บทที่ 115 ขอบคุณนะ ซูยุ่น

ฉันตะลึงเล็กน้อย แต่ไม่นาน ฉันก็ดึงสติกลับมาได้
”แต่งสิ”

ครั้งนี้ กลับเป็นลู่จือสิงที่ตะลึง

ฉันพูดอย่างยิ้มๆ “ทำไม กลับคำหรอ?”

“ไม่ใช่ ซูยุ่น เธอพูดใหม่อีกครั้งได้ไหม ฉันไม่ค่อยได้ยิน!”

ฉันหันกลับไปมองเขา...

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

1