่ายๆได้ไง?

สุดท้าย หลิวอี้อี้ต้องอ้อนวอนด้วยสีหน้าแดงๆว่า " ซูเฉิน หยุดได้แล้ว ยี่อยู่ยนรถนะ.......ถูกคนถ่ายรูปเก็บไว้ไม่ดีแน่"

ซูเฉินได้ยินมาว่า สื่ออินเตอร์เน็ตในปัจจุบีนมีประสิทธิภาพมาก ถ้าเกิดถูกใครถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วเอาไปโพสลงโซเชียลว่าคู่รักจูบดูดดื่มบนรถเมล์ งั้นก็จบกัน?

ถึงแม้ในใจจะเกิดความกลัวจนขาดความมั่นใจ แต่ซูเฉินก็ถือโอกาสนี้พูดออกไปว่า " งั้นพี่บอกผมเรื่องนึงหน่อย"

"เรื่องอะไร?" หลิวอี้อี้ถามด้วยความสงสัย

ซูเฉินกลืนน้ำลาย พูดว่า " พี่สะใภ้ พี่ชอบผมมั้ย?"

คำไม่กี่คนที่ออกมา ทำให้ซูเฉินรู้สึกว่าใจเต้นแรง "ตึก ตึก ตึก" รู้สึกร้อนรุ่มในร่างกาย รู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ไม่ต้องพูดถึงซูเฉิน หลังจากที่หลิวอี้อี้ได้ยินคำถามนี้แล้ว หน้าก็แดงใจเต้นรัว

"บอกผมมา!" ซูเฉินไม่ประนีประนอม เอาหน้าเข้าไปใกล้หลิวอี้อี้ ปลายจมูกชนปลายจมูก ลมหายใจรดกัน

หลิวอี้อี้เห็นซูเฉินกำลังจะกระแทกเข้ามา ก็ตอบไปตรงๆว่า " ชะ.....ชอบ!"

คำสองคำนี้ ทำเอาหลิวอี้อี้เขิลอายมาก รู้สึกถึงความไร้ยางอายที่กระแทกเข้ามา....

ความรู้สึกคลุมเครือปกติก็จะทำให้คนหน้าแดงใจเต้นรัวได้ และยังทำให้คนลุ่มหลงง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ที่เดินตามกฎเกณฑ์ พวกเขาก็จะชอบความรู้สึกที่คลุมเครือ ตื่นเต้น เร้าใจ และไร้ยางอายนี้!

"งั้นพี่ชอบผม......หรือชอบพี่ถัง" ซูเฉินถามเข้าไปอีกขั้น

เวลานี้ หัวใจของหลิวอี้อี้ก็เต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว แววตาที่คลึงไปด้วยน้ำตาบนดวงตาที่สวยคู่นั้น เขิลอายแก้มแดงจะจะหยดออกมาเป็นเลือด

"พูดสิ!" ซูเฉินถามย้ำ

"นี่ นี่ฉันจะพูดอย่างไรหละ!" หลิวอี้อี้พูดเบาๆ โดนหนุ่น้อยถามมาแบบนี้ เธอรู้สึกเคว้งคว้าง

"พูดความจริงสิ" ซูเฉินกลืนน้ำลาย กลั้นความตื่นเต้น

หลิวอี้อี้โดนซูเฉินบังคับจนไม่มีทางเลือก กัดฟันแล้วพูดออกไปว่า " ฉัน ฉันชอบนายมากกว่า!"

"ฮิ ฮิฮิฮิ!" ซูเฉินหัวเราะมีความสุข แล้วจุ๊บเข้าไปที่ปากของหลิวอี้อี้ครั้งหนึ่ง ส่งเสียง"จุ๊บ"ดังมาก

ตอนแรกที่เข้าสองคนจูบกันก็ดึงดูดคนอื่นไม่น้อย แต่เสียง "จุ๊บ" ยิ่งทำให้คนหันมามองมากขึ้น หลิวอี้อี้อายมาก รีบก้มหน้าลง เอาผมมาบังใบหน้า

ซูเฉินกลับรู้สึกถึงชัยชนะ อยากจะตะโกนเสียงดังเปล่งความสุขออกมา!

เขายื่นมือไปโอบเอวเล็กๆของหลิวอี้อี้ แล้วให้หลิวอี้อี้เอาหัวพิงบนไหล่ของเขา คล้ายกับคู่รัก

.....................................ง

ถึงหมู่บ้านแล้ว หลิวอี้อี้กลับรู้สึกเสียใจ

ตลอดทาง ซูเฉินใจกล้ามาก ถ้ากลับถึงบ้านแล้ว จะสามารถปกป้องร่างกายของตัวเองไว้ได้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องนึงแล้ว!


ตอนเช้า เพราะความเย็นชาของสามีทำให้เธอมีความรู้สึกโกรธ แค้น ปนเปรวมกันหมด ก็เลยจูบกับซูเฉินแบบนั้น

แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ถึงแม้เธอยากที่จะต่อต้านความรู้สึกของซูเฉิน แต่ตอนที่เธอโดนคนแปลกหน้าคุกคามบนรถเมล์ ในสมองนอกจากจะรู้สึกอับอายแล้ว ยังรู้สึกผิดต่อสามีเธอเอง!

"ถึงแม้จะสานต่อความสัมพันธ์กับซูเฉิน ก็ต้องหลังจากที่เธอหย่ากับซูเจิ้งแล้ว เธอไม่สามารถเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายได้!" หลิวอี้อี้คิดในใจ

"อี้อี้ ทำไมไม่เดิน?" ซูเฉินถามขึ้นมา

ตอนนี้ ซูเฉินยึดครองหลิวอี้อี้ไปมากพอสมควรแล้ว เพียงแค่ที่ตรงนั้นไม่มีคนอื่น เขาก็จะเรียกชื่อของเธอ

หลิวอี้อี้อยากจะปฏิเสธซูเฉิน แต่ก็กลัวว่าเขาจะทำอะไรวุ่นวาย ทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆ พูดว่า " ไม่มีอะไร กลับบ้านเถอะ"

ถึงแม้จะเห็นว่าหลิวอี้อี้ดูแปลกๆ แต่ซูเฉินก็ไม่คิดอะไรมาก น่าจะเหมือนกับที่พูดกับรูมเมทไว้ ว่าผู้ญิงมักจะขาดความกล้าหาญในครั้งแรก รอให้เธอได้ลิ้มลองความสุขแล้ว เธออาจจะกระตือรือร้นมากกว่าเขาก็ได้!

คิดถึงเรื่องนี้ ซูเฉินก็คิดถึงภาพที่หลิวอี้อี้นอนขยับขึ้นลงอยู่ภายใต้ร่างกายของพี่ถัง ก็กลับรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา!

เขาจับมือเล็กๆของหลิวอี้อี้ ขึ้นไปบนตึกแล้ว ก็ให้หลิวอี้อี้เปิดประตู

"ก็อกๆแก็กๆ"

ตอนที่หลิวอี้อี้เอากุญแจสอดเข้าไปที่แม่กุญแจ ก็มีผู้ชายชุดสูทถือช่อกุหลาบเดินขึ้นมาจากบันได

หน้าตาของผู้ชายคนนั้นไม่คุ้น ดูเหมือนจะไม่ได้พักอยู่ที่ตึกนี้

"ขอโทษครับ คุณพักอยู่402ใช่มั้ยครับ?" ชายชุดสูทเดินมาแล้วถามหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้พยักหน้า พูดว่า "ขอโทษค่ะ คุณคือ....."

"ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ซูเจิ้ง เมื่อเช้าเขาซื้อดอกกุหลาบไว้ เพราะว่ายุางมากจนมาไม่ได้ ก็เลยให้ผมเป็นคนเอามาให้แทน .....ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานสี่ปีครับ" ชายชุดสูทพูดยิ้มๆ

ครอบรอบแต่งงานสี่ปี? หลิวอี้อี้ชะงักไป ถึงได้นึกได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของตัวเอง"

เพราะถูกผู้อำนวยการหลี่คุกคามเมื่อคืน บวกกับซูเฉินที่แสดงความรักไม่หยุด เธอก็ลืมเรื่องนี้สนิทไปเลย ตอนนี้นึกขึ้นได้แล้ว ก็รู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาเอ่อขอบตา

ซูเฉินรู้สึกตกใจ รีบปล่อยมือหลิวอี้อี้ ชายชุดสูทคนนี้ดันเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ถัง?

"คุณคนนี้คือ?" ชายชุดดำเห็นสีหน้าลุกลี้ลุกลนของซูเฉิน ก็เลยถามออกไป

"นี่เป็นน้องชายของซูเจิ้ง ชื่อซูเฉิน" หลิวอี้อี้รีบอธิบาย

"อ้อ.....ผมก็ว่าอยู่ รูปร่างหน้าตาคล้ายพี่ซูเจิ้ง เห่อ เห่อ!" ชายชุดสูทหัวเราะ ดูท่าทางน่าจะเป็นคนช่างพูด

"เข้ามาดื่มน้ำก่อนสิคะ" หลิวอี้อี้เปิดประตู พูดเชื้อเชิญ

"ไม่แล้วครับ ผมยังต้องกลับไปช่วยงานพี่ซูเจิ้ง คุณไม่รู้ แผนการที่กลุ่มพวกเราวางไว้โดนคู่แข่งขโมยไป ตอนนี้กำลังยุ่งกันเลยครับ......ไม่พูดเยอะแล้ว พี่สะใภ้ครับ ผมขอตัวกลับก่อน" ชายชุดสูทพูด และบอกลาหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้เห็นอย่างนั้นแล้ว ก็ไม่ได้ยื้อเขาเอาไว้ เพียงแค่พูดว่า " งั้นเดินทางปลอดภัยนะคะ เจอซูเจิ้งแล้ว บอกเขาอย่าปล่อยให้เหนื่อยเกิน!"

"ได้ครับ พี่สะใภ้" ชายชุดสูทยิ้มกว้าง แล้วเดินลงบันไดไป "กึก กึก กึก"

ดูดอกกุหลาบในมือ หลิวอี้อี้รู้สึกผิดมาก เพราะก่อนหน้าเพียงแค่หนึ่งนาทีถูกซุเฉินทั้งโอบทั้งกอด อีกอย่างวันนี้เกือบจะได้มีอะไรกับผู้ชายถึงสองคน.....

"พี่สะใภ้?" ซูเฉินขมวดคิ้ว เขย่าแขนหลิวอี้อี้เบาๆ

หลิวอี้อี้เงียบไม่พูดอะไร

ซูเฉินรีบพูดว่า " พี่สะใภ้ ผู้ชายคนนั้น.....ที่จริงเขาถึงนานแล้ว"

"อะไรนะ?" หลิวอี้อี้ตกใจมาก

ซูเฉินพูดว่า " พี่สะใภ้ ตอนที่ผมโอบพี่ที่ใต้ตึก ผู้ชายคนนั้นอยู่ในหมู่บ้านแล้ว เพราะในมือของเขามีดอกกุหลาบ ผมก็เลยมองเขาไปสองที......"

ขณะนั้น หลิวอี้อี้รู้สึกตัวเย็นเฉียบ ตัวเธอสั่นแล้วพูดว่า "ก็แสดงว่า เรื่องของเรา....เขาเห็นหมดแล้ว?"

ซูเฉินพูดว่า " ผมไม่แน่ใจ!"

"งั้นทำยังไง......." หลิวอี้อี้พูดขึ้น

ซูเฉินกลืนน้ำลาย และพูดแบบเซ็งๆว่า " ก็ต้องรอดูไปทีละขั้น!"

เพราะเรื่องนี้ ทั้งสองคนก็อยู่ในความเงียบ

หลิวอี้อี้ที่สงบขึ้น มีความรู้สึกว่าท่อนล่างไม่สบาย ถูกซูเฉินและผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นยั่วยุ กางเกงในที่โดนของเหลวเหนียวๆแห้งจนแข็งตัว แข็งจนทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว

หันไปมองซูเฉิน เขาไม่มีความปราถนานั้นแล้ว ก็เลยลุกขึ้น พูดว่า "ฉันไปอาบน้ำก่อน"

"หา?" สายตาซูเฉินเปล่งประกาย คิดว่าหลิวอี้อี้กำลังบอกเป็นนัยๆ


"เห่อ เห่อ!" หลิวอี้อี้เห็นท่าทีซูเฉินแล้ว ทนไม่ไหวหัวเราะออกมา พูดว่า " ผู้ชายนี่จริงๆเล้ย ถึงตอนนี้แล้ว ยังจะคิดอะไรแบบนั้นอีก....ฉันแค่อยากไปอาบน้ำ ไม่ต้องมาวุ่นวาย!"

"อืม อืม" ซูเฉินก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พยักหน้าไป

หลิวอี้อี้ถอนหายใจ ไปหาเสื้อผ้า แล้วไปอาบน้ำ

ซูเฉินนั่งบนโซฟา ฟังเสียงน้ำในห้องน้ำ "พรู่ พรู่ พรู่" ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาภายในใจ

ถึงแม้ว่าวันนี้จะโดนเพื่อนร่วมงานของพี่ถังเห็นแล้ว แต่ความดึงดูดใจก็ยากที่จะควบคุม...

ผ่านไปประมาณสามสี[นาที หลิวอี้อี้ก็ออกมา เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อย ผมก็เป่าจนแห้งแล้ว เห็นซูเฉินเดินตรงมา หลิวอี้อี้รีบพูดว่า " หยุด ถ้านายคิดจะทำอะไรอีกล่ะก็ ฉันจะโกรธนายแล้วนะ!"

"........" ซูเฉินชะงัก ตอนนี้หลิวอี้อี้ดูเหมือนเผด็จการขึ้น

ที่จริง เขายังไม่เข้าใจ คนเราก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเขาหน้าด้านหน่อย หลิวอี้อี้ก็จะขัดขืนยากขึ้น! แต่ในทางกลับกัน ถ้าหลิวอี้อี้ปั้นหน้าเขร่งขรึมก่อน ซูเฉินก็จะกลัว

เมื่อครู่ตอนกำลังอาบน้ำ หลิวอี้อี้คิดตลอดว่าช่วงสองสามวันนี้เธอเป็นอะไร?

สุดท้าย เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ถลำลึกลงไป ความสัมพันธ์ที่ไม่ปกตินี้ต้องรีบหยุดมันก่อนในระหว่างที่ยังควบคุมได้!

"พี่สะใภ้?" ซูเฉินขมวดคิ้ว

หลิวอี้อี้เห็นท่าทางซูเฉินอย่างนั้น สุดท้ายทนไม่ไหวพูดมาว่า " ซูเฉิน พี่อยากจะพูดความในใจอะไรนิดหน่อย นายจะฟังมั้ย?"

"ฟังครับ" ซูเฉินพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง

"ช่วงสองสามวันนี้ ชีวิตแต่งงานระหว่างพี่และพี่ชายนายมีปัญหากันนิดหน่อย .....ไม่มีผิดถูก. หลิวอี้อี้พูดจบ ก็ถอนหายใจเบาๆ และพูดต่อว่า " แต่สุดท้ายเราสองคนก็ยังเป็นสามีภรรยากัน อีกอย่างนายก็เป็นน้องชายของเขา นายเคยคิดบ้างมั้ย ถ้าพวกเรามีความสัมพันธ์กัน นายจะเผชิญหน้ากับพี่ชายอย่างไร?"

ซูเฉินอ้าปาก แต่ไม่ออกเสียง เขาไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นจริงๆ

เลยฟังหลิวอี้อี้พูดต่อ " นายอยู่ในวัยเลือดร้อน พี่ก็เข้าใจความใจร้อน ความฮึกเหิมของนาย แต่ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า พี่ก็ต้องพูดแนะนำสิ่งที่ถูกต้องให้นายด้วย เข้าใจใช่มั้ย?"

"แต่....." ซูเฉินพูดแล้วเงียบไป

หลิวอี้อี้เห็นซูเฉินซูเฉินจะโต้แย้ง ก็เลยพูดว่า " ไม่มีแต่ สองสามวันนี้....นายไม่ต้องมาที่นี่แล้ว"

"หา!" ซูเฉินรู้สึกใจสั่น ในสมองว่างเปล่า

"พี่สะใภ้ พี่ พี่ไล่ผมหรอ?" พูดด้วยน้ำเสียงสั่น

"พี่ พี่ก็แค่หวังว่านายจะสงบลง.....รอให้อารมณ์ความรู้สึกตอนนี้ผ่านไปก่อน พี่ พี่ค่อยให้พี่ถังไปรับนาย " หลิวอี้อี้พูดด้วยความกระวนกระวาย ไม่กล้ามองตาซูเฉิน

ซูเฉินยืนนิ่ง มองหลิวอี้อี้เดินไป.........