บทที่ 8 รถยนต์ไฟฟ้าของคุณอยู่ที่ไหน

เซี่ยเมิ่งเหยากดริมฝิปากสีแดงของเธอไว้แน่นและปิดปากไว้ไม่พูด เธอรู้ว่าเซี่ยซีหลานสงสัยมาตลอดว่า เธอเป็นคนสวยอันดับหนึ่งในตระกูลเซี่ยตราบใดที่เธอมีโอกาส เธอก็จะเยาะเย้ยเธอ เซี่ยเมิ่งเหยาชินกับมันมานานแล้ว

เซี่ยเมิ่งเหยาไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่เซี่ยซีหลานก็ยิ่งรู้สึกได้ใจ

"เมิ่งเหยา เฉินเฟิงจะซื้อรกให้คุณเมื่อไหร่ ในวันที่อากาศร้อนเช่นนี้ เขาจะให้คุณนั่งหลังจักรยานไฟฟ้าทุกวัน ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะสงสารคุณดีหรือไม่"

"มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?"เซี่ยเมิ่งเหยามองไปที่เซี่ยซีหลานด้วยความรังเกียจและพูด

มุนปากของเซี่ยซีหลานยกขึ้น แสรังพูดว่า:"ฉันขอโทษนะ เมี่งเหยาฉันลืมไปว่าค่าตอบแทนของเฉินเฟิงนั้นต่ำมาก ถ้าไม่มีอะไรอื่นๆเขาจะไม่สามารถซื้อรกได้ในชั่วชีวิตของเขา"

เซี่ยเมิ่งเหยากัดฟันสีเงินของเธอ และรู้สึกโกรธมาก เซี่ยซีหลานดูถูกเฉินเฟิงต่อหน้าเธอ ซึ่งทำให้เธอโกรธมาก แต่เธอยังไม่สามารถตอบโต้ได้ เพราะสิ่งที่เซี่ยซีหลานพูดคือความจริวเงินเดือนการส่งอาหารของเฉินเฟิงนั้น อย่าว่าแต่ซื่อรถเลย รักษาความเป็นอยู่ยังจะย่ากเลย

"เมิ่งเหยา หรือว่าไม่ต้องให้เฉินเฟิงส่งอาหารแล้ว ให้เขามาทำงานภายใต้สามีของฉัน บริษัทของสามีฉันกำลังรับสมัครรปภอยู่และเงินเดือนก็ไม่เลวอย่างน้อยก็ดีกว่าส่งอาหาร เฉินเฟิงต่อสู่สิบปีหรือแปดปียังคงมีความหวังที่จะซื่อรกได้"

เซี่ยซีหลานหัวเราะเยาะและพูด เธอแต่งงานกับสามีที่ดี ไม่ เหมือนเซี่ยเมิ่งเหยา เป็นผู้จัดการแผนกบุคคลของบริษัท ตั้งแต่อายุยังน้อยโดยมีเงินเดือนปีละหนึ่งล้าน ดังนั้นทุกดรั้งที่เธออยู่ต่อหน้าเซี่ยเมิ่งเหยา เธอก็มั่นใจมาก

เซี่ยเมิ่งเหยาหันกลับมา โดยไม่ได้มองไปที่เซี่ยซี่หลานเลย

"หึ้ๆๆๆ"เซี่ยซีหลานออกเสียงด้วยความเหยียดหยัน เซี่ยเมิ่งเหยาไม่ได้สนใจเธอเลย ถ้าจะเยาะเย้ยต่อไป มันก็ไม่มีความหมาย

ในเวลานี้ ออดี้แปดสีดำขับเข้าไปใะประตูหลักออดี้แปด ที่อยู่ข้างหลังตามด้วยรถJetta

เมื่อเห็นออดี้แปดในหน้าขอวเซี่ยซีหลานก็มีความสุขทันที

"เมิ่งเหยา สามีของฉันมารับฉันแล้ว คุณยังคงอาบแดดอยู่ที่นี่ต่อนะ" เซี่ยซีหลานเดินไปที่ออดี้แปดด้วยท่าทางที่ได้ใจ

เซี่ยเมิ่งเหยากัดฝีปากสีแดงของเธอ และ มองไปที่เซี่ยซีหลาน เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดว่าเธอไม่ได้อิจฉา เป็นสามีเช่นกัน แต่สามีของเซี่ยซีหลานขับรถออดี้แปด เกือบล้านไปรับเซี่ยซีหลานทุกวัน แต่สามีของตัวเอง ขี่แค่จักรยานไฟฟ้าได้เท่านั้น

บางครั้งเมื่อฝนตกทั้งคู่ก็จะเปียกโชก

ออดี้สีดำหยุดอยู่ที่หน้าประตูบริษัทและหน้าต่างค่อยๆลดลง เผยให้เห็นใบหน้าอันเหล่อเหลาของจ้าวซีหัว

"ซีหลาน ขึ้นรถสิ"

จ้าวซีหัวยิ้มเล็กน้อย มองไปที่เซี่ยเมิ่งเหยาและมีความประหลาดใจในส่วนลึกของดวงตาของเขา สามีปีที่ผ่านมาเซี่ยเิ่วเหยายังคงสวยงามเหมือนเดิม วันเวลาไม่เพียงแต่ไม่ทิ้งร่องรอยบนใบหน้าของ เซี่ยเมิ่งเหยา แต่ในทางกลับกัน ยังเพิ่มเสน่ห์อ่อนๆขึ้นอีกเล็กน้อน

มองไปที่เซี่ยซีหลานข้างๆตัวเอง แม้ว่าเธอจะสวยด้วยการแด่งหน้าที่หนา แต่ก็ต่างกันเมื่อเทียบกับความงามดั่งน้ำใสและชบาของเซี่ยเมิ่งเหยา

หากแต่ก่อนตัวเองเร็วกว่าคนไร่ประโยชน์นั้นก้าวหนึ่งก็คงจะดี จ้าวซีหัวคิดจากกันบึ้งของหัวใจเมื่อสามปีก่อน อันที่จริงเขาเริ่มมองเซี่ยเมิ่งเหยาเป็นดรั้งแรก ไม่ใช่เซี่ยซีหลาน แต่เมื่อเขาคิดที่อยากจะจีบเซี่ยเมิ่งเหยา ตระกูลเซี่ยจู่ๆก็มีข่าวออกมาว่า เซี่ยเมิ่งเหยาแต่งงานแล้ว!

กับคนส่งอาหารคนหนึ่ง

ในเวลานั้นจ้าวซีหัวก็รู้สึกว่าท้องฟ้าถล่มลงมาแต่ท่อนไม่ได้กลายเป็นเรือไปแล้ว และเขาก็ทำอะไรไม่ได้ด้วย ด้วย ความ สิ้นหวัง เขาเลือกได้เพียงเซี่ยซีหลานเท่านั้น

แต่ในใจของเขา ไม่สามารถปล่อยวางเซี่ยเมิ่งเหยาไปได้ ยิ่งได้ยินว่าเซี่ยเมิ่งเหยาไม่มีความสุขหลังแต่งงาน เขาก็เคยคิดเรื่องหย่ากับเซี่ยซีหลานแล้วจีบเซี่ยเมิ่งเหยาอีกครั้ง

แต่เรื่อวแบบนี้ ก็ทำได้เพียงแค่คิดได้อย่างเดียว

จ้าสซีหัวถอนหายใจและกำลังจะจากไป ในขณะนี้ เขาเห็นว่าที่คุ้นเคยในกระจกมองหลัง

ไอ้คนไร้ความสามารถนี้ มาทำไม?มุนปากขอวจ้าวซีหัวเพิ่มความขี้เล่นเล็กน้อย

"เมิ่งเหยา ผมขอโทษ ที่ผมมาสาย"เฉินเฟิงลงจากรถแท็กซี่ ปาดเหงี่อจากศีรษะของเขา และเดินตรงไปเซี่ยเมิ่งเหยา

"ไม่เป็นไร"เมื่อเห็นว่าวันนี้เฉินเฟิงไม่ได้ชี่จักรยานไฟฟ้ามา ในดวงตาขอวเซี่ยเมิ่งเหยาก็ฉายแววที่สงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

"ไปกันเถอะ เรากลับไปกันเถอะ"เฉินเฟิงยิ้มและพูด

"โอ้ย เฉินเฟิง จักรยานไฟฟ้าของคุณอยู่ที่ไหน?"เสียงที่แปลกประหลาดของเซี่ยซีหลานดังขึ้น แต่ก่อนเฉินเฟิงมารับเซี่ยเมิ่งเหยาและอย่างน้อยก็มีจักรยานไฟฟ้านั้ง แต่วันนี้ไม่มีแม้แต่จักรยานไฟฟ้าหรือว่าจะเดินกลับไปเหรอ

เฉินเฟิงเหล่ตาของเขาและพูดอย่างแผ่วเบา:"มันเกี่ยวอะไรกับคุณหรือ?"เขารู้ดีว่าเซี่ยซีหลานหลันไม่พอใจในสายตากับเซี่ยเมิ่งเหยา ดังนั้นเขาจะไม่ให้สีหน้าที่ดีแก่เซี่ยซีหลานเลย

เซี่ยซีหลานสำลักเป็นคู่รักจริงๆ คำพูดของพวกเขาพูดเหมือนกันทุกประการเบย

แต่เธอสุภาพกับเซี่ยเมิ่งเหยา แต่ไม่ใช่กับเฉินเฟิง:"คุณพูดแบบนี้ได้ยังไร?ไม่มีมารยาทเลยคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของคุณเหรอ?ไม่มีการศึกษาเลย!"

"เซี่ยซีหลาน ใช้คำพูดให้มันดีๆนะ!"เฉินเฟิงยังไม่ได้พูดเลย เซี่ยเมิ่งเหยาก็ยืนขึ้นอย่างเย็นชา

"ทำไม เฉินเฟิงที่ไร้ประโยชน์ขนาดนี้ ยังไม่ให้ คน......."

"เสียงตบ"

ก่อนที่เซี่ยซีหลานจะพูดจบ รอยมือสีแดงดั่งเลือด ทั้งห้าก็ปรากฏขึ้นบนในหน้าขอวเธอ

เซี่ยซีหลานตกตะลึง จ้าวซีหัวตกตะลึง และเฉินเฟิงก็ตกตะลึงเช่นกัน

มีเพียงเซี่ยเมิ่งเหยาเท่านั้น ที่มีใบหน้าเย็นชาและกัดฟันสีเงินของเธอ และพูดว่า:"คุณลองว่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์อีกครั้งดู?"

ตัวเอง......ถูกตบตีจริงหรือ?เซี่ยซีหลานตกตะลึง

"อ๊ะ!อีผู้หญิงเลว ฉันจะฆ่าแก!"

หลังจากตอบสนอง เซี่ยซีหลานก็กรีดร้องและพุ่ง เซี่ยเมิ่งเหยาดวงตาสีแดงเข้าหา

ในเวลานี้ เฉินเฟิงไม่สามารถตกตะลึงได้อีกต่อไป เขารีบปกป้องเซี่ยเมิ่งเหยาที่อยู่ข้างหลังเขา

จ่าวชิหัวก็เดินขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง เขาอยากจะช่วย แต่เห็นเฉินเฟิงตัวสูงเขาก็หยุดและดึง จับหยุดเซี่ยซีหลาน

ถ้ามันต่อสู้จริงๆเผชิญหน้ากับเฉินเฟิงที่ออกกำลังกายตลอดชายหนุ่ม จ่าวชิหัวรู้ดีว่าเขาไม่มีโอกาสชนะและเขาไม่ต้องการที่จะอับอายที่นี่

"จ่าวชิหัว คุณทำอะไรจับกับผม ผู้หญิงเลวคนนี้ตีภรรยาของคุณ ถ้าคุณไม่ช่วย คุณยังจับผม!"

เซี่ยซีหลานกรีดร้องอย่างตกใจ โดยไม่มีท่าทีใด ๆ เลย ฉากนี้ดึงดูดพนักงานหลายคนในบริษัทมาดูใบหน้า จ่าวชิหัวมืดมนและเขารู้สึกอายมาก

"พอแล้ว!" จ่าวชิหัวคว้าเซี่ยซีหลานและให้เซี่ยซีหลานจ้องมอง

โอ้ สามี ตัวร้ายตัวนี้เซี่ยเมิ่งเหยาตีฉัน

ใบหน้าของเฉินเฟิงกลายเป็นเย็นชา ทันใดนั้น เขาก็เดินไปข้างหน้าตบเซี่ยซีหลัน

เซี่ยซีหลานดุว่าคนไม่มีประโยชน์ไม่เป็นไร แต่จะดุเซี่ยเมิ่งเหยาไม่ได้

ตบ มันหนักกว่าที่เซี่ยเมิ่งเหยาเพิ่ง มีรอยนิ้วมือปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยซีหลาน

"เฉินเฟิง เจ้าไร้ประโยชน์ เจ้ากล้าเอาตีข้า เซี่ยเหมิงเหยาผู้นี้กล้าทุบตีข้า เจ้าไร้ประโยชน์ข้าสู้กับเจ้า!"

คลำ ใบหน้าที่ร้อนผ่าว เซี่ยซีหลานก็บ้าคลั่ง กำจัดจ่าวชิหัวทันทีและรีบไปหาเฉินเฟิง

ป๊าบ!

ร่างกายเล็กกระทัดรัดของเซี่ยซีหลาน จะเป็นคู่ต่อสู้ของเฉินเฟิงอย่างไร และหลังจากตบสองครั้งเซี่ยซีหลาน ก็เกือบจะเป็นลม

"สามี สามี ไร้ประโยชน์ เขา ... เขาตีฉัน อะไร ฉันไม่มีชีวิต!"

เซี่ยซีหลานกำลังจะล่มสลาย

“ ถ้าคุณไม่สามารถควบคุมปากเหม็นคุณ ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะฉีกเธอให้คุณ!” เฉินเฟิงเย็นชาพูดว่าและความเย็นชาในดวงตาของเขา ทำให้ผู้คนไม่สงสัยเลยว่าเขาจะทำมันจริงๆ

ฉากนี้ ทำให้หลายคนตกตะลึงในบริเวณใกล้เคียง แม้แต่จ่าวชิหัวและเซี่ยเมิ่งเหยาก็แหล่งกำเนิดตกใจ