บทที่44 ไม่มีใครสำคัญกว่าคุณ

เมื่อได้ยินเสียงของลู่จือสิง ฉันก็มองไปที่เขาโดยไม่รู้ตัว "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน"

เขามองมาที่ฉัน อารมณ์ในสายตาของเขาทำให้ฉันโล่งใจ ฉันรู้ว่าเขาเชื่อฉัน!

แน่นอนว่าในวินาทีถัดมาเขาให้ผู้รับผิดชอบโทรหา120

หยาวตันตันที่นอนอยู่บนพื้นยังคงคร่ำครวญอยู่เช่นนั้น...