บทที่ 16 ซ่อมหลอดไฟ
by หลู่เหล่ยพระพุทธเจ้า
17:21,Nov 19,2020
หลังจากเปิดประตูพบว่าเซี่ยเมิ่งเหยายืนอยู่ข้างนอก เธอสวมชุดนอนผ้าทูเล่สีดำ หุ่นด้านหน้าและหลังที่สวยงามถูกแสดงให้เห็นถึงเคล้าโครงที่สมบูรณ์แบบโดยเฉพาะหน้าอกที่อวบอิ่มคู่นั้น ยิ่งเป็นกว่านั้นเป็นชุดที่โชว์แวกอก
บางทีอาจเป็นเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ในเวลานี้ใบหน้าสวย ๆ ของ เซี่ยเมิ่งเหยาที่ปราศจากแป้งและสีเริ่มแดงเล็กน้อยและเหมือนกับลูกพีชที่สุกก็ไม่ปานจนทำให้อดใจไม่ไหวที่จะกัด
“ มีอะไรเหรอ” เฉินเฟิงถามอย่างสงสัย ปกติเซี่ยเมิ่งเหยาถ้าไม่มีธุระอะไรจะไม่มาเขาในตอนกลางคืน ทำไมวันนี้ดูแปลกอย่างนี้
"ฉัน ... หลอดไฟในห้องนอนของฉันเสีย" เซี่ยเมิ่งเหยาพยายามทำให้ท่าทางของเธอเองดูเป็นปกติ แต่ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้กลับทำได้ยาก
“ หลอดไฟเสียเหรอ” เฉินเฟิงเลิกคิ้ว
"ใช่" ใบหน้าของเซี่ยเมิ่งเหยาแดงขึ้น เสียงของเธองู่งี่เหมือนยุง นิ้วมือเกี่ยวกันอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร รอเดี๋ยวผมไปซ่อมให้คุณ" เฉินเฟิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาคิดว่าเซี่ยเมิ่งเหยามาหาเขาตอนดึกเพราะว่าเรื่องอะไรซะอีก ที่แท้ก็หลอดไฟเสีย
เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงพูดว่าจะไปห้องนอนของเธอ ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาก็เขินอายขึ้นมา
"ซ่อมหลอดไฟยุ่งยากไหม ไม่งั้นคืนนี้ฉันนอนห้องของคุณแล้วกัน" เซี่ยเมิ่งเหยาพูดออกมา หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็คิดได้ว่าตัวเองรุกมากเกินไปเล็กน้อย จนทำให้เธอหน้าแดงทันที
เฉินเฟิงตกตะลึงและรีบส่ายหัวพร้อมพูดว่า "ไม่ยุ่งยากเลยซักนิดผมซ่อมหลอดไฟเก่งมาก ตอนที่ผมอยู่โรงเรียนผมมักจะซ่อมหลอดไฟให้กับคนอื่น ๆ คุณรอเดี๋ยว ผมซ่อมให้คุณเสร็จภายในสามนาที”
“ ไม่ต้องหรอก! จู่ ๆ ฉันไม่อยากซ่อมแล้ว!” เซี่ยเมิ่งเหยากัดฟันและพูดอย่างเย็นชา หลังจากพูดจบเธอก็กระแทกและปิดประตูดังปัง
"โอ๊ย ... " เฉินเฟิงงงกับผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป เธอบอกว่าจะซ่อมหลอดไฟไม่ใช่เหรอ จะซ่อมจะซ่อมแล้วก็เดินออกไปซะงั้น
คืนนี้เฉินเฟิงหลับสนิทมาก
เซี่ยเมิ่งเหยากลับนอนไม่หลับทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้นเธอออกมาจากห้องนอนพร้อมกับรอยคล้ำขนาดใหญ่สองจุดใต้ตา หลังจากเห็นเฉินเฟิงเธอทำสีหน้าไม่ได้กับเฉินเฟิง
นี่ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกแปลกประหลาดใจ เมื่อคืนนี้ก็ยังดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ?
หลังจากที่เฉินเฟิงทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว เขาก็ไปโรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมเซี่ยเว่ยกั๋ว ถึงยังไงเซี่ยเว่ยกั๋วได้รับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็เพราะเขาเป็นต้นเหตุ ดังนั้นเฉินเฟิงจึงรู้สึกผิดมาก
หลังจากการผ่าตัดเซี่ยเหว่ยกั๋วตื่นขึ้นจากอาการโคม่า แต่ว่าสติของเขายังคงเลือนลางเล็กน้อยและเฉินเฟิงก็ไม่กล้าคุยกับเซี่ยเหว่ยกั๋วมากเกินไป
หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลเฉินเฟิงก็มีกระดาษโน๊ตอยู่ในมือของเขามากมาย
“ นายน้อย ช่วงนี้มีกลุ่มคนสองกลุ่มคอยจับตามองคุณอยู่ตลอด”
"หนึ่งในนั้นคือคนของเสินหงชัง พวกเขากำลังตรวจสอบภูมิหลังของคุณอยู่"
“ อีกกลุ่มคือคนของเฉินเจิ้นหนานเหมือนกับบอดี้การ์ดรับใช้ที่มาคอยสอดส่องนายน้อย พวกเขามีอำนาจพลังอันมหาศาล ข้าน้อยไม่กล้าสอดแนมอย่างละเอียด”
"ผมหวังว่านายน้อยจะระวังให้มากขึ้น!"
หลังจากอ่านจบเฉินเฟิงก็ฉีกทำลายกระดาษโน๊ตอย่างเงียบ ๆ
คนของเสินหงชังอยู่ในความคาดเดาของเฉินเฟิง หลังจากติดต่อเสินหงชังในวันนั้น เฉินเฟิงก็พบว่าเขาคนนี้เป็นคนที่ทำอะไรละเอียดรอบคอบ เสินหงชังจะตรวจสอบเขาอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่เสินหงชังไม่รู้ก็คือ ตระกูลเฉินจะไม่ยอมปล่อยให้เขาตรวจเจออะไร
ในทางตรงกันข้ามบอดี้การ์ที่ส่งมาจากเฉินเจิ้นหนานทำให้เฉินเฟิงรู้สึกหนักใจเล็กน้อย ชื่อของบอดี้การ์ผีมีชื่อเสียงมาก และตัวเขาเองก็เคยได้ยินมา นี่เป็นหนึ่งในพลังที่เฉินเจิ้นหนานมีอยู่ซึ่งทำให้เขากลัวมากที่สุด
ดูเหมือนว่าตัวเองหลบอยู่ในครอบครัวตระกูลเซี่ยมาสามปี กลับไม่ได้ทำให้ความสงสัยของเฉินเจิ้นหนานลดลง เฉินเจิ้นหนานจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ยากที่จะรับมือจริงๆ! เฉินเฟิงแอบด่าอย่างลับๆในใจ
แม้ว่าเขาจะสะสมไพ่พลเป็นจำนวนมากไว้ในมือ แต่เขาก็รู้ชัดเจนว่าต่อหน้าเฉินเจิ้นหนานไพ่พลเหล่านั้นของเขาเดิมทีก็ไม่มีอะไร
เมื่อถึงเวลาก็ต้องมีทางออก ทำได้แค่ทำไปวางแผนไป เฉินเฟิงคิดพลางถอนหายใจ
หลังจากกลับบ้าน เฉินเฟิงก็ส่งเซี่ยเมิ่งเหยาไปที่บริษัทอย่างเช่นเคย เขาขอให้เฉินจงนำKoenigseggไปไว้ที่บ้านพักในภูเขายูฉวนและซื้อรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าอีกคัน
“เป็นอะไรไป คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ” เฉินเฟิงถามเมื่อเห็นใบหน้าของเซี่ยเมิ่งเหยาบึ้งตึง
เซี่ยเมิ่งเย่ามองเฉินเฟิงตาขาวและพูดว่า "ใครโกรธคุณล่ะ คิดไปเองต่างหาก”
"โอเค ๆ ผมคิดไปเอง" เฉินเฟิงฝืนยิ้ม คิดหลายตลบคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าตัวเขาเองทำผิดตรงไหน เพียงเข้าใจได้แค่ว่าอันนั้นของเซี่ยเมิ่งเหยามา ถึงทำอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด
หลังจากส่งเซี่ยเมิ่งเหยาไปที่บริษัทแล้ว เฉินเฟิงกำลังจะเดินออกไป แต่กลับได้ยินเสียงล้อเล่นว่่า
"โอ๊ย เฉินเฟิงทำไมคุณไม่ใช้รถสปอร์ตของคุณไปส่งเมิ่งเหยาไปทำงานล่ะวันนี้？ คุณไม่มีเงินจ่ายค่ารถเหรอ？" เซี่ยจื่อหลานเดินแกว่งสะโพกมา เมื่อวานจ้าวซื่อหวายังพูดว่า รถของเฉินเฟิงไม่ได้เช่า ผลคือวันนี้เฉินเฟิงก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเขามาอีกแล้ว
เฉินเฟิงเหลือกตาขาว เขาขี้เกียจที่จะสนใจเซี่ยจื่อหลาผู้นหญิงที่โง่และอวดฉลาด
“ หน้าไม่เจ็บแล้วเหรอ？”เซี่ยเมิ่งเหยาเหลือบมองไปที่เซี่ยจื่อหลานอย่างว่างเปล่า
ประโยคเดียวทำให้ใบหน้าของเซี่ยจื่อหลานเปลี่ยนไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำพูดของเซี่ยเมิ่งเย่า ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดและทำให้เธอนึกถึงเซี่ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิงเมื่อวานนี้
เรื่องที่ตบหน้าของเธอต่อหน้าทุกคน แต่ว่าไม่นานเซี่ยจื่อหลานก็ปรับตัวให้เป็นปกติอีกทั้งมันกัดฟันพูดว่า "เซี่ยเมิ่งเหยา เธอยังทำเป็นจริงใจอะไรที่นี่ เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่า ตัวเองถูกไล่ออกจากโครงการภูเขายูฉวนแล้วล่ะ”
ถีบออกจากโครงการภูเขายูฉวน？
เซี่ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย คำพูดของเซี่ยจื่อหลานหมายความว่าอย่างไร โครงการภูเขายูฉวน เป็นตัวเองที่เจรจาตกลงได้เมื่อวานไม่ใช่เหรอ
เฉินเฟิงทำตาหรี่ เป็นจริงอย่างที่เขาคาดคิดไว้จริง
เซี่ยอวิ๋นเซิ้ง ยังคงแก้สันดานเดิมไม่ได้!
" ฮึ คนโง่ที่อวดฉลาด!" เซี่ยจื่อหลายตะคอกอย่างเย็นชา
"เธอหมายความว่ายังไง？คุณปู่ล่ะ ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาเย็นชาและมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีปรากฏขึ้นในใจของเธอ และเขาต้องการจะไปหาเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเพื่อถามให้ชัดเจน
"คุณปู่ ไปที่จินโจวเพื่อฉลองวันเกิด" ในเวลานี้เสียงแผ่วเบาของเซี่ยเฮ้าดังขึ้นจากด้านหลัง
“ นอกจากนี้ก่อนที่คุณปู่จะออกไปได้มอบโครงการภูเขายูฉวนให้ฉันรับผิดชอบแล้ว เซี่ยเมิ่งเหยา เธอกลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้ว” ริมฝีปากของเซี่ยเฮ้าเพยิอขึ้นอย่างภาคภูมิใจ เป็นอย่างที่เซี่ยฉี่เชา คิดไว้ เมื่อวานเขาเพียงแค่ยอมรับผิดกับเซี่ยอวิ๋นเซิ้งอย่างจริงใจ เซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็มอบโครงการภูเขายูฉวนให้เขาอย่างง่ายดาย
"มีสิทธิอะไร？! ฉันเป็นคนเจรจาโครงการภูเขายูฉวน ปู่มีสิทธิอะไรถึงมอบให้เธอ "
เมื่อได้ยินเช่นนี้เซี่ยเมิ่งเหยาก็โกรธมาก โครงการที่เธอเจรจามาได้วานนี้ ผลคือในพริบตาเดียวเธอก็ถูกไล่ออกจากโครงการ อีกทั้งยังให้ศัตรูของเขารับทำโครงการนี้
"สิทธิอะไรนะเหรอ" เซี่ยเฮ้ายิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า " ก็เพราะฉันเป็นหลานชายคนเดียวของคุณปู่ไง ผู้เป็นนายของตระกูลเซี่ยในอนาคต！ เซี่ยเมิ่งเหยาเหตุผลนี้เธอคงพอใจนะ!"
น้ำเสียงของเซี่ยเฮ้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"เธอ ... " เซี่ยเมิ่งเหยากัดฟันของเธอและโกรธจนพูดไม่ออก เธอเข้าใจดีว่าไม่ว่าเธอจะเก่งแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถได้รับความโปรดปรานจากเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง ในสายตาของเซี่ยอวิ๋นเซิ้งมีเพียงเซี่ยเฮ้าเท่านั้น!
บางทีอาจเป็นเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ในเวลานี้ใบหน้าสวย ๆ ของ เซี่ยเมิ่งเหยาที่ปราศจากแป้งและสีเริ่มแดงเล็กน้อยและเหมือนกับลูกพีชที่สุกก็ไม่ปานจนทำให้อดใจไม่ไหวที่จะกัด
“ มีอะไรเหรอ” เฉินเฟิงถามอย่างสงสัย ปกติเซี่ยเมิ่งเหยาถ้าไม่มีธุระอะไรจะไม่มาเขาในตอนกลางคืน ทำไมวันนี้ดูแปลกอย่างนี้
"ฉัน ... หลอดไฟในห้องนอนของฉันเสีย" เซี่ยเมิ่งเหยาพยายามทำให้ท่าทางของเธอเองดูเป็นปกติ แต่ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้กลับทำได้ยาก
“ หลอดไฟเสียเหรอ” เฉินเฟิงเลิกคิ้ว
"ใช่" ใบหน้าของเซี่ยเมิ่งเหยาแดงขึ้น เสียงของเธองู่งี่เหมือนยุง นิ้วมือเกี่ยวกันอย่างไม่เป็นธรรมชาติ
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร รอเดี๋ยวผมไปซ่อมให้คุณ" เฉินเฟิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาคิดว่าเซี่ยเมิ่งเหยามาหาเขาตอนดึกเพราะว่าเรื่องอะไรซะอีก ที่แท้ก็หลอดไฟเสีย
เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงพูดว่าจะไปห้องนอนของเธอ ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาก็เขินอายขึ้นมา
"ซ่อมหลอดไฟยุ่งยากไหม ไม่งั้นคืนนี้ฉันนอนห้องของคุณแล้วกัน" เซี่ยเมิ่งเหยาพูดออกมา หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็คิดได้ว่าตัวเองรุกมากเกินไปเล็กน้อย จนทำให้เธอหน้าแดงทันที
เฉินเฟิงตกตะลึงและรีบส่ายหัวพร้อมพูดว่า "ไม่ยุ่งยากเลยซักนิดผมซ่อมหลอดไฟเก่งมาก ตอนที่ผมอยู่โรงเรียนผมมักจะซ่อมหลอดไฟให้กับคนอื่น ๆ คุณรอเดี๋ยว ผมซ่อมให้คุณเสร็จภายในสามนาที”
“ ไม่ต้องหรอก! จู่ ๆ ฉันไม่อยากซ่อมแล้ว!” เซี่ยเมิ่งเหยากัดฟันและพูดอย่างเย็นชา หลังจากพูดจบเธอก็กระแทกและปิดประตูดังปัง
"โอ๊ย ... " เฉินเฟิงงงกับผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป เธอบอกว่าจะซ่อมหลอดไฟไม่ใช่เหรอ จะซ่อมจะซ่อมแล้วก็เดินออกไปซะงั้น
คืนนี้เฉินเฟิงหลับสนิทมาก
เซี่ยเมิ่งเหยากลับนอนไม่หลับทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้นเธอออกมาจากห้องนอนพร้อมกับรอยคล้ำขนาดใหญ่สองจุดใต้ตา หลังจากเห็นเฉินเฟิงเธอทำสีหน้าไม่ได้กับเฉินเฟิง
นี่ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกแปลกประหลาดใจ เมื่อคืนนี้ก็ยังดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ?
หลังจากที่เฉินเฟิงทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว เขาก็ไปโรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมเซี่ยเว่ยกั๋ว ถึงยังไงเซี่ยเว่ยกั๋วได้รับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็เพราะเขาเป็นต้นเหตุ ดังนั้นเฉินเฟิงจึงรู้สึกผิดมาก
หลังจากการผ่าตัดเซี่ยเหว่ยกั๋วตื่นขึ้นจากอาการโคม่า แต่ว่าสติของเขายังคงเลือนลางเล็กน้อยและเฉินเฟิงก็ไม่กล้าคุยกับเซี่ยเหว่ยกั๋วมากเกินไป
หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลเฉินเฟิงก็มีกระดาษโน๊ตอยู่ในมือของเขามากมาย
“ นายน้อย ช่วงนี้มีกลุ่มคนสองกลุ่มคอยจับตามองคุณอยู่ตลอด”
"หนึ่งในนั้นคือคนของเสินหงชัง พวกเขากำลังตรวจสอบภูมิหลังของคุณอยู่"
“ อีกกลุ่มคือคนของเฉินเจิ้นหนานเหมือนกับบอดี้การ์ดรับใช้ที่มาคอยสอดส่องนายน้อย พวกเขามีอำนาจพลังอันมหาศาล ข้าน้อยไม่กล้าสอดแนมอย่างละเอียด”
"ผมหวังว่านายน้อยจะระวังให้มากขึ้น!"
หลังจากอ่านจบเฉินเฟิงก็ฉีกทำลายกระดาษโน๊ตอย่างเงียบ ๆ
คนของเสินหงชังอยู่ในความคาดเดาของเฉินเฟิง หลังจากติดต่อเสินหงชังในวันนั้น เฉินเฟิงก็พบว่าเขาคนนี้เป็นคนที่ทำอะไรละเอียดรอบคอบ เสินหงชังจะตรวจสอบเขาอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่เสินหงชังไม่รู้ก็คือ ตระกูลเฉินจะไม่ยอมปล่อยให้เขาตรวจเจออะไร
ในทางตรงกันข้ามบอดี้การ์ที่ส่งมาจากเฉินเจิ้นหนานทำให้เฉินเฟิงรู้สึกหนักใจเล็กน้อย ชื่อของบอดี้การ์ผีมีชื่อเสียงมาก และตัวเขาเองก็เคยได้ยินมา นี่เป็นหนึ่งในพลังที่เฉินเจิ้นหนานมีอยู่ซึ่งทำให้เขากลัวมากที่สุด
ดูเหมือนว่าตัวเองหลบอยู่ในครอบครัวตระกูลเซี่ยมาสามปี กลับไม่ได้ทำให้ความสงสัยของเฉินเจิ้นหนานลดลง เฉินเจิ้นหนานจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ยากที่จะรับมือจริงๆ! เฉินเฟิงแอบด่าอย่างลับๆในใจ
แม้ว่าเขาจะสะสมไพ่พลเป็นจำนวนมากไว้ในมือ แต่เขาก็รู้ชัดเจนว่าต่อหน้าเฉินเจิ้นหนานไพ่พลเหล่านั้นของเขาเดิมทีก็ไม่มีอะไร
เมื่อถึงเวลาก็ต้องมีทางออก ทำได้แค่ทำไปวางแผนไป เฉินเฟิงคิดพลางถอนหายใจ
หลังจากกลับบ้าน เฉินเฟิงก็ส่งเซี่ยเมิ่งเหยาไปที่บริษัทอย่างเช่นเคย เขาขอให้เฉินจงนำKoenigseggไปไว้ที่บ้านพักในภูเขายูฉวนและซื้อรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าอีกคัน
“เป็นอะไรไป คุณยังโกรธผมอยู่เหรอ” เฉินเฟิงถามเมื่อเห็นใบหน้าของเซี่ยเมิ่งเหยาบึ้งตึง
เซี่ยเมิ่งเย่ามองเฉินเฟิงตาขาวและพูดว่า "ใครโกรธคุณล่ะ คิดไปเองต่างหาก”
"โอเค ๆ ผมคิดไปเอง" เฉินเฟิงฝืนยิ้ม คิดหลายตลบคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าตัวเขาเองทำผิดตรงไหน เพียงเข้าใจได้แค่ว่าอันนั้นของเซี่ยเมิ่งเหยามา ถึงทำอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด
หลังจากส่งเซี่ยเมิ่งเหยาไปที่บริษัทแล้ว เฉินเฟิงกำลังจะเดินออกไป แต่กลับได้ยินเสียงล้อเล่นว่่า
"โอ๊ย เฉินเฟิงทำไมคุณไม่ใช้รถสปอร์ตของคุณไปส่งเมิ่งเหยาไปทำงานล่ะวันนี้？ คุณไม่มีเงินจ่ายค่ารถเหรอ？" เซี่ยจื่อหลานเดินแกว่งสะโพกมา เมื่อวานจ้าวซื่อหวายังพูดว่า รถของเฉินเฟิงไม่ได้เช่า ผลคือวันนี้เฉินเฟิงก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเขามาอีกแล้ว
เฉินเฟิงเหลือกตาขาว เขาขี้เกียจที่จะสนใจเซี่ยจื่อหลาผู้นหญิงที่โง่และอวดฉลาด
“ หน้าไม่เจ็บแล้วเหรอ？”เซี่ยเมิ่งเหยาเหลือบมองไปที่เซี่ยจื่อหลานอย่างว่างเปล่า
ประโยคเดียวทำให้ใบหน้าของเซี่ยจื่อหลานเปลี่ยนไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำพูดของเซี่ยเมิ่งเย่า ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดและทำให้เธอนึกถึงเซี่ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิงเมื่อวานนี้
เรื่องที่ตบหน้าของเธอต่อหน้าทุกคน แต่ว่าไม่นานเซี่ยจื่อหลานก็ปรับตัวให้เป็นปกติอีกทั้งมันกัดฟันพูดว่า "เซี่ยเมิ่งเหยา เธอยังทำเป็นจริงใจอะไรที่นี่ เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่า ตัวเองถูกไล่ออกจากโครงการภูเขายูฉวนแล้วล่ะ”
ถีบออกจากโครงการภูเขายูฉวน？
เซี่ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย คำพูดของเซี่ยจื่อหลานหมายความว่าอย่างไร โครงการภูเขายูฉวน เป็นตัวเองที่เจรจาตกลงได้เมื่อวานไม่ใช่เหรอ
เฉินเฟิงทำตาหรี่ เป็นจริงอย่างที่เขาคาดคิดไว้จริง
เซี่ยอวิ๋นเซิ้ง ยังคงแก้สันดานเดิมไม่ได้!
" ฮึ คนโง่ที่อวดฉลาด!" เซี่ยจื่อหลายตะคอกอย่างเย็นชา
"เธอหมายความว่ายังไง？คุณปู่ล่ะ ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยเมิ่งเหยาเย็นชาและมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีปรากฏขึ้นในใจของเธอ และเขาต้องการจะไปหาเซี่ยอวิ๋นเซิ้งเพื่อถามให้ชัดเจน
"คุณปู่ ไปที่จินโจวเพื่อฉลองวันเกิด" ในเวลานี้เสียงแผ่วเบาของเซี่ยเฮ้าดังขึ้นจากด้านหลัง
“ นอกจากนี้ก่อนที่คุณปู่จะออกไปได้มอบโครงการภูเขายูฉวนให้ฉันรับผิดชอบแล้ว เซี่ยเมิ่งเหยา เธอกลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้ว” ริมฝีปากของเซี่ยเฮ้าเพยิอขึ้นอย่างภาคภูมิใจ เป็นอย่างที่เซี่ยฉี่เชา คิดไว้ เมื่อวานเขาเพียงแค่ยอมรับผิดกับเซี่ยอวิ๋นเซิ้งอย่างจริงใจ เซี่ยอวิ๋นเซิ้งก็มอบโครงการภูเขายูฉวนให้เขาอย่างง่ายดาย
"มีสิทธิอะไร？! ฉันเป็นคนเจรจาโครงการภูเขายูฉวน ปู่มีสิทธิอะไรถึงมอบให้เธอ "
เมื่อได้ยินเช่นนี้เซี่ยเมิ่งเหยาก็โกรธมาก โครงการที่เธอเจรจามาได้วานนี้ ผลคือในพริบตาเดียวเธอก็ถูกไล่ออกจากโครงการ อีกทั้งยังให้ศัตรูของเขารับทำโครงการนี้
"สิทธิอะไรนะเหรอ" เซี่ยเฮ้ายิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า " ก็เพราะฉันเป็นหลานชายคนเดียวของคุณปู่ไง ผู้เป็นนายของตระกูลเซี่ยในอนาคต！ เซี่ยเมิ่งเหยาเหตุผลนี้เธอคงพอใจนะ!"
น้ำเสียงของเซี่ยเฮ้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"เธอ ... " เซี่ยเมิ่งเหยากัดฟันของเธอและโกรธจนพูดไม่ออก เธอเข้าใจดีว่าไม่ว่าเธอจะเก่งแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถได้รับความโปรดปรานจากเซี่ยอวิ๋นเซิ้ง ในสายตาของเซี่ยอวิ๋นเซิ้งมีเพียงเซี่ยเฮ้าเท่านั้น!
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
