บทที่ 13 เชื่อผมไหม

หลังจากที่เซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้าถูกคนของครอบครัวเซี่ยอุ้มกลับไป เฉินจงก็ได้โทรหาเฉินเฟิงอีกครั้ง

เฉินเฟิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เฉินจงไม่ไได้ทำให้เขาผิดหวังและทำให้เซี่ยฉี่เฉาและลูกชายของเขาเข้ามาอย่างมีชีวิตและกลับออกไปอย่างคนที่ตายจริง ๆ

เฉินเฟิงอารมณ์ดีมากแต่ในเวลานี้ทุกคนในตระกูลเซี่ยต่างมีหน้าตาที่โศกเศร้าในห้องประชุมของอาคารหยุนเซิง

หลังจากที่เซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้าฟื้นขึ้นก็ถูกเซี่ยอวิ๋นเซิ้งตบหน้าหลายครั้งอย่างเกรี้ยวกราด

ไม่เชื่อเลยว่าเซี่ยอวิ๋นเซิ้งส่งเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาไป ไม่เพียงแต่ไม่ได้ร่วมมือกับติงเฟิงแล้วกลับยังทำให้หัวหน้าบริษัทติงเฟิงโมโหอีก

อย่าพูดถึงการเข้าร่วมโครงการบ้านพักภูเขายูฉวนเลย ตระกูลเซี่ยจะสามารถข้ามผ่านความยากลำบากนี้ได้สำเร็จหรือเปล่าก็ยังไม่รู้

ยังไงผลกำไรของตระกูลเซี่ยในตอนนี้ก็คือทีมวิศวกรที่อยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขา แต่หลังจากคำพูดของหลินซงเว่ยประกาศออกไปก็ไม่มีบริษัทไหนกล้าใช้ทีมวิศวกรของตระกูลเซี่ย ทีมวิศวกรมีหลายพันคนที่ไม่ได้ทำงาน แต่ยังไงเงินเดือนก็ยังต้องจ่าย

บังคับให้ตระกูลเซี่ยเข้าสู่ความตายโดยตรง

งานทำไม่สำเร็จยังไม่พอยังทำลายเรื่องอื่น ๆ ไปอีกด้วย! "โต๊ะห้องประชุมถูกเซี่ยอวิ๋นเซิ้ทุบเสียงดังด้วยความโกรธ เซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้าไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา ในเวลานี้เซี่ยอวิ๋นเซิ้งโกรธมากแม้กระทั่งไม่มีโอกาศที่จะให้พวกเขาจะเปิดปาก

"พ่อ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือไม่ใชไล่ถามปัญหาของพี่ชาย แต่ต้องหาทางให้หลินซงเว่ยยกโทษให้พวกเรา ลูกน้องเพิ่งส่งข่าวมาว่ามีบริษัทอีกเจ็ดแห่งได้ยุติความร่วมมือกับตระกูลของพวกเราแล้ว" พ่อของเซี่ยจื่อหลานเซี่ยเจิ้งพูดอย่างหน้าบึ้ง

ตัวเราอยู่ในครอบครัวของตระกูลเซี่ย ทำผิดอะไรก็ถูกเชื่อมโยงทั้งหมด ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นจากเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขา ต้องการให้สมาชิกตระกูลเซี่ยทุกคนออกมารับผิดชอบร่วมกัน

"จริง ๆ เลย ไม่รู้ว่าสมองของลุงตรงไหนมีปัญหา นึกไม่ถึงว่าจะไปทะเลาะวิวาทกับหัวหน้าในพื้นที่ของบริษัทติงเฟิง "

"เป็นไงตอนนี้ตระกูลเซี่ยของเรากลายเป็นหนูข้ามถนนที่ทุกคนเห็นแล้วตะโกนให้ตี พวกเขาควรจะพอใจแล้วสินะ"

ญาติหลายคนของตระกูลเซี่ยเริ่มแสดงความไม่พอใจเป็นอย่างมากต่อเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขา

เซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาน่าสังเวชมาก ถ้าสมองของพวกเขาดีก็คงจะไม่ไปทะเลาะวิวาทที่พื้นที่ของคนอื่น ต่างเป็นการใส่ร้ายของหลินซงเว่ยทั้งนั้นแต่ไม่มีใครเชื่อคำพูดเหล่านั้น

คุณ เซี่ยฉี่เชาและลูกชายคือใคร มีสิทธิอะไรที่จะให้หลินซงเว่ยใส่ร้าย?

เซี่ยอวิ๋นเซิ้งนั่งลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง เขาต้องการได้รับการให้อภัยจาก หลินซงเว่ย แต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครอบครัวตระกูลเซี่ยล่วงเกินหลินซงเว่ยตรงไหนแล้วจะไปเจรจากับเขาได้ยังไง

หรือว่าบ้านตระกูลเซี่ยที่ตกทอดมานานกว่าสองพันปีกำลังจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของตัวเองเหรอ？ เซี่ยอวิ๋นเซิ้งคิดอย่างเศร้า ๆ

เซี่ยเมิ่งเหยาก็อยู่ในห้องประชุมด้วย เขาไม่รู้สึกเห็นใจเลยสักนิดสำหรับเซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้า แต่ว่เธอยังคงมีความรู้สึกต่อตระกูลเซี่ยอย่างแน่นอน ตอนนี้ตระกูลเซี่ยกำลังเผชิญหน้ากับวิกฤตครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ แต่เธอก็หมดปัญญาทำให้เซี่ยเมิ่งเหยารู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก

ในขณะนี้โทรศัพท์มือถือของเซี่ยเมิ่งเหยาดังขึ้น

“เชื่อผมไหม？”

เป็นข้อความวีแชทที่เฉินเฟิงส่งมา

เซี่ยเมิ่งเหยางุงงง เชื่อใจผมไหม หมายถึงอะไร?

“เชื่อ”

เซี่ยเมิ่งเหยาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบพิมพ์สองคำออกไปอย่างรวดเร็ว เธอไม่รู้ว่าทำไมเฉินเฟิงถึงถามอย่างนี้ แต่เธอก็เต็มใจที่จะเชื่อใจเฉินเฟิง

“ ถ้าเชื่อผมแค่บอกคุณปู่ว่าคุณสามารถให้ตระกูลเซี่ยเข้าร่วมในโครงการของ บ้านพักภูเขายูฉวนได้ แต่เงื่อนไขก็คือหลังจากงานเสร็จสิ้นแล้วเซี่ยฉี่เชาและลูกชายจะต้องมอบทีมวิศวกรทั้งหมดที่อยู่ในมือให้กับคุณ.

เซี่ยเมิ่งเหยามองข้อความที่ยาวยืดตกตะลึง เฉินเฟิงไม่ได้บ้าไปใช่ไหม？ ทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้นเขาไม่รู้หรือว่าเซี่ยฉี่เชาและลูกชายถูกขับออกจากบริษัทติงเฟิง?

เซี่ยเมิ่งเหยาคิดได้ก็รู้สึกว่าเฉินเฟิงพูดจาเลอะเทอะ แต่จู่ ๆ เขาก็นึกถึงสิ่งที่เฉินเฟิงพูดเมื่อคืนนี้ ‘ผมจะให้คำอธิบายเรื่องนี้กับคุณ

หรือวาเรื่องของเซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้า เกี่ยวข้องกับเฉินเฟิง？

เกิดความคิดที่เหลือเชื่อจากสมองของเซี่ยเมิ่งเหยา หลังจากนั้นเธอก็ส่ายหัวอีกครั้ง เฉินเฟิงไม่มีความสามารถได้ขนาดนี้ เธอคงคิดมากเกินไปเอง

"มีใครที่จะยินยอมไปเจรจากับบริษัทติงเฟิงบ้าง？ขอเพียงแค่หลินซงเว่ยยอมที่จะที่จะปล่อยตระกูลเซี่ย ตระกูลเซี่ยสามารถยอมได้ทุกอย่าง" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งพูดออกมาด้วยเสียงที่เหนื่อยล้า สมาชิกหลายคนในตระกูลเซี่ยก็ปวดใจเป็นอย่างมาก ไม่มีใครคิดว่าชายชราที่สูงส่งเมื่อวานวันนี้ต้อยต่ำลงได้ขนาดนี้ พูดง่าย ๆ ก็คือเพื่อตระกูลเซี่ยนั่นเอง

“เซี่ยเมิ่งเหยาก็มีใจอิจฉาเล็กน้อย ถ้าบอกว่าเขาไม่ได้พอใจต่อเซี่ยอวิ๋นเซิ้งนั้นก็เป็นเรื่องโกหก ถึงยังไงเมื่อวานเซี่ยอวิ่นเซิ้งก็ยืนอยู่ข้างเซี่ยฉี่เชาและลูกชาย แต่วันนี้เมื่อเห็นเซี่ยอวิ๋นเซิ้งกลายเป็นแบบนี้หัวใจของเซี่ยเมิ่งเหยาก็กลับอ่อนลง ถึงยังไงเซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็เป็นชายชราที่มีใจรักตระกูล

"ฉันไป."

เซี่ยเมิ่งเหยาหายใจเข้าลึก ๆ และยืนขึ้น

แม้ว่าเธอเองจะรู้สึกว่าคำพูดของเฉินเฟิงนั้นไม่น่าเชื่อแต่เธอก็เต็มใจที่จะเชื่อเฉินเฟิงสักครั้ง ถึงยังไงนี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเฟิงจริงจังมากในรอบสามปีนับตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกัน

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเฉินเฟิงกำลังพูดเรื่องไร้สาระ แต่เพื่อเฉินเฟิงแล้วเธอเต็มใจที่จะลอง!

คนที่ลุกขึ้นยืน คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเซี่ยเมิ่งเหยา?

ทุกคนในตระกูลเซี่ยตกตะลึง ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วหรือ?

แม้แต่เซี่ยฉี่เชาและลูกชายก็ถูกขับออกมา เธอเอาความกล้ามาจากไหน?

ใบหน้าแก่ของเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเต็มไปด้วยความตกตะลึง แต่หลังจากตกตะลึงแล้ว แต่เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง ตระกูลเซี่ยที่สง่างามซึ่งมีสมาชิกเกือบหนึ่งร้อยคน สุดท้ายคนที่ยืนออกมาก็คือเด็กผู้หญิง

“เมิ่งเหยา เธอ ... มีความมั่นใจหรือเปล่า? เซี่ยอวิ๋นเซิ้งถาม ที่จริงแล้วเขารู้ดีอยู่ในใจว่าไม่ว่าใครจะไปเจจราก็มีความหวังเพียงเล็กน้อย

."ไม่ลองจะรู้ได้ยังไงล่ะ ” เซี่ยเมิ่งเหยาพูดเบา ๆ

"เรื่องแบบนี้จะลองได้ยังไงล่ะ？ถ้าเหมิงเหยาเป็นเหมือนคุณลุงพวกเขา แล้วทำให้หัวหน้าหลินไม่ดีใจอีกครั้ง แล้วจะทำยังไง？” เซี่ยจื่อหลานทำปากจู๋

"หุบปาก!“ เซี่ยเจิ้งอวี๋จ้องมองเซี่ยจื่อหลาน ลูกสาวโง่คนนี้ไม่ทางแก้ได้แล้วจริง ๆ

"เดิมทีก็เป็นอย่างนี้" เซี่ยจื่อหลานรู้สึกไม่ยอมแพ้เล็กน้อย

"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปลองเถอะ ปู่ไม่คาดหวังอะไรมากมาย เพียงแค่เธอหาวิธีให้หัวหน้าหลินปล่อยตระกูลเซี่ยของเราก็พอแล้ว" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งพูด ตอนนี้มีเพียงแค่ความหวังสุดท้ายสุดท้ายแล้ว

"ได้ แต่หนูมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง" เซี่ยเมิ่งเหยาพยักหน้าพูด

เงื่อนไขอะไร?

"หลังจากเสร็จงานแล้ว หนูต้องการให้ทีมวิศวกรทั้งหมดที่อยู่ในมือของคุณลุงและเซี่ยเฮ้า!" เซี่ยเมิ่งเหยาชี้ไปที่เซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาที่มุมหนึ่ง

"เฮ๋อ"

ทุกคนในตระกูลเซี่ยแทบหายใจไม่ออก โหดร้ายมาก！

เซี่ยเมิ่งเหยาเอาความมั่นใจมาจากที่ไหน?

“เป็นไปไม่ได้! เซี่ยเมิ่งเหยาอย่าคิดแม้แต่จะคิดเลย! "

เซี่ยเฮ้าพูดอย่างรีบร้อน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจว่าอัตราความสำเร็จในการเจรจาระหว่างเซี่ยเมิ่งเหยาและหลินซงเว่ยนั้นเป็นศูนย์ แต่ถ้าเจรจาสำเร็จล่ะ？ มอบทีมวิศวกรทั้งหมดในมือให้กับเขางั้นพวกเขาทั้งสองก็กลายเป็นผู้นำที่ไร้ค่าแล้ว

“ งั้นใครอยากไปก็ไป”

เซี่ยเมิ่งเหยาก็ไม่อยากโต้เถียงกับเซี่ยเฮ้าอีกจึงได้นั่งลงบนเก้าอี้ทันที

"ปู่รับปากเธอ เพียงแค่เธอสามารถทำให้หลินซงเว่ยปล่อยตระกูลเซี่ย ทีมวิศวกรทั้งหมดที่อยู่ในมือของฉี่เชาและลูกชายจะมอบให้กับ" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งกล่าว

"คุณปู่นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!" เซี่ยเฮ้าพูดอย่างไม่ยินยอม


"พัวะ"

เซี่ยอวิ๋นเซิ้งตบเข้าที่ใบหน้าของเซี่ยเฮ้าแล้วพูดอย่างพูดเบา ๆว่า "ตอนนี้ยุติธรรมหรือยัง"

"ยุติธรรมแล้ว คุณปู่"

ความรู้สึกที่ถูกเหยียดหยามอย่างมากมายเกือบทำให้เซี่ยเฮ้าบดขยี้ฟันให้แตกละเอียด แต่ในเวลานี้เขาไม่กล้าโต้แย้งกับเซี่ยอวิ๋เซิ้ง แต่ความแค้นของเขาที่มีต่อเซี่ยเมิ่งเหยากลับไปถึงขีดสุด

"เมิ่งเหยา เธอยังมีข้อเรียกร้องอะไรอีกไหม" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งถาม

เซี่ยเมิ่งเหยาส่ายหัว

“ ถ้าอย่างนั้น ... ตระกูลเซี่ยก็ต้องพึ่งเธอแล้ว” เซี่ยอวิ๋นเซิ้งพูดอย่างถอนหายใจอีกครั้ง

ต่อมาเซี่ยเมิ่งเหยาออกจากอาคารหยุนเซิงอย่างเงียบ ๆ