บทที่ 8 สายจากเจ้เจ้าของร้านเช่า

"อาหลิว กลุ่มคนพวกนี้กินได้เยอะมากเลย พวกเขาทำงานใช้แรงหรือยังไง"

"เหลวไหล ทำงานใช้แรงงานที่ไหนจะใส่ชุดดูดีอย่างนั้นได้ยังไงกัน!"

"ตอนนี้พวกพนักงานออฟฟิศล้วนกินเยอะขนาดนี้เลยหรอ"

"……"

หลินฮั่นเห็นอย่างนี้ก็รู้สึกดีใจ ดูจากสถานการณ์ในวันนี้ ถือว่าทำให้เขาหน้าบานเลยเถอะ

พวกจ้าวจิ้งที่นั่งกินอยู่ข้างนอกอย่างเอร็ดอร่อย คนเดินผ่านมาเห็นก็เดินเข้ามาในร้านของหลินฮั่นที่เป็นร้านเล็กอย่างอดไม่ไหว

ทำให้เขานั่นยุ่งมาก ยุ่งจนถึงเวลาสองทุ่ม และหลินฮั่นได้บอกกับลูกค้าว่าตนจะปิดร้านแล้ว!

พวกลูกค้าถึงได้กลับกันทั้งที่ยังไม่อยากกลับ พวกเขาที่รู้สึกได้ถึงรสชาติที่อร่อยสุดยอดแล้ว!

และในตอนที่หลินฮั่นกำลังเตรียมจะปิดร้านคิดบัญชีของวันนี้ จ้าวจิ้งก็เดินเข้ามา

"เอ่อ……คุณผู้ชายคุณยังไม่อิ่มหรอ" หลินฮั่นถามอย่างสงสัย เขาจำได้ว่าจ้าวจิ้งคนนี้เมื่อตอนค่ำนั้นกินเยอะที่สุดแล้ว!

" "ไม่ใช่ พี่ชายอย่างพึ่งเข้าใจผิดไป" จ้าวจิ้งโบกมือว่าไม่ใช่ แล้วยิ้ม ： "ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อน ผมชื่อจ้าวจิ้ง เป็นผู้อำนวยการบริษัทโฆษณา ที่ผมมานี่คือผมอยากจะคุยกับคุณเรื่องการแข่งขันทำอาหาร!"

"การแข่งขันทำอาหารอะไร"

หลินฮั่นที่หน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

จ้าวจิ้งก็ยิ้มเล็กน้อย แล้วเดินไปหาม้านั่งแล้วนั่งลง จากนั้นก็พูดต่อ：

"เป็นการแข่งขันทำอาหารระดับเมือง ที่จะจัดขึ้นทุกๆ สองปี ผมได้กินอาหารที่คุณทำแล้ว คิดว่าคุณน่าจะเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้！"

"เอ่อ……เกรงว่าจะไม่ได้ ร้านนี้มีผมเพียงคนเดียว ถ้าผมไปแข่งแล้วใครจะดูแลร้านล่ะ"

หลินฮั่นส่ายหน้า ตนยังติดค้างค่าเช่าร้าน จะมีเวลาที่ไหนไปเข้าร่วมการแข่งขัน

"เถ้าแก่ การแข่งขันปีนี้จัดยิ่งใหญ่มาก และยังเชิญนายกสมาคมการทำอาหารจังหวัด ยังมีจางไป่ว่านซึ่งเป็นนักธุรกิจผู้มั่งคั่งของเมืองมาด้วย คนที่ชนะได้ที่หนึ่งจะได้เงินรางวัลตั้งห้าหมื่นหยวนเลยนะ!

"ต้องขอโทษด้วย ผมไม่มีเว……เดี๋ยว เมื่อกี้คุณว่าคนที่ได้ที่หนึ่งได้อะไรนะ" หลินฮั่นถามตาโต

"ได้เงินรางวัลห้าหมื่นหยวน! และหากคุณได้ที่หนึ่งแล้วล่ะก็ จะต้องมีคนมากินข้าวที่ร้านคุณไม่ขายสายแน่ แล้วทำไมไม่เข้าร่วมการแข่งขันด้วยล่ะ"

"ตกลง! ผมจะเข้าร่วมการแข่งขัน!" หลินฮั่นตบไปที่หน้าขาตัวเอง "แต่ว่าเริ่มการแข่งขันเมื่อไหร่ และสมัครยังไง"

"เรื่องการสมัครไม่ต้องเป็นห่วง กิจกรรมการแข่งขันนี้ผมกำลังจัดทำอยู่ วันแข่งขันคือวันมะรืนนี้ที่ลานยวี่โจว เมื่อถึงตอนนั้นคุณมาก็พอแล้ว ส่วนอุปกรณ์ทำอาหารนั้นมีเตรียมพร้อมไว้ให้แล้ว"

"ขอบคุณมาก รอให้ผมได้ที่หนึ่งแล้วผมจะเลี้ยงข้าวคุณนะ!"

หลินฮั่นระบายยิ้มออกมา ตนนั้นมีตำราสูตรทำอาหารของเทพปรุงอาหารอยู่ แค่เป็นการแข่งขันทำอาหารของเมืองยวี่โจวเท่านั้น น่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง

จ้าวจิ้งก็ไม่ได้อยู่นาน แลกเบอร์โทรศัพท์กันแล้วก็ลุกขึ้นเดินจากไป

ตอนกลางคืน หลินฮั่นที่เตรียมตัวนอน ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา มองดูก็รู้ว่าเป็นเบอร์ของเจ๊เจ้าของร้านเช่าโทรมา

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กดรับสาย เพื่อป้องกันว่ายัยเจ๊อ้วนจะพังร้านอีก!

"หลินฮั่น นายนี่มันน่านักในที่สุดก็รับสายฉันแล้วหรอ!"

"เมื่อไหร่จะจ่ายค่าเช่า ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนนะว่า ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด!"

"……"

พอกดรับสาย ก็ได้ยินเสียงโวยวายมาตามสายราวกับเสียงสิงโตคำรามก็ไม่ปาน!

หลินฮั่นถึงกับต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากหู รอให้เสียงปลายสายเงียบลงถึงได้พูด： "เจ๊ ผมติดหน้าค่าเช่าร้านทั้งหมดเท่าไหร่"

"เก้าพันหยวน!" เจ๊เจ้าของร้านเช่าตอบ ： "ถ้าหากนายยังไม่ใช้หนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้นายก็เตรียมขนของย้ายออกไปซะ!"

 "อย่าพึ่งสิ วันมะรืนผมจ่ายให้เจ๊ได้มั้ย"

"วันมะรืนหรอ นายมันไม่มีอันจะกินอยู่แล้ว คิดจะมาผัดวันประกันพรุ่งกับฉันหรอ ฉันจะบอกให้นะว่าไม่มีทาง!"

"จริงๆ นะ หากวันมะรืนไม่มีมาจ่ายล่ะก็ จะทำยังไงกับผมก็ได้ดีมั้ย"

ได้ยินเขาพูดอย่างนี้เจ๊เจ้าของร้านเช่าก็เลยพูดขึ้นว่า： "แซ่หลิน นายอย่ามาหลอกฉันนะ ไม่อย่างนั้นคอยดูเลยว่าฉันจะจัดการยังไงกับนาย!"