บทที่ 14 ทำไมต้องพักผ่อน?

ภายในห้องประชุม ทุกคนต่างมีความคิดที่แตกต่างกัน แต่คนส่วนใหญ่หวังว่าเซี่ยเมิ่งเหยาจะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้

มีเพียงเซี่ยฉี่เชาและลูกชายเท่านั้นที่ไม่คิดเช่นนี้ ตอนนี้พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าาเซี่ยเมิ่งเหยา จะเจรจาล้มเหลว ถ้าเซี่ยเมิ่งเหยาทำสำเร็จจริงๆ ก็จะพิสูจน์ว่าสองพ่อลูกนี้ไร้ความสามารถ

กระทั่งเซี่ยเฮ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหลินซงเว่ยจะปฏิบัติต่อเซี่ยเมิ่งเหยาเหมือนที่พวกเขาได้รับและจะเป็นการดีที่สุดถ้าเซี่ยเมิ่งเหยาโดนตีจนเกือบตาย

เซี่ยเมิ่งเหยานั่งรถแท็กซี่มาที่ชั้นล่างของบริษัทติงเฟิงโดยมีท่าทางที่ไม่สบายใจ

ในความเป็นจริงจนถึงตอนนี้เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะไปที่บริษัทติงเฟิงเพราะคำพูดหนึ่งประโยคจากเฉินเฟิง

ที่มาท้าทายอันนี้ เหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จ

เซี่ยเมิ่งเหยาเหมือนกอดการตัดสินใจที่ไม่กลัวตายเข้าไปในห้องทำงานของหลินซงเหว่ย กระทั่งเขาเตรียมพร้อมรับความล้มเหลวแล้วกลับไปถูกเซี่ยฉี่เชาและลูกชายดูถูก

สิบห้านาทีต่อมาเซี่ยเมิ่งเหยาออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ภาระกิจสำเร็จแถมยังผ่านไปอย่างราบรื่น ราบรื่นจนทำให้เซี่ยเมิ่งเหยาสงสัยว่าเธอกำลังฝันไปหรือเปล่า

หลังจากเข้าไปแล้ว หลินซงเว่ยไม่ได้พูดถึงเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาเลย ในทางท่าทางของเขากลับดีอย่างน่าประหลาดใจ จนทำให้เซี่ยเมิ่งเหยารู้สึกได้ว่าหลินซงเว่ยคิดอะไรไม่ดีกับเขา

แต่จนกระทั่งเขาออกไปจากห้องทำงาน หลินซงเว่ยก็ไม่ได้ทำอะไรที่นอกเหนือเป็นพิเศษ

หลังจากกลับไปที่อาคารหยุนเซิงแล้วเซี่ยเมิ่งเหยาก็ยังไม่ได้ฟื้นกลับมา

ในห้องประชุมทุกคนเห็นสีหน้าที่หมดอะไรตายยากของเซี่ยเมิ่งเหยา อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง เห็นได้ชัดว่าการเจรจาล้มเหลว

ในสายตาของเซี่ยเฮ้ามีความสุขในขณะหนึ่ง คิดว่าเธอจะมีความสามารถแค่ไหน ผลคือผ่านไปสิบกว่านาทีก็ถูกไล่ออกมาแล้วใช่ไหมล่ะ

"เฮ้อ" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งมองไปที่เซี่ยเมิ่งเหยาจากนั้นก็ถอนหายใจ จากนั้นเขาก็โบกมือไล่อย่างอ่อนแรงแล้วพูดว่า "กลับไปพักผ่อนเถอะ"

"พักผ่อน" เซี่ยเมิ่งเหยาถึงได้สติกลับมา "ทำไมต้องพักผ่อน"

“ฮึ ก็เธอเจรจาล้มเหลวแล้ว ไม่พักผ่อนให้ทำอะไร หรือว่ายังอยากให้ลุงใหญ่เอาทีมวิศวกรให้เธอเหรอ？” เซี่ยจื่อหลานฮึด้วยเสียงที่เยือกเย็นและพูดอย่างประชดประชัน

“ใครบอกว่าฉันล้มเหลว? "เซี่ยเมิ่งเหยามองเซี่ยจื่อหลานอย่างเย็นชา หลังจากนั้นโยนสัญญาลงบนโต๊ะประชุม

"หมายถึงอะไร!" จู่ ๆ เซี่ยจื่อหลันก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีขึ้นมา

มุมปากที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาเพยิอขึ้น "ไม่ได้ความหมายว่าอะไร หลินซงเว่ยตกลงที่จะให้ครอบครัวตระกูลเซี่ยเข้าร่วมในโครงการ บ้านพักภูเขายูฉวน อีกอย่างเขาก็ไม่เอาความเรื่องที่ผ่านมาก่อนหน้านี้"

ครึง!

ทันใดนั้นทุกคนในตระกูลเซี่ยต่างก็ตกอยู่ในสภาพที่แข็งเป็นหินและยืนนิ่งเหมือนกับรูปปั้นแกะสลัก！

"ไม่ ... เป็นไปไม่ได้" เซี่ยเฮ้าและเซี่ยจื่อหลานออกเสียงด้วยความสงสัย ตามความจริงสมาชิกในครอบครัวตระกูลเซี่ยและทั้งสองก็มีความคิดเดียวกัน

"สัญญาอยู่ที่นี่เป็นอักษรสีดำและกระดาษสีขาวและมีลายนิ้วมืออยู่ข้างบนพวกเธอต้องการดูไหม?" เซี่ยเมิ่งเหยาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา ตั้งแต่ไหนมาเขาไม่เคยมีท่าทางที่ซะใจขนาดนี้เลยในที่ประชุมของตระกูล

เซี่ยเฮ้ารีบวิ่งไปที่โต๊ะหยิบสัญญาออกมาพลิกดู เมื่อเขาเห็นตัวอักษรใหญ่สามตัวของหลินซงเว่ยหัวใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเย็นวาบ

"ของปลอม! ใช่สัญญานี้ต้องของปลอมแน่นอน!" จู่ ๆ เซี่ยเฮ้าก็พูดด้วยความกระตือรือร้นราวกับว่ากำลังคิดอะไรได้บางอย่าง " เซี่ยเมิ่งเหยา เธอช่างกล้ามากนะ คิดไม่ถึงว่าจะเอาสัญญาปลอมมาหลอกคุณปู่!"

"คุณปู่ ควรรีบให้คนตรวจสอบว่าสัญญาฉบับนี้เป็นจริงหรือเปล่า ผมคิดว่าเซี่ยเหมิงเหยาทำของปลอมขึ้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะร่วมมือกับบริษัทติงเฟิงภายในสิบนาที" เซี่ยจื่อหลานก็พูดอย่างกระวนกระวายอยู่ด้านข้าง

เซี่ยเมิ่งเหยามองพวกเขาเหมือนคนงี่เง่า ทำของปลอม? สมองของเขาเสียแล้วล่ะถ้าทำเรื่องแบบนี้
เรื่องนี้แค่ถามก็สามารถรู้ได้แล้ว

"หุบปากทั้งหมด!" เซี่ยอวิ๋นเซิ้ง พูดออกมาอย่างเย็นชาจากนั้นก็หยิบสัญญาขึ้นมาและพิจารณาอย่างละเอียด

หลังจากนานมากมือของเขาก็เริ่มสั่น จริง ๆ ... เป็นของจริง!

ครอบครัวของตระกูลเซี่ยไม่เพียงแค่ร่วมมือกับบริษัทติงเฟิงเท่านั้น อีกทั้งเงื่อนไขในสัญญานั้นมากมายเกินจินตนาการของเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง! ราคาที่บริษัทติงเฟิงเสนอให้กับครอบครัวของระกูลเซี่ยยังมากว่าที่ตะกูลเซี่ยต้องการสองเท่า!

"เมิ่งเหยาเธอช่วยชีวิตของครอบครัวตระกูลเซี่ย ของเรา!" เซี่ยหอวิ๋นเซิ้งพูดอย่างตื่นเต้น

เมื่อได้ยินคำพูดนี้เซี่ยเฮ้าและเซี่ยจื่อหลานก็หดหู่โดยทันที สีหน้าของพวกเขาก็ซีดเผือดราวกับถูกฟ้าผ่า

เซี่ยเมิ่งเหยาคิดไม่ถึงว่าจะ ... เจรจาสำเร็จจริงๆ!

ใจของเซี่ยเฮ้าตกลงไปในเหวลึก เขานึกไม่ออกว่าทำไมหลินซงเว่ยถึงที่มีท่าทีต่อเขาและพ่อที่แตกต่างกันกับเซี่ยเมิ่งเหยาโดยสิ้นเชิง

“เธอ เธอไปนอนกับหลินซงเหว่ยมาใช่ไหม？！”

“ใช่แน่ ๆ ! เซี่ยเมิ่งเหยา เธอมันเลว ทำให้ตระกูลเซี่ยของเราอับอาย! "

"พัวะ"

เซี่ยอวิ๋นเซิ้งลุกขึ้นยืนอย่างดุเดือดและตบเข้าที่ใบหน้าของเซี่ยเฮ้าจนล้มลงกับพื้น

"แกมันเดรัจฉาน! แกยังมีความละอายใจอยู่บ้างไหม!" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งโกรธจนตัวสั่น เขาคิดไม่ถึงว่าเซี่ยเฮ้าจะใจแคบขนาดนี้

"คุณปู่ ทำไมถึงได้ตบผม ปู่ลองไปถามนังน้องนั่นดูสิว่ามันเอาอะไรไปเจรจากับหลินซงเว่ย นอกจากร่างกายแล้ว เขายังมีต้นทุนอะไรบ้าง!" เซี่ยเฮ้าพูดอย่างไม่หยุด วันนี้โจมตีอย่างไม่หยุดหย่อนทำให้เขาสูญเสียสติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่สุดท้าย กระทั่งเซี่ยอวิ๋นเซิ้งต่างก็กล้าขัดแย้ง

หลังเซี่ยเฮ้าพูดจบ สมาชิกมากมายในตระกูลเซี่ยมองเซี่ยเมิ่เหยาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ใช่อ่ะ เซี่ยเมิ่งเหยาเอาอะไรไปเจรจากับหลินซงเหว่ย หลินซงเหว่ยปฏิเสธบริษัทมากมายแต่ทำไมถึงยอมร่วมมือกับเซี่ยเมิ่งเหยาล่ะ？

เมื่อเห็นสายตาแปลก ๆ ของทุกคนที่มองมา เซี่ยเมิ่งเหยาก็รู้สึกเสียใจ เธอรู้ว่าทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่รู้จริงๆว่าทำไมหลินซงเว่ยถึงได้ร่วมมือกับตระกูลเซี่ย

หรือว่าจะเป็น ... เฉินเฟิง? !

จู่ๆเซี่ยเหมิงเหยาก็นึกถึงข้อความวีแชทที่เฉินเฟิงส่งถึงตัวเองครึ่งชั่วโมงก่อน

เฉินเฟิงรู้จักหลินซงเว่ย!

เซี่ยเมิ่งเหยาเข้าใจโดยทันที แต่เธอก็รู้สึกแปลกประหลาดใจขึ้นมา เฉินเฟิงรู้จักกับหลินซงเว่ยได้อย่างไร?

ไม่มีเวลาให้เขาคิดเยอะ เซี่ยอวิ๋นเซิ้งที่ผิดหวังจากคนที่คาดหวังไว้ได้เตะเซี่ยเฮ้าล้มลงกับพื้นหลังจากนั้นเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาลากตัวเซี่ยเฮ้าออกไปออกไป

"ฉี่เชา คุณจะมอบทีมวิศวกรทั้งหมดในมือของเธอให้กับเมิ่งเหยาในวันพรุ่งนี้!"เซี่ยอวิ๋นเซิ้งมองและพูดกับเซี่ยฉี่เชาอย่างเย็นชา เซี่ยฉีเชา พยักหน้าอย่างรีบร้อนในขณะนี้ เซี่ยเมิ่งเหยา เป็นวีรบุรุษที่ยิ่ง

เซี่ยฉี่เชาเองรีบร้อนพยักหน้า เวลานี้เซี่ยเมิ่งเหยามีผลงานใหญ่ให้กับตระกูลเซี่ย ไม่ว่าเซี่ยเมิ่งเหยาต้องการดาวบนท้องฟ้า เซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็จะเด็ดลงมาให้กับเธอ

"อีกเรื่อง ฉันพูดก่อนหน้านี้แล้วว่า ไม่ว่าใครก็ตามที่สามารถช่วยครอบครัวของเราให้ได้ร่วมมือกับบริษัทติงเฟิงสำเร็จได้ ฉันจะตอบแทนเขาด้วยอสังหาริมทรัพย์ในเฉิงตง ตอนนี้เมิ่งเหยาทำงานนี้เสร็จแล้วและฉันจะให้อสังหาริมทรัพย์เฉิงตงชุดนั้นแก่เขาเพื่อเป็นรางวัล พวกเธอคงไม่มีความคิดเห็นอะไรใช่" เซี่ยอวิ๋นเซิ้งกวาดสายตามองไปที่ญาติหลายคนของตระกูล เซี่ยอวิ๋นเซิ้งพูดอย่างสง่าผ่าเผย

ญาติหลายคนส่ายหัวและมองไปที่เซี่ยเมิ่งเหยาด้วยความอิจฉา อสังหาริมทรัพย์ของเฉิงตงนั่นมีมูลค่ามากกว่า 30 ล้านหยวน เซี่ยเมิ่งเหยาแค่วิ่งไปแป๊บเดียว ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็หาเงินได้แล้ว

"ขอบคุณคุณปู่ " เซี่ยเมิ่งเหยายิ้มหวาน ถ้าขายอสังหาริมทรัพย์แล้วเขาสามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ขึ้นได้อีกและซื้อรถให้กับเฉินเฟิงได้อีกสองคัน

"สาวน้อย นี่คือสิ่งที่เธอสมควรที่จะได้รับ" ใบหน้าของเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเต็มไปด้วยความเมตตา เมื่อเทียบกับโครงการของ ภูเขายูฉวน แล้วชุดอสังหาริมทรัพย์นั่นก็ไม่ได้มากอะไรเลย ถ้าโครงการของภูเขายูฉวน ดำเนินไปด้วยดี ครอบครัวตระกูลเซี่ยสามารถทำกำไรได้อย่างน้อยห้าร้อยล้าน!

“ เพ้ง!”

ในสำนักงานรองผู้จัดการ นัยน์ตาของเซี่ยเฮ้าเป็นสีแดงเลือด เขาหยิบถ้วยน้ำชาบนโต๊ะแล้วทุ่มลงกับพื้นจนแตกกระจาย