บทที่ 21 พลาดพลั้ง

ไม่ต้องคิดเลยขาเล็กๆข้างนี้คือขาที่หยางถิงยืดออกมานั้นเอง

ซูเฉินเเค่รู้สึกได้ว่าบริเวณที่นิ้วเท้าของหยางถิงเคยสัมผัสนั้นทั้งร่วนและชา มองไปที่หยางถิง เธอปอกเปลือกกุ้งในมือของเธออย่างใจเย็นและจับตัวกุ้งเข้าปากด้วยปากเล็ก...