บทที่ 20 ฝันกลางวัน
by หลู่เหล่ยพระพุทธเจ้า
17:20,Nov 19,2020
“พ่อ ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม " เซี่ยเฮ้าพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
เซี่ยฉี่เชาส่ายหน้าแกล้งทำเป็นสงบ "ลูกสงบเสงียบหน่อย ถึงแม้ว่าตอนนี้ตระกูลเซี่ยของเราจะไม่ได้ลดต่ำลง แต่ว่าเป็นเพราะเมื่อก่อนเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงในฉางโจว บริษัทติงเฟิงนี้ไม่กล้าไม่ให้หน้าครอบครัวตระกูลเซี่ยของพวกเรา เดี๋ยวเราเข้าไปข้างในแล้ว เราต้องมีท่าทางที่สง่าขึ้น เพื่อที่จะไม่ให้เขาดูถูกพวกเรา "
"ครับ พ่อไม่ต้องกังวล" เซี่ยเฮ้าพยักหน้าเหมือนลูกไก่แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานอย่างภาคภูมิใจ
ในห้องทำงานของหลินซงเว่ยนอนฟุบอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เห็นเซี่ยฉี่เชาและลูกชายเดินเขาเข้ามากระทั่งเปลือกตาก็ไม่ได้ยกขึ้น
เซี่ยเฮ้างุนงง นี่ทำไมไม่เหมือนอย่างที่เขาคิดไว้เลย หรือว่าหลินซ่งเว่ยไม่ควรจะลุกขึ้นและต้อนรับเพื่อทักทายพวกเขาหน่อยเหรอ?
หลินซงเว่ยไม่ได้พูดจาอะไรและในที่สุดเซี่ยฉี่เชาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ว่าในเมื่อมาถึงแล้วเขาจึงไม่สามารถกลับไปโดยไม่ทำอะไรได้
“หัวหน้าหลินสวัสดีครับ ผมคือเซี่ยฉี่เชา... "เซี่ยฉีเชาพูดอย่างตะกุกตะกัก
“อ้อ หลินซงเว่ยตอบรับอย่างแผ่วเบา
สีหน้าของเซี่ยฉี่เชาแข็งทื่อต่อท่าทีที่ไม่ใส่ใจของหลินซงเว่ยทำให้เขารับไม่ได้ แต่อยู่ภายใต้ชายคาเขาไม่ก้มหัวก็ไม่ได้ ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะมีท่าทางที่อ่อนลง
"หัวหน้าหลิน ผมมาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อมาพูดคุยเกี่ยวกับโครงการภูเขายูฉวนในนามของตระกูลเซี่ย หัวหน้าหลินคุณคิดว่า ... "
“ ตระกูลเซี่ยของคุณ มีความเชี่ยวชาญในการก่อสร้างบ้านพักหรือเปล่า?” หลินซงเว่ยถามอย่างเบา ๆ
เซี่ยฉี่เชามีสีหน้าที่ดีใจ เพียงแค่หลินซงเว่ยโต้ตอบมานั่นก็หมายถึงจะมีการพูดคุยกันต่อไป
"หัวหน้าหลิน ตระกูลเซี่ยของเรามีทีมวิศวกรมืออาชีพเก้าทีมรวมถึงอุปกรณ์ก่อสร้างขนาดใหญ่ที่หลากหลายและมีประสบการณ์มากมาย ... นอกจากนี้ตระกูลเซี่ยของเราเริ่มต้นจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ คนงานที่อยู่ภายใต้การดูแลของเรามีประสบการณ์ในการก่อสร้าง อสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงมากมายในเมืองฉางโจวต่างถูกสร้างโดยตระกูลเซี่ยของเรา ... "
เซี่ยฉี่เชาพูดอย่างคมคายเกือบจะเอาทีมวิศวกรของตระกูลเซี่ยพูดไปถึงไหน ๆ หลังจากพูดไปกว่าสิบนาที กระทั่งพูดจนคอแห้งถึงจะหยุดได้
หลังจากพูดจบแล้วเซี่ยฉี่เชามองไปที่หลินซงเว่ยอย่างมั่นใจและรู้สึกว่าหลินซงเว่ยถูกเขาพูดจนประทับใจแล้ว
แต่ภาพที่เขาเห็นกลับทำให้ดวงตาของเซี่ยฉี่เชาเบิกกว้างขึ้นทันที
คือไม่คิดว่าหลินซงเว่ยจะนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ไปแล้ว!
แถมยังนอนกรนอีก!
ดวงตาของเซี่ยฉี่เชาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาอย่างนี้เลยเหรอ?
เซี่ยเฮ้าที่อยู่ด้านข้างก็โกรธเช่นกัน เมื่อก่อนคนอื่นได้ยินว่าเขาเป็นลูกชายของตระกูลเซี่ย ต่างก็ยกยอเขาด้วยความเคารพ แต่วันนี้เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่พวกเขาพ่อลูกกลับถูกเพิกเฉย
"หัวหน้าหลิน!" น้ำเสียงของเซี่ยฉี่เชาเพิ่มความหนักขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธ แต่เขาก็ไม่ได้โง่เขาไม่สามารถคิดหาเรื่องกับหลินซงเว่ย เพราะเบี้องหลังของหลินซงเว่ยคือแต่ตระกูลเฉินและเสินหงชังสองตระกูลนี้ ตระกูลใดตระกูลหนึ่งก็สามารถผลักตระกูลเซี่ยลงบนพื้นได้
“อืม เป็นอะไรเหรอ?” หลินซงเว่ยเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหลแล้วมองสองคนนี้อย่างสงสัย
“เปล่า ... ไม่มีอะไร ผมได้พูดถึงความถนัดของตระกูลเซี่ยเสร็จแล้ว " เซี่ยฉี่เชาฝืนระงับความโกรธในใจของเขาและส่งแววตาให้กับเซี่ยเฮ้า
เซี่ยเฮ้ารับรู้อย่างเข้าใจแล้วจึงหยิบกล่องไม้ยาวออกมาจากด้านหลังวางไว้ตรงหน้าหลินซงเว่ยอย่างนบน้อบและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ได้ยินว่าท่านหัวหน้าหลินชอบดื่มชา ดังนั้นพ่อของผมจึงฝากให้คนไปซื้อชุดเครื่องลายครามสีฟ้าและสีขาวจากถนนโบราณในราชวงศ์หยวน ผมหวังว่าคุณจะชอบมัน
หลินซงเว่ยเหลือบมองไปที่เซี่ยเฮ้า จากนั้นก็เปิดกล่องไม้ออกดู ชุดน้ำชาใสสีฟ้าและสีขาวที่ตัดกัน
เครื่องชุดชาที่วางนิ่งอยู่ในกล่องเป็นชุดชาลายครามของราชวงศ์หยวนจริง ๆ ถึงแม้จะไม่ใช่เคลือบศิลาที่ดีที่สุดแต่ก็ถือว่าเป็นของที่ดี มูลค่าชุดหนึ่งก็คงเกินล้านแล้ว
เป็นชุดน้ำชาพอร์ซเลนสีฟ้าและสีขาวจากราชวงศ์หยวนแม้ว่าจะไม่ใช่เครื่องเคลือบศิลาดลที่ดีที่สุด แต่ก็ถือว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ดี
พ่อลูกชายของตระกูลเซี่ยนี้ใจปล้ำจริง ๆ หลินซงเว่ยคิดอย่างเล่น ๆ
“หัวหน้าหลินคุณว่า ... "เมื่อเห็นหลินซงเว่ยดูพอใจมาก หัวใจของเซี่ยฉี่เชาก็จุดประกายความหวังขึ้นมา
“คุณเซี่ย ผมรู้สึกว่าคุณพูดตกหล่นความพิเศษของตระกูลเซี่ยของคุณไป " หลินซงเว่ยพูดอย่างล้อเล่น
"อ่ะ?" เซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขามองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าตระกูลเซี่ยมีความถนัดพิเศษอื่น ๆ อีกเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้
"ขอให้หัวหน้าหลินพูดให้ชัดเจนด้วย" เซี่ยฉี่เชาพูดด้วยความเคารพ
""ฝัน!ฝัน!กลางวัน!" หลินซงเว่ยยิ้มอย่างล้อเล่นและโพล่งออกมาสามคำ" คนในตระกูลเซี่ยฝันกลางวันค่อนข้างดี"
อัปยศ!
อัปยศที่เปลือยเปล่า!
สีหน้าของเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาก็บิดเบี้ยวทันที
จนถึงเวลานี้พวกเขาถึงคิดได้ว่า ตั้งแต่แรกหลินซงเว่ยก็ไม่เคยคิดที่จะคุยดี ๆ กับพวกเขา!
หลินซงเว่ยต้องการดูถูกพวกเขาตั้งแต่เริ่มแรก!
หน้าอกของเซี่ยฉี่เชาเต้นแรงมากและถามด้วยความโกรธว่า: "หัวหน้าหลินครอบครัวเซี่ยของเราล่วงเกินคุณตรงไหน!"
เซี่ยฉี่เชาไม่ได้โง่ ในเวลานี้ถ้าเขายังมองจุดประสงค์ของหลินซงเว่ยไม่ออก เขาก็มีชีวิตอย่างไร้ค่าเดิมทีเขายังคิดว่าทำไมพวกบริษัทร้อยกว่าแห่งไม่มาเจอหลินซงเว่ยแต่กลับเป็นพวกเขาที่ได้เจอ
ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้เก่งอะไร แต่เป็นเพราะหลินซงเว่ยต้องการเจอพวกเขา!
“ ล่วงเกินผม ตระกูลเซี่ยของพวกคุณคู่ควรด้วยเหรอ!” หลินซงเว่ยฮึอย่างเย็นชาและหยิบกล่องไม้บนโต๊ะโยนใส่หน้าของเซี่ยฉี่เฉา
เซี่ยฉี่เชาร้องอย่างเจ็บปวดและกุมจมูกถอยหลังสองก้าว
สายฟ้าฟาดลงมา
ชุดน้ำชาลายครามสีฟ้าในกล่องก็ตกลงมาแตกกระจายบน
"เป็นไงเป็นกัน!"
เมื่อเห็นเซี่ยฉี่เชาถูกตี เซี่ยเฮ้าก็โมโหหน้าแดงบุกตรงไปที่หลินซงเว่ยเหมือนกับสิงโตที่บ้าคลั่งในทันที
หลินซงเว่ยหัวเราะเยาะและถีบเซี่ยเฮ้าล้มลงกับพื้น
"เข้ามาหน่อย!"
บอดี้การ์ดที่อยู่หน้าประตูได้ยินการเคลื่อนไหวจึงรีบวิ่งเข้าไป
หัวหน้าหลิน! "บอดี้การ์ดสองสามคนมองไปที่หลินซงเว่ย
"คนงี่เง่าสองคนนี้ต้องการโจมตีฉัน ให้รู้ว่าที่นี่เป็นถิ่นของใคร!"หลินซงเว่ยพูดอย่างยิ้มเยาะ หลังจากเมื่อคืนเฉินจงมอบหมายงานให้เขา เขาก็คิดว่าจะกระตุ้นให้เซี่ยฉีเชาและลูกชายของเขาโกรธและให้พวกเขาลงมือก่อนได้อย่างไร เซี่ยเฮ้าก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง
“ ครับหัวหน้าหลิน”
บอดี้การ์ดสองสามคนยิ้มอย่างน่ากลัวและกำหมัดล้อมรอบตรงกลางระหว่างเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขา
หลังจากมีเสียงกรีดร้องครู่หนึ่ง เซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้ก็นอนลงบนพื้นด้วยใบหน้าที่บวมช้ำคนที่ถูกตีมีแค่รับอารมณ์แต่ไม่ได้ระบายอารมณ์
"หามพวกเขาออกไปและบอกผู้ที่กำลังรอเจรจาเกี่ยวกับความร่วมมือที่ประตูบริษัท ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม หากต้องการร่วมมือกับบริษัทติงเฟิง ต้องตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเซี่ยก่อนมิฉะนั้นเรื่องความร่วมมือจะไม่มีการพูดคุยกัน!"
เซี่ยฉี่เชาและลูกชายที่นอนอยู่ที่พื้นได้ยินคำพูดนี้ ตามืดดำยังไม่ได้สูดลมหายใจก็เป็นลมลงไปแล้ว
บอดี้การ์ดสองสามคนอุ้มทั้งสองออกไปแล้วเหวี่ยงไปที่ประตูเหมือนหมาตาย
คนของบริษัทหลายคนมาหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ครึ่งชั่วโมงแรกตระกูลเซี่ยไม่ได้มีความภาคภูมิใจต่อสองพ่อลูกนี้ที่จะไปเจรจาความร่วมมือกับหลินซงเว่ยไม่ใช่เหรอ ทำไมในพริบตาเดียวเขาก็ถูกโยนออกมาอย่างนี้
ในเวลานั้นพวกเขายังอิจฉาเลย คิดว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นบริษัทแรกที่ร่วมมือกับติงเฟิง แต่ตอนนี้เห็นภาพที่น่าสังเวชของเซี่ยฉี่เชาทั้งสองคนแล้ว ทุกคนต่างหายใจอย่างตกใจ โชคดีที่ไม่ใช่ตัวเองที่เข้าไป
บอดี้การ์ดสองสามคนบอกต่อคำพูดของหลินซงเว่ยดัง ๆ
หลังจากฟังแล้วฝูงชนก็ระเบิดขึ้น
“ พ่อและลูกตระกูลเซี่ยดุร้ายขนาดนี้เหรอ?คิดไม่ถึงว่าจะกล้าโจมตีหัวหน้าหลินของบริษัทติงเฟิง”
“ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำจริง ๆ ทำไมเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเจ้าเลห์ถึงส่งไอ้โง่สองตัวมาได้อย่างไร
“ ตระกูลเซี่ยจบเฮ่แล้ว หัวหน้าหลินพูดอย่างนี้แล้ว หลังจากนี้คงจะไม่มีใครกล้าร่วมมือกับตระกูลเซี่ยอีกแล้ว”
เซี่ยฉี่เชาส่ายหน้าแกล้งทำเป็นสงบ "ลูกสงบเสงียบหน่อย ถึงแม้ว่าตอนนี้ตระกูลเซี่ยของเราจะไม่ได้ลดต่ำลง แต่ว่าเป็นเพราะเมื่อก่อนเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงในฉางโจว บริษัทติงเฟิงนี้ไม่กล้าไม่ให้หน้าครอบครัวตระกูลเซี่ยของพวกเรา เดี๋ยวเราเข้าไปข้างในแล้ว เราต้องมีท่าทางที่สง่าขึ้น เพื่อที่จะไม่ให้เขาดูถูกพวกเรา "
"ครับ พ่อไม่ต้องกังวล" เซี่ยเฮ้าพยักหน้าเหมือนลูกไก่แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานอย่างภาคภูมิใจ
ในห้องทำงานของหลินซงเว่ยนอนฟุบอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เห็นเซี่ยฉี่เชาและลูกชายเดินเขาเข้ามากระทั่งเปลือกตาก็ไม่ได้ยกขึ้น
เซี่ยเฮ้างุนงง นี่ทำไมไม่เหมือนอย่างที่เขาคิดไว้เลย หรือว่าหลินซ่งเว่ยไม่ควรจะลุกขึ้นและต้อนรับเพื่อทักทายพวกเขาหน่อยเหรอ?
หลินซงเว่ยไม่ได้พูดจาอะไรและในที่สุดเซี่ยฉี่เชาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ว่าในเมื่อมาถึงแล้วเขาจึงไม่สามารถกลับไปโดยไม่ทำอะไรได้
“หัวหน้าหลินสวัสดีครับ ผมคือเซี่ยฉี่เชา... "เซี่ยฉีเชาพูดอย่างตะกุกตะกัก
“อ้อ หลินซงเว่ยตอบรับอย่างแผ่วเบา
สีหน้าของเซี่ยฉี่เชาแข็งทื่อต่อท่าทีที่ไม่ใส่ใจของหลินซงเว่ยทำให้เขารับไม่ได้ แต่อยู่ภายใต้ชายคาเขาไม่ก้มหัวก็ไม่ได้ ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะมีท่าทางที่อ่อนลง
"หัวหน้าหลิน ผมมาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อมาพูดคุยเกี่ยวกับโครงการภูเขายูฉวนในนามของตระกูลเซี่ย หัวหน้าหลินคุณคิดว่า ... "
“ ตระกูลเซี่ยของคุณ มีความเชี่ยวชาญในการก่อสร้างบ้านพักหรือเปล่า?” หลินซงเว่ยถามอย่างเบา ๆ
เซี่ยฉี่เชามีสีหน้าที่ดีใจ เพียงแค่หลินซงเว่ยโต้ตอบมานั่นก็หมายถึงจะมีการพูดคุยกันต่อไป
"หัวหน้าหลิน ตระกูลเซี่ยของเรามีทีมวิศวกรมืออาชีพเก้าทีมรวมถึงอุปกรณ์ก่อสร้างขนาดใหญ่ที่หลากหลายและมีประสบการณ์มากมาย ... นอกจากนี้ตระกูลเซี่ยของเราเริ่มต้นจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ คนงานที่อยู่ภายใต้การดูแลของเรามีประสบการณ์ในการก่อสร้าง อสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงมากมายในเมืองฉางโจวต่างถูกสร้างโดยตระกูลเซี่ยของเรา ... "
เซี่ยฉี่เชาพูดอย่างคมคายเกือบจะเอาทีมวิศวกรของตระกูลเซี่ยพูดไปถึงไหน ๆ หลังจากพูดไปกว่าสิบนาที กระทั่งพูดจนคอแห้งถึงจะหยุดได้
หลังจากพูดจบแล้วเซี่ยฉี่เชามองไปที่หลินซงเว่ยอย่างมั่นใจและรู้สึกว่าหลินซงเว่ยถูกเขาพูดจนประทับใจแล้ว
แต่ภาพที่เขาเห็นกลับทำให้ดวงตาของเซี่ยฉี่เชาเบิกกว้างขึ้นทันที
คือไม่คิดว่าหลินซงเว่ยจะนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ไปแล้ว!
แถมยังนอนกรนอีก!
ดวงตาของเซี่ยฉี่เชาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาอย่างนี้เลยเหรอ?
เซี่ยเฮ้าที่อยู่ด้านข้างก็โกรธเช่นกัน เมื่อก่อนคนอื่นได้ยินว่าเขาเป็นลูกชายของตระกูลเซี่ย ต่างก็ยกยอเขาด้วยความเคารพ แต่วันนี้เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่พวกเขาพ่อลูกกลับถูกเพิกเฉย
"หัวหน้าหลิน!" น้ำเสียงของเซี่ยฉี่เชาเพิ่มความหนักขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธ แต่เขาก็ไม่ได้โง่เขาไม่สามารถคิดหาเรื่องกับหลินซงเว่ย เพราะเบี้องหลังของหลินซงเว่ยคือแต่ตระกูลเฉินและเสินหงชังสองตระกูลนี้ ตระกูลใดตระกูลหนึ่งก็สามารถผลักตระกูลเซี่ยลงบนพื้นได้
“อืม เป็นอะไรเหรอ?” หลินซงเว่ยเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหลแล้วมองสองคนนี้อย่างสงสัย
“เปล่า ... ไม่มีอะไร ผมได้พูดถึงความถนัดของตระกูลเซี่ยเสร็จแล้ว " เซี่ยฉี่เชาฝืนระงับความโกรธในใจของเขาและส่งแววตาให้กับเซี่ยเฮ้า
เซี่ยเฮ้ารับรู้อย่างเข้าใจแล้วจึงหยิบกล่องไม้ยาวออกมาจากด้านหลังวางไว้ตรงหน้าหลินซงเว่ยอย่างนบน้อบและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ได้ยินว่าท่านหัวหน้าหลินชอบดื่มชา ดังนั้นพ่อของผมจึงฝากให้คนไปซื้อชุดเครื่องลายครามสีฟ้าและสีขาวจากถนนโบราณในราชวงศ์หยวน ผมหวังว่าคุณจะชอบมัน
หลินซงเว่ยเหลือบมองไปที่เซี่ยเฮ้า จากนั้นก็เปิดกล่องไม้ออกดู ชุดน้ำชาใสสีฟ้าและสีขาวที่ตัดกัน
เครื่องชุดชาที่วางนิ่งอยู่ในกล่องเป็นชุดชาลายครามของราชวงศ์หยวนจริง ๆ ถึงแม้จะไม่ใช่เคลือบศิลาที่ดีที่สุดแต่ก็ถือว่าเป็นของที่ดี มูลค่าชุดหนึ่งก็คงเกินล้านแล้ว
เป็นชุดน้ำชาพอร์ซเลนสีฟ้าและสีขาวจากราชวงศ์หยวนแม้ว่าจะไม่ใช่เครื่องเคลือบศิลาดลที่ดีที่สุด แต่ก็ถือว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ดี
พ่อลูกชายของตระกูลเซี่ยนี้ใจปล้ำจริง ๆ หลินซงเว่ยคิดอย่างเล่น ๆ
“หัวหน้าหลินคุณว่า ... "เมื่อเห็นหลินซงเว่ยดูพอใจมาก หัวใจของเซี่ยฉี่เชาก็จุดประกายความหวังขึ้นมา
“คุณเซี่ย ผมรู้สึกว่าคุณพูดตกหล่นความพิเศษของตระกูลเซี่ยของคุณไป " หลินซงเว่ยพูดอย่างล้อเล่น
"อ่ะ?" เซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขามองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าตระกูลเซี่ยมีความถนัดพิเศษอื่น ๆ อีกเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้
"ขอให้หัวหน้าหลินพูดให้ชัดเจนด้วย" เซี่ยฉี่เชาพูดด้วยความเคารพ
""ฝัน!ฝัน!กลางวัน!" หลินซงเว่ยยิ้มอย่างล้อเล่นและโพล่งออกมาสามคำ" คนในตระกูลเซี่ยฝันกลางวันค่อนข้างดี"
อัปยศ!
อัปยศที่เปลือยเปล่า!
สีหน้าของเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขาก็บิดเบี้ยวทันที
จนถึงเวลานี้พวกเขาถึงคิดได้ว่า ตั้งแต่แรกหลินซงเว่ยก็ไม่เคยคิดที่จะคุยดี ๆ กับพวกเขา!
หลินซงเว่ยต้องการดูถูกพวกเขาตั้งแต่เริ่มแรก!
หน้าอกของเซี่ยฉี่เชาเต้นแรงมากและถามด้วยความโกรธว่า: "หัวหน้าหลินครอบครัวเซี่ยของเราล่วงเกินคุณตรงไหน!"
เซี่ยฉี่เชาไม่ได้โง่ ในเวลานี้ถ้าเขายังมองจุดประสงค์ของหลินซงเว่ยไม่ออก เขาก็มีชีวิตอย่างไร้ค่าเดิมทีเขายังคิดว่าทำไมพวกบริษัทร้อยกว่าแห่งไม่มาเจอหลินซงเว่ยแต่กลับเป็นพวกเขาที่ได้เจอ
ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้เก่งอะไร แต่เป็นเพราะหลินซงเว่ยต้องการเจอพวกเขา!
“ ล่วงเกินผม ตระกูลเซี่ยของพวกคุณคู่ควรด้วยเหรอ!” หลินซงเว่ยฮึอย่างเย็นชาและหยิบกล่องไม้บนโต๊ะโยนใส่หน้าของเซี่ยฉี่เฉา
เซี่ยฉี่เชาร้องอย่างเจ็บปวดและกุมจมูกถอยหลังสองก้าว
สายฟ้าฟาดลงมา
ชุดน้ำชาลายครามสีฟ้าในกล่องก็ตกลงมาแตกกระจายบน
"เป็นไงเป็นกัน!"
เมื่อเห็นเซี่ยฉี่เชาถูกตี เซี่ยเฮ้าก็โมโหหน้าแดงบุกตรงไปที่หลินซงเว่ยเหมือนกับสิงโตที่บ้าคลั่งในทันที
หลินซงเว่ยหัวเราะเยาะและถีบเซี่ยเฮ้าล้มลงกับพื้น
"เข้ามาหน่อย!"
บอดี้การ์ดที่อยู่หน้าประตูได้ยินการเคลื่อนไหวจึงรีบวิ่งเข้าไป
หัวหน้าหลิน! "บอดี้การ์ดสองสามคนมองไปที่หลินซงเว่ย
"คนงี่เง่าสองคนนี้ต้องการโจมตีฉัน ให้รู้ว่าที่นี่เป็นถิ่นของใคร!"หลินซงเว่ยพูดอย่างยิ้มเยาะ หลังจากเมื่อคืนเฉินจงมอบหมายงานให้เขา เขาก็คิดว่าจะกระตุ้นให้เซี่ยฉีเชาและลูกชายของเขาโกรธและให้พวกเขาลงมือก่อนได้อย่างไร เซี่ยเฮ้าก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง
“ ครับหัวหน้าหลิน”
บอดี้การ์ดสองสามคนยิ้มอย่างน่ากลัวและกำหมัดล้อมรอบตรงกลางระหว่างเซี่ยฉี่เชาและลูกชายของเขา
หลังจากมีเสียงกรีดร้องครู่หนึ่ง เซี่ยฉี่เชาและเซี่ยเฮ้ก็นอนลงบนพื้นด้วยใบหน้าที่บวมช้ำคนที่ถูกตีมีแค่รับอารมณ์แต่ไม่ได้ระบายอารมณ์
"หามพวกเขาออกไปและบอกผู้ที่กำลังรอเจรจาเกี่ยวกับความร่วมมือที่ประตูบริษัท ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม หากต้องการร่วมมือกับบริษัทติงเฟิง ต้องตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเซี่ยก่อนมิฉะนั้นเรื่องความร่วมมือจะไม่มีการพูดคุยกัน!"
เซี่ยฉี่เชาและลูกชายที่นอนอยู่ที่พื้นได้ยินคำพูดนี้ ตามืดดำยังไม่ได้สูดลมหายใจก็เป็นลมลงไปแล้ว
บอดี้การ์ดสองสามคนอุ้มทั้งสองออกไปแล้วเหวี่ยงไปที่ประตูเหมือนหมาตาย
คนของบริษัทหลายคนมาหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ครึ่งชั่วโมงแรกตระกูลเซี่ยไม่ได้มีความภาคภูมิใจต่อสองพ่อลูกนี้ที่จะไปเจรจาความร่วมมือกับหลินซงเว่ยไม่ใช่เหรอ ทำไมในพริบตาเดียวเขาก็ถูกโยนออกมาอย่างนี้
ในเวลานั้นพวกเขายังอิจฉาเลย คิดว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นบริษัทแรกที่ร่วมมือกับติงเฟิง แต่ตอนนี้เห็นภาพที่น่าสังเวชของเซี่ยฉี่เชาทั้งสองคนแล้ว ทุกคนต่างหายใจอย่างตกใจ โชคดีที่ไม่ใช่ตัวเองที่เข้าไป
บอดี้การ์ดสองสามคนบอกต่อคำพูดของหลินซงเว่ยดัง ๆ
หลังจากฟังแล้วฝูงชนก็ระเบิดขึ้น
“ พ่อและลูกตระกูลเซี่ยดุร้ายขนาดนี้เหรอ?คิดไม่ถึงว่าจะกล้าโจมตีหัวหน้าหลินของบริษัทติงเฟิง”
“ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำจริง ๆ ทำไมเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเจ้าเลห์ถึงส่งไอ้โง่สองตัวมาได้อย่างไร
“ ตระกูลเซี่ยจบเฮ่แล้ว หัวหน้าหลินพูดอย่างนี้แล้ว หลังจากนี้คงจะไม่มีใครกล้าร่วมมือกับตระกูลเซี่ยอีกแล้ว”
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved