บทที่ 37 การวางตัว?

ไม่นานรถบัสก็มาถึง หลิวอี้อี้และซูเฉินขึ้นรถไปทีละคน จากนั้นซูเจิ้งก็ขับรถกลับไปที่หมู่บ้าน

ขณะเดินทาง ซูเฉินมองไปยังหลิวอี้อี้ที่ดวงตาแดงก่ำ เขาพูดด้วยจิตใจเป็นทุกข์ว่า...