บทที่ 18 ท้าทายเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง
by หลู่เหล่ยพระพุทธเจ้า
17:21,Nov 19,2020
สมาชิกตระกูลเซี่ยหลายคนที่มองดูอยู่ต่างก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ในตระกูลเซี่ยเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง ก็เป็นเหมือนเทพที่ยังมีอยู่ ตั้งแต่ไหนมาไม่มีใครกล้าท้าทายความยิ่งใหญ่ของเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง แต่วันนี้ลูกเขยตัวเล็ก ๆ ไม่เพียงแต่เรียกชื่อของเซี่ยอวิ๋นเซิ้งตรง ๆ แต่ยังท้าทายเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง สิ่งนี้จะทำให้สมาชิกในครอบครัวเซี่ยอวิ๋นเซิ้งทนได้อย่างไร
แม้แต่ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาก็มีความกังวลเล็กน้อย และรู้สึกว่าคำพูดของเฉินเฟิงนั้นมากเกินไป ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูของเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง เซี่ยอวิ๋นเซิ้งจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ อาจจะขับไล่เฉินเฟิงออกจากตระกูลเซี่ย
เฉินเฟิงมองไปรอบ ๆ สมาชิกตระกูลเซี่ยหลายคนอย่างเย็นชา ในสายตาของสมาชิกตระกูลเซี่ยเซี่ยอวิ๋นเซิ้งคือสิ่งมีชีวิตสูงส่งแต่ในมุมมองของเฉินเฟิง เซี่ยอวิ๋นเซิ้งเป็นของเก่าโบราณที่หัวดื้อที่ไม่แบ่งแยกถูกผิด
ทำให้เฉินเฟิงกลัว? เซี่ยอวิ๋นเซิ้งยังไม่มีคุณสมบัตินั้น!
เมื่อเห็นว่าสมาชิกหลายคนในตระกูลเซี่ยรู้สึกโกรธเคืองแต่ไม่มีใครกล้าที่จะทำอะไรกับเขาสักนิด กระทั่งเผชิญกับดวงตาที่เย็นชาของตัวเอง พวกเขาก็ถอยหลังไปสองก้าวอย่างคิดได้ เฉินเฟิงก็อดยิ้มไม่ได้
เขาส่ายหัวและยิ้มอย่างเหยียดหยาม "เป็นพวกไร้ค่าจริง ๆ !"
ไอ้พวกไร้ค่าที่ชอบกลั่นแกล้งคนอ่อนแอแต่กลัวคนที่แข็งกว่า!
ตั้งแต่ไหนมาเรื่องที่พวกเขาถนัดที่สุดก็คือ อวดเก่งต่อหน้าผู้ที่อ่อนแอกว่าและก้มหัวต่อหน้าผู้ที่แข็งแกร่งกว่า
เมื่อก่อนตัวเองเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสงสัยของบ้านตระกูลเฉินจึงได้แกล้งเป็นคนอ่อนแอ เวลานั้นสมาชิกในบ้านของตระกูลเซี่ยคนไหนต่างก็กล้าที่จะแกล้งและดูถูกเขา
หลังจากอดทนมาเป็นเวลาสามปี เมื่อได้เปิดเผยแสดงด้านที่ดุร้ายออกมา แม้ว่าตัวเองจะด่าเขาต่อหน้าพวกเขาว่าเป็นพวกไร้ค่า พวกเขาก็ไม่กล้าโต้แย้งอะไร
คนเช่นนี้น่าเศร้าจริงๆ
เฉินเฟิงก็หมดความสนใจในการรังแกคนกลุ่มนี้ เป็นเรื่องน่าเบื่อจริงๆ
"เมิ่งเหยาพวกเรากลับกันเถอะ" เฉินเฟิงมองไปที่เซี่ยเมิ่งเหยาและยิ้มอย่างจาง ๆ
เซี่ยเมิ่งเหยามองเฉินเฟิงด้วยความกังวล จากนั้นก็พยักหน้าเบา ๆ
จนกระทั่งพวกเขาสองคนออกจากบริษัท สมาชิกหลายคนในตระกูลเซี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเช็ดเหงื่อออกจากศีรษะของตัวเอง
ใบหน้าของเซี่ยเฮ้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ถ้าหากเมื่อก่อนคนที่เขาเกลียดมากที่สุดคือเซี่ยเมิ่งเหยา แต่ตอนนี้คนที่เขาเกลียดที่สุดคือ เฉินเฟิง!
เขายอมรับที่เซี่ยเมิ่งเหยาตบหน้าเขาได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับที่ถูกคนไร้ค่าอย่างเฉินเฟิงตบได้!
"เฉินเฟิง ... " ระหว่างทางเซี่ยเมิ่งเหยาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเฟิงจู่ ๆ ถึงได้แข็งกร้าวอย่างนี้ แม้แต่เซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็ยังกล้าที่จะท้าทาย
“ เมิ่งเหยาคุณเชื่อผมไหม?” เฉินเฟิงถามอย่างกะทันหัน
เซี่ยเมิ่งเหยาตกตะลึง ที่เมื่อวานนี้เฉินเฟิงก็ถามเธอแบบเดียวกันในวีแชท และเธอก็เลือกที่จะเชื่อ
หลังจากนั้นเธอก็เจรจาโครงการภูเขายูฉวนสำเร็จ
วันนี้เฉินเฟิงก็ถามเธอเหมือนเดิมอีกครั้ง ...
เซี่ยเมิ่งเหยายิ้มและพูดว่า "เชื่อ"
ไม่มีเหตุผลและไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
เฉินเฟิงเพยิอมุมปากขึ้น "ผมจะให้คุณปู่มอบโครงการภูเขายูฉวนให้คุณอีกครั้ง"
เซี่ยเมิ่งเหยา อ้าปากกว้างด้วยความตกใจ ขอให้คุณปู่มอบโครงการภูเขายูฉวนให้ตนเองอีกครั้งเหรอ? เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด เพราะเขารู้นิสัยของคุณปู่ดี เป็นชายชราที่ให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่าสิ่งอื่นใด
ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วที่จะส่งมอบโครงการภูเขายูฉวนให้กับเซี่ยเฮ้า ก็จะไม่มีวันกลับคำที่จะให้โครงการนี้มอบให้กับตัวเอง ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เหมือนเขาตบหน้าตัวเอง
และยิ่งไปกว่านั้นมอบโครงการให้ตนเองอีกครั้งก็หมายความว่าคุณปู่ต้องก้มหัวให้กับตัวเอง
คุณปู่ จะก้มหัวให้กับตัวเองเหรอ? เซี่ยเมิ่งเหยาคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ยังไงตั้งแต่ไหนมาคุณปู่ก็สูงส่งมาโดยตลอด ในสายตาของเขาผู้น้อยยังไงก็คือผู้น้อย ให้ผู้อาวุโสก้มหัวให้ผู้น้อยนี่ก็เหมือน
ฆ่าเขาตายทั้งเป็น
แต่เฉินเฟิงพูดอย่างมั่นใจอย่างนี้ เซี่ยเมิ่งเหยาเป็นครั้งแรกที่คิดยุ่งเหยิงอย่างนี้
คนหนึ่งคือคุณปู่ของเขาเองซึ่งเป็นผู้มีอำนาจอย่างแท้จริงของตระกูลเซี่ย อีกฝ่ายเป็นสามีของตัวเองซึ่งเป็นขยะไร้ค่าในสายตาของตระกูลเซี่ย ฉันควรจะเชื่อใครดีล่ะ?
อันที่จริงสิ่งที่เซี่ยเมิ่งเหยาไม่รู้ก็คือก่อนที่เฉินเฟิง ขอให้เขาไปคุยกับหลินซงเว่ยเกี่ยวกับโครงการภูเขายูฉวน เฉินเฟิงก็คาดเดาว่าหลังจากที่มีการพูดคุยเกี่ยวกับโครงการแล้วเซี่ยอวิ๋นเซิ้งจะไล่เซี่ยเมิ่งเหยาออกไปและให้เซี่ยเฮ้ารับตำแหน่งแทน
เซี่ยอวิ๋นเซิ้งคิดว่าเขามีอำนาจอย่างแท้จริงในตระกูลเซี่ย และเซี่ยเมิ่งเหยาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำตัดสินของเขา
แต่เซี่ยอวิ๋นเซิ้งกลับมองข้ามเขาไปว่ายังมีลูกเขยตระกูลเซี่ยที่ไม่สำคัญคนนี้อีก
เขาต่างหากเป็นคนที่สามารถตัดสินชีวิตความเป็นความตายของตระกูลเซี่ยได้!
จินเซ่อเหนียนหวาเป็นหนึ่งในคลับบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฉางโจว
เวลานี้ในห้องหรูหราห้องหนึ่งมีเซี่ยเฮ้าที่กำลังนั่งลงบนโซฟาด้วยสีหน้าเศร้าหมองอย่างยิ่ง
ประตูห้องได้ถูกผลักให้เปิดออก มีผู้ชายในเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้ที่มีรอยแผลเป็นน่ากลัวบนใบหน้าด้านซ้ายของเขาก็เดินเข้ามา
ด้านหลังชายคนนั้นมีผู้หญิงสวย ๆ สองคนสวมชุดกี่เพ้าแบบแยกส่วนเผยให้เห็นเรียวขาที่สวยงาม
“ ท่านเชิน *.”
เมื่อเห็นชายคนนั้นเข้าประตูเซี่ยเฮ้าก็รีบลุกขึ้นแสดงความเคารพ
"อาเฮ้า มาหาผมที่นี่มีอะไรเหรอ" กู่ตงเฉินนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมดาบสีทอง ด้านข้างมีหญิงสาวชุดกี่เพ้าหยิบซิการ์ออกมาและจุดไฟให้กู่ตงเฉินทันที
"ท่านเฉินดูพูดเข้าสิ ถ้าไม่มีอะไรก็มาหาท่านไม่ได้เหรอ" เซี่ยเฮ้าดูประจบประแจง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาชื่อ กู่ตงเชิน เขาคือเถ้าแก่ของจินเซ่อเหนียนหวา แต่กู่ตงเฉินเป็นหัวหน้าใหญ่ของเขตตะวันตกของฉางโจว KTV เกือบทั้งหมดในเขตตระวันตกและสถานบันเทิงต่างเป็นของกู่ตงเฉิน
กู่ตงเฉินส่ายหัวพ่นควันออกมาและพูดด้วยรอยยิ้ม: "อย่ามาลูกไม้เดิม ๆ ไอ้หมอนี่พอโผล่ก้มมาก้แล้วว่าคุณต้องเอาเรื่องอะไรมาให้แน่พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไรต้องการให้ฉันช่วยคุณจัดการ?”
"ท่านเชิน จริงๆ ก็ไม่มีอะไร" น้ำเสียงของเซี่ยเฮ้าหยุดและพูดว่า "ก็คือท่านเชิน เมื่อก่อนคุณบอกว่าคุณชอบลูกพี่ลูกน้องของผมมากใช่ไหม ... "
"ลูกพี่ลูกน้องของคุณ? เซี่ยเมิ่งเหยา!" ดวงตาของกู่ตงเฉินสว่างขึ้นและเขาก็สนใจทันที
"เป็นเขา" เซี่ยเฮ้าพยักหน้า
"สาวน้อยนั่นไม่ได้แต่งงานมาสามปีแล้วเหรอ?" กู่ตงเฉินขมวดหัวคิ้ว "เป็นอะไรไป เขาทำให้คุณขุ่นเคือง?" กู่ตงเฉินถามอย่างไม่ใส่ใจ
“ก็ไม่ถือว่าอย่างนั้น ตระกูลเราได้เจรจาเกี่ยวกับโครงการจากบริษัทติงเฟิงแล้ว คุณปู่ได้มอบส่งโครงการนั้นมาให้ผม แต่เซี่ยเมิ่งเหยา เขายืนยันที่จะเข้าร่วมให้ได้ ดังนั้นฉันจึงมีความขัดแย้งกับเขาเล็กน้อย. "
"คุณต้องการที่จะฆ่าเธอ?" กู่ตงเฉินเลิกคิ้วและถาม
เซี่ยเฮ้ารีบส่ายหัวและพูดด้วยความเย้ยหยัน: "ท่านเชิน * คุณล้อเล่นแล้ว ผมจะฆ่าเขาทำอะไร"
เรื่องฆ่าคนนี้ เซี่ยเฮ้าคิดยังไม่กล้าคิดเลย
"โครงการของบริษัทติงเฟิง?หมายถึงภูเขายูฉวน" กู่ตงเฉินถามพร้อมกับหรี่ตา บ้านของตระกูลเฉิน และเสินหงชังเปิดการลงทุนถึง 5 หมื่นล้านหยวนเพื่อพัฒนาภูเขายูฉวน กล่าวอีกนัยหนึ่งทุกคนในฉางโจวต่างก็รู้
“ท่านเชิน ท่านฉลาดเหลือเกิน” เซี่ยเฮ้าประจบสอพอ
"30%" กู่ตงเฉินโพล่งออกมาสองคำอย่างแผ่วเบา
30% ? 30% คืออะไร
แม้แต่ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาก็มีความกังวลเล็กน้อย และรู้สึกว่าคำพูดของเฉินเฟิงนั้นมากเกินไป ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูของเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง เซี่ยอวิ๋นเซิ้งจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ อาจจะขับไล่เฉินเฟิงออกจากตระกูลเซี่ย
เฉินเฟิงมองไปรอบ ๆ สมาชิกตระกูลเซี่ยหลายคนอย่างเย็นชา ในสายตาของสมาชิกตระกูลเซี่ยเซี่ยอวิ๋นเซิ้งคือสิ่งมีชีวิตสูงส่งแต่ในมุมมองของเฉินเฟิง เซี่ยอวิ๋นเซิ้งเป็นของเก่าโบราณที่หัวดื้อที่ไม่แบ่งแยกถูกผิด
ทำให้เฉินเฟิงกลัว? เซี่ยอวิ๋นเซิ้งยังไม่มีคุณสมบัตินั้น!
เมื่อเห็นว่าสมาชิกหลายคนในตระกูลเซี่ยรู้สึกโกรธเคืองแต่ไม่มีใครกล้าที่จะทำอะไรกับเขาสักนิด กระทั่งเผชิญกับดวงตาที่เย็นชาของตัวเอง พวกเขาก็ถอยหลังไปสองก้าวอย่างคิดได้ เฉินเฟิงก็อดยิ้มไม่ได้
เขาส่ายหัวและยิ้มอย่างเหยียดหยาม "เป็นพวกไร้ค่าจริง ๆ !"
ไอ้พวกไร้ค่าที่ชอบกลั่นแกล้งคนอ่อนแอแต่กลัวคนที่แข็งกว่า!
ตั้งแต่ไหนมาเรื่องที่พวกเขาถนัดที่สุดก็คือ อวดเก่งต่อหน้าผู้ที่อ่อนแอกว่าและก้มหัวต่อหน้าผู้ที่แข็งแกร่งกว่า
เมื่อก่อนตัวเองเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสงสัยของบ้านตระกูลเฉินจึงได้แกล้งเป็นคนอ่อนแอ เวลานั้นสมาชิกในบ้านของตระกูลเซี่ยคนไหนต่างก็กล้าที่จะแกล้งและดูถูกเขา
หลังจากอดทนมาเป็นเวลาสามปี เมื่อได้เปิดเผยแสดงด้านที่ดุร้ายออกมา แม้ว่าตัวเองจะด่าเขาต่อหน้าพวกเขาว่าเป็นพวกไร้ค่า พวกเขาก็ไม่กล้าโต้แย้งอะไร
คนเช่นนี้น่าเศร้าจริงๆ
เฉินเฟิงก็หมดความสนใจในการรังแกคนกลุ่มนี้ เป็นเรื่องน่าเบื่อจริงๆ
"เมิ่งเหยาพวกเรากลับกันเถอะ" เฉินเฟิงมองไปที่เซี่ยเมิ่งเหยาและยิ้มอย่างจาง ๆ
เซี่ยเมิ่งเหยามองเฉินเฟิงด้วยความกังวล จากนั้นก็พยักหน้าเบา ๆ
จนกระทั่งพวกเขาสองคนออกจากบริษัท สมาชิกหลายคนในตระกูลเซี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเช็ดเหงื่อออกจากศีรษะของตัวเอง
ใบหน้าของเซี่ยเฮ้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ถ้าหากเมื่อก่อนคนที่เขาเกลียดมากที่สุดคือเซี่ยเมิ่งเหยา แต่ตอนนี้คนที่เขาเกลียดที่สุดคือ เฉินเฟิง!
เขายอมรับที่เซี่ยเมิ่งเหยาตบหน้าเขาได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับที่ถูกคนไร้ค่าอย่างเฉินเฟิงตบได้!
"เฉินเฟิง ... " ระหว่างทางเซี่ยเมิ่งเหยาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเฟิงจู่ ๆ ถึงได้แข็งกร้าวอย่างนี้ แม้แต่เซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็ยังกล้าที่จะท้าทาย
“ เมิ่งเหยาคุณเชื่อผมไหม?” เฉินเฟิงถามอย่างกะทันหัน
เซี่ยเมิ่งเหยาตกตะลึง ที่เมื่อวานนี้เฉินเฟิงก็ถามเธอแบบเดียวกันในวีแชท และเธอก็เลือกที่จะเชื่อ
หลังจากนั้นเธอก็เจรจาโครงการภูเขายูฉวนสำเร็จ
วันนี้เฉินเฟิงก็ถามเธอเหมือนเดิมอีกครั้ง ...
เซี่ยเมิ่งเหยายิ้มและพูดว่า "เชื่อ"
ไม่มีเหตุผลและไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
เฉินเฟิงเพยิอมุมปากขึ้น "ผมจะให้คุณปู่มอบโครงการภูเขายูฉวนให้คุณอีกครั้ง"
เซี่ยเมิ่งเหยา อ้าปากกว้างด้วยความตกใจ ขอให้คุณปู่มอบโครงการภูเขายูฉวนให้ตนเองอีกครั้งเหรอ? เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด เพราะเขารู้นิสัยของคุณปู่ดี เป็นชายชราที่ให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่าสิ่งอื่นใด
ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วที่จะส่งมอบโครงการภูเขายูฉวนให้กับเซี่ยเฮ้า ก็จะไม่มีวันกลับคำที่จะให้โครงการนี้มอบให้กับตัวเอง ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เหมือนเขาตบหน้าตัวเอง
และยิ่งไปกว่านั้นมอบโครงการให้ตนเองอีกครั้งก็หมายความว่าคุณปู่ต้องก้มหัวให้กับตัวเอง
คุณปู่ จะก้มหัวให้กับตัวเองเหรอ? เซี่ยเมิ่งเหยาคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ยังไงตั้งแต่ไหนมาคุณปู่ก็สูงส่งมาโดยตลอด ในสายตาของเขาผู้น้อยยังไงก็คือผู้น้อย ให้ผู้อาวุโสก้มหัวให้ผู้น้อยนี่ก็เหมือน
ฆ่าเขาตายทั้งเป็น
แต่เฉินเฟิงพูดอย่างมั่นใจอย่างนี้ เซี่ยเมิ่งเหยาเป็นครั้งแรกที่คิดยุ่งเหยิงอย่างนี้
คนหนึ่งคือคุณปู่ของเขาเองซึ่งเป็นผู้มีอำนาจอย่างแท้จริงของตระกูลเซี่ย อีกฝ่ายเป็นสามีของตัวเองซึ่งเป็นขยะไร้ค่าในสายตาของตระกูลเซี่ย ฉันควรจะเชื่อใครดีล่ะ?
อันที่จริงสิ่งที่เซี่ยเมิ่งเหยาไม่รู้ก็คือก่อนที่เฉินเฟิง ขอให้เขาไปคุยกับหลินซงเว่ยเกี่ยวกับโครงการภูเขายูฉวน เฉินเฟิงก็คาดเดาว่าหลังจากที่มีการพูดคุยเกี่ยวกับโครงการแล้วเซี่ยอวิ๋นเซิ้งจะไล่เซี่ยเมิ่งเหยาออกไปและให้เซี่ยเฮ้ารับตำแหน่งแทน
เซี่ยอวิ๋นเซิ้งคิดว่าเขามีอำนาจอย่างแท้จริงในตระกูลเซี่ย และเซี่ยเมิ่งเหยาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำตัดสินของเขา
แต่เซี่ยอวิ๋นเซิ้งกลับมองข้ามเขาไปว่ายังมีลูกเขยตระกูลเซี่ยที่ไม่สำคัญคนนี้อีก
เขาต่างหากเป็นคนที่สามารถตัดสินชีวิตความเป็นความตายของตระกูลเซี่ยได้!
จินเซ่อเหนียนหวาเป็นหนึ่งในคลับบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฉางโจว
เวลานี้ในห้องหรูหราห้องหนึ่งมีเซี่ยเฮ้าที่กำลังนั่งลงบนโซฟาด้วยสีหน้าเศร้าหมองอย่างยิ่ง
ประตูห้องได้ถูกผลักให้เปิดออก มีผู้ชายในเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้ที่มีรอยแผลเป็นน่ากลัวบนใบหน้าด้านซ้ายของเขาก็เดินเข้ามา
ด้านหลังชายคนนั้นมีผู้หญิงสวย ๆ สองคนสวมชุดกี่เพ้าแบบแยกส่วนเผยให้เห็นเรียวขาที่สวยงาม
“ ท่านเชิน *.”
เมื่อเห็นชายคนนั้นเข้าประตูเซี่ยเฮ้าก็รีบลุกขึ้นแสดงความเคารพ
"อาเฮ้า มาหาผมที่นี่มีอะไรเหรอ" กู่ตงเฉินนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมดาบสีทอง ด้านข้างมีหญิงสาวชุดกี่เพ้าหยิบซิการ์ออกมาและจุดไฟให้กู่ตงเฉินทันที
"ท่านเฉินดูพูดเข้าสิ ถ้าไม่มีอะไรก็มาหาท่านไม่ได้เหรอ" เซี่ยเฮ้าดูประจบประแจง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาชื่อ กู่ตงเชิน เขาคือเถ้าแก่ของจินเซ่อเหนียนหวา แต่กู่ตงเฉินเป็นหัวหน้าใหญ่ของเขตตะวันตกของฉางโจว KTV เกือบทั้งหมดในเขตตระวันตกและสถานบันเทิงต่างเป็นของกู่ตงเฉิน
กู่ตงเฉินส่ายหัวพ่นควันออกมาและพูดด้วยรอยยิ้ม: "อย่ามาลูกไม้เดิม ๆ ไอ้หมอนี่พอโผล่ก้มมาก้แล้วว่าคุณต้องเอาเรื่องอะไรมาให้แน่พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไรต้องการให้ฉันช่วยคุณจัดการ?”
"ท่านเชิน จริงๆ ก็ไม่มีอะไร" น้ำเสียงของเซี่ยเฮ้าหยุดและพูดว่า "ก็คือท่านเชิน เมื่อก่อนคุณบอกว่าคุณชอบลูกพี่ลูกน้องของผมมากใช่ไหม ... "
"ลูกพี่ลูกน้องของคุณ? เซี่ยเมิ่งเหยา!" ดวงตาของกู่ตงเฉินสว่างขึ้นและเขาก็สนใจทันที
"เป็นเขา" เซี่ยเฮ้าพยักหน้า
"สาวน้อยนั่นไม่ได้แต่งงานมาสามปีแล้วเหรอ?" กู่ตงเฉินขมวดหัวคิ้ว "เป็นอะไรไป เขาทำให้คุณขุ่นเคือง?" กู่ตงเฉินถามอย่างไม่ใส่ใจ
“ก็ไม่ถือว่าอย่างนั้น ตระกูลเราได้เจรจาเกี่ยวกับโครงการจากบริษัทติงเฟิงแล้ว คุณปู่ได้มอบส่งโครงการนั้นมาให้ผม แต่เซี่ยเมิ่งเหยา เขายืนยันที่จะเข้าร่วมให้ได้ ดังนั้นฉันจึงมีความขัดแย้งกับเขาเล็กน้อย. "
"คุณต้องการที่จะฆ่าเธอ?" กู่ตงเฉินเลิกคิ้วและถาม
เซี่ยเฮ้ารีบส่ายหัวและพูดด้วยความเย้ยหยัน: "ท่านเชิน * คุณล้อเล่นแล้ว ผมจะฆ่าเขาทำอะไร"
เรื่องฆ่าคนนี้ เซี่ยเฮ้าคิดยังไม่กล้าคิดเลย
"โครงการของบริษัทติงเฟิง?หมายถึงภูเขายูฉวน" กู่ตงเฉินถามพร้อมกับหรี่ตา บ้านของตระกูลเฉิน และเสินหงชังเปิดการลงทุนถึง 5 หมื่นล้านหยวนเพื่อพัฒนาภูเขายูฉวน กล่าวอีกนัยหนึ่งทุกคนในฉางโจวต่างก็รู้
“ท่านเชิน ท่านฉลาดเหลือเกิน” เซี่ยเฮ้าประจบสอพอ
"30%" กู่ตงเฉินโพล่งออกมาสองคำอย่างแผ่วเบา
30% ? 30% คืออะไร
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved