บทที่ 238 ซึมจริงหรือแกล้งซึม

หลี่ฮุ้ยหรูมองฉันด้วยสีหน้าดีอกดีใจ: “ใช่ค่ะ ฉันก็ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้นะคะ!”

ฉันยิ้มไม่ออก: “เพื่อนเธอยังรอเธออยู่นี่ ฉันไปก่อนนะ”

“อ๊ะ พี่ซูยุ่น รอเดี๋ยวค่ะ!”

ฉันเตรียมจะหมุนตัวออก...