บทที่ 164 ที่เหลือให้เป็นหน้าที่ผม

"ชาตินี้ไม่เสียใจที่เกิดอยู่แผ่นดินจีน ชาติหน้าจะเป็นคนของชาติจีนอีก!"

ประโยคเดียว คำพูดง่ายสิบกว่าคำ แต่เหมือนโดนค้อนหนักๆ ทุบหัวใจของหยางเฟย ความรู้สึกที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อซ่อนก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา...