บทที่ 232 สิ่งสำคัญที่สุดของฉันคือซูยุ่น

ลู่จือสิงยิ้มเล็กน้อย ก้มลงมาจูบที่หน้าของเธอ : "อยากเข้าไปก็เปิดประตูเองเถอะ"

เห็นได้ชัดว่าให้ฉันเลือกทำเอง ตอนนี้ฉันไม่มีโอกาสแม้แต่เสียใจและตำหนิ เพราะว่าวันนี้เดินมาเส้นทางเดียวกัน...